Update Eef 26 maart 2021

Zondag 21 maart …. de camellia, een plant uit het verre oosten, die Eefs moeder bijna 20 jaar terug in de tuin heeft geplant, voelt ook de lente in de lucht, en gaat ineens in volle glorie los. De vele knoppen en de helderrode bloemen ontplooien de lentepracht. Soms neemt een briesje de rode bloemblaadjes mee en blaast als carnavals-confetti in de rondte. Ze dwarrelen de tuin in en vormen een rood tapijt. Is dit de rode loper, die de dood alvast aan het uitrollen is om mee de eeuwigheid in te gaan? Olle en Denise komen langs. We lunchen gezellig en hebben goede gesprekken samen. Last but not least, we zijn aangekomen bij familie op onze to do lijst.

Maandag hebben we afgesproken op de natuurbegraafplaats om een plekje uit te zoeken. Lopen kost steeds meer energie, dus halen we de rolstoel tevoorschijn zodat we die bij ons hebben en Eef steeds even kan gaan zitten tussen het wandelen door. Er zijn een paar plekjes die we fijn vinden. Uiteindelijk geven 2 over enthousiaste konijnen, die druk bezig zijn om nageslacht te produceren de doorslag. Vruchtbare grond … met een knipoog van boven. Dus, het wordt het beschutte plekje in de bosrand met uitzicht over de hei.

Aan het einde van de middag komen Kieks mam en onze reisouders Henk en Marianne langs om samen een hapje eten. We bestellen sushi en Eef krijgt met moeite 4 stukjes weg. Corona parkeren we even ondanks de 70-plus leeftijd en wordt Eef door de reserve ouders goed in elkaar geknuffeld tijdens het weggaan. Kiek slaat dat nog even over, want we doen alleen aan Eef-knuffel-uitzonderingen.

Die avond zet de duikvlucht naar de eeuwigheid zich in met een snelheid waarmee je met gemak de geluidsbarrière kan doorbreken. Als je op volle snelheid leeft, heel lang volhoudt, en met meer dan 2500 km levensvreugde de laatste bocht in gaat … crash je met een verpletterende rotgang. De overtreffende trap van bloedspoed om in Spoedeisende Hulp-termen te spreken …We hebben onze zinnen gezet op acuut leverfalen. Dat is de minst lelijke manier -volgens ons-, om dood te gaan tussen de mindere fraaie alternatieven: het gaan verbloeden, ellendige botbreuken die uitdraaien op palliatieve sedatie, euthanasie bij nog niet te overziende complicaties. Maar ja, je hebt niet te kiezen …

Ondanks dat Eef bekaf is gaan we dinsdag 23 maart toch bloedprikken in het ziekenhuis. Eef wil graag bewust afscheid nemen van haar werkplek het ETZ, de oncoloog en de dagbehandeling waar we draaideurklant waren het afgelopen anderhalf jaar. Kiek rijdt de auto voor want lopen is lastig. In de rolstoel komen we aan op de dagbehandeling oncologie. Bloedwaardes brengen geen hoopvolle verrassingen. De bloedplaatjes houden zo als verwacht niet over en deze keer met een recorddiepte van 5, dus wordt Eef nog even gepimpt met zakje trombo’s, want daarmee voorkom je tijdelijk dat je gaat verbloeden. Daar kunnen we het nog een beetje in manipuleren en dan moet je dat doen.

We zeggen de meiden van de dagbehandeling, die met heel veel liefde voor ons gezorgd hebben, gedag. De oncoloog loopt met ons mee naar de parkeerplaats, de expert weten precies hoe laat het is. Het is 1 voor 12. Een laatste knuffel met de oncoloog, collega maar inmiddels ook vriendin, die 24/7 voor ons klaar stond.
Eef kijkt niet meer om … dit was het …

Eef wordt steeds geler en is ontzettend moe … Toch beklimmen we op haar verzoek nog een keer onze eigen Mount Everest van 15 treden naar de slaapkamer om nog een nachtje boven op onze kamer in elkaars armen te slapen. Eef vertrekt al snel naar dromenland. Eefs ademhaling is wat onregelmatig en een niet te missen geursensatie is wat Kiek grote zorgen baart. Je ruikt de dood als hij stiekem naar binnensluipt in een lichaam. Kiek ruikt hem komen, terwijl hij Eef steeds meer overmeestert. Ze heeft dit eerder geroken bij Moni, 2 dagen voor ze kwam te overlijden. Een gekke gewaarwording, waardoor je alertheid op volle toeren gaat draaien. Kiek ligt er naast en durft eigenlijk niet te slapen, te bang om morgen wakker te worden in een nachtmerrie. Aan de andere kant, als de dood je hand pakt in je slaap, wie is Kiek dan om er tussen te gaan liggen, dat is een mooie fijne dood in de armen van je lief en in je eigen bed zonder een eindeloze lijdensweg van ellende. Die avond vormen we hand in hand een nachtelijk trio en weet Kiek dat ze Eef langzaam steeds meer moet gaan loslaten.

Opstaan was al een uitdaging geworden en woensdagochtend 24 maart is het drama. Eef is slecht wakker te krijgen, wordt met de minuut geler, is suf, en zakt steeds weg. Na een kopje thee op bed beginnen we aan onze afdaling, dat was de laatste keer boven in je eigen huis. Marion komt niet veel later binnen om te helpen ons bed naar beneden te slepen, zodat Eef fijn in de huiskamer kan liggen. Marion krijgt bijna een rolberoerte als ze Eef ziet. De duikvlucht gaat met zo’n absurde noodgang. Eef heeft steeds meer moeite om aanwezig te blijven en zakt soms heel ver weg het universum in. Dan zegt Eef: “Ik ben klaar … Ik kan niet meer… Het is goed zo … Ik denk dat het geen morgen wordt … “ Nou, als Eef dat zegt gaan alle alarmbellen natuurlijk rinkelen …

We slepen snel het bed naar beneden. Hier en daar vliegt er een stukje stuc van de muur, maar het voelt alsof we hebben geen tijd te verliezen hebben. Ruth, de beste vriendin van Eef, arriveert niet veel later … en eigenlijk weet iedereen zonder te zeggen dat … wat onvermijdelijk is en komen gaat. Eef heeft zelf nog een laatste app gemaakt en vraagt aan Kieke om die naar alle familie en vrienden te sturen, want dat lukt haar zelf niet meer.

Lieve meiden,

Ik vrij hard achteruit. Afspraakjes zitten er ff niet in ik voel mij te slecht.
Waar ik eerder nog wel een bocht maakte hoop ik daar nu ook op. Maar zo voelt het niet…

Van proberen zo veel mogelijk vrienden te zien, zijn we nu overgeschakeld naar familie. Ik weet dat nog niet alles gelukt is. En de mensen die ik nog niet gezien heb zitten zeker niet minder in mijn hart.

Dus ook niet meer liever onaangekondigd op de stoep. Dat trek ik op dit moment niet. Kiek en ik gaan onze bubbel in. Hopend dat we nog wat tijd krijgen.

Liefies, ik houd van jullie! 😘

We bellen Josse en See, -die voor Eef als ouders fungeren-, en haar broers dat ze moeten komen. Eef trekt tegen de middag een beetje bij en wil zelfs graag met een dikke trui in de tuin zitten, want het is prachtig lenteweer. Natuurlijk stommelt Eef zelf aan Kiekes arm de tuin in om nog even te genieten op de lounge bank. Eef kletst fijn met Josse en See en die worden afgewisseld door Eefs broers. Ruth en Marion blijven fijn logeren. Eef eet nog een paar hapjes soep. Die avond zitten we om Eef heen, die er soms bij is en soms alvast de route van haar sterrenexpeditie uit te stippelen. Nog even facetimen met Tijn en Jorn, terwijl Eef met moeite haar ogen open kan houden, doet ze haar stinkend best om nog één keer met ze te praten.

Hilde komt s avonds nog even langs om dag te zeggen en neemt met verse bloemen de lente mee ons huis in, waardoor Eef nog even een kleine voorjaar opleving krijgt.

Dan blijven Marion, Ruth en Kiek over. En Moos natuurlijk. Onafscheidelijk. Om en om liggen we bij Eef in bed. We drinken samen nog een biertje en halen mooie verhalen en herinneringen op. Als we proosten reageert Eef: heft haar hand zonder glas … “Hè, ik heb geen drinken … “ dus dan maar een slokje van Kieks biertje. Eef luistert met haar ogen dicht, reageert soms met een glimlach, een frons, opent haar ogen en soms met een reactie. We hebben gelachen en gesnotterd, wat een waardevolle avond was dit. Die nacht heeft de dood Eef bij de hand genomen en zijn ze samen de rode loper van de eeuwigheid opgestapt. Moos ligt half op Eef alsof hij haar wil beschermen of troost wil bieden en wijkt geen moment van Eef. Kiek heeft een wederom een onrustige nacht naast Eef en Moos, die ook aan het woelen is. Dat is toch best spannend en slopend zo hele nacht in waakstand. Soort van bang dat als je even weg dut Eef naar de andere horizon piept. Tijdens de nacht is Eef steeds verder weggezakt naar de volgende dimensie en is eigenlijk niet meer bij geweest.

25 maart 2021

’s Ochtends vroeg lost Marion Kiek even af zodat Kiek ook nog even 3 uurtje kan tukken. Mojo ligt nog steeds onafscheidelijk bij Eef en houdt alles goed in de gaten. Eef is al een heel eind op weg naar de sterren en er is weinig tot geen contact meer met het aardse bestaan. Eef lijkt steeds wat dorst te hebben, maar ook drinken uit een rietje lukt niet meer. Kiek neemt kleine slokjes, kust Eef zachtjes en laat via haar lippen zo wat water via Eefs mond naar binnen sijpelen, wat wordt beantwoord met een lieve glimlach.

De ene na de andere lieve app komt binnen en met een bakkie koffie leest Kiek huilend alle apps voor aan Eef. De tranen van Kiek vallen op Eefs gezicht en biggelen vervolgens over Eefs wangen. We zien Eef per uur dichter naar een andere sterrenstelsel glijden. Ook haar kleur spreekt voor zich, bizar hoe geel iemand wordt als de lever ophoudt met functioneren. We doen nog een poging vingerafdruk veilig stellen, maar dat was toch lastiger dan gedacht en zo verzieken we 3 zetjes …



Josse en See komen al vroeg. Stella wordt gebeld en gooit haar werk neer en komt naar Tilburg gescheurd. Eefs broers bellen we dat het nu wel heel hard gaat. Eef wordt wat onrustig en plukkerig. Gelukkig komt de huisarts met dormicum en morfine waardoor Eef rustig wordt. Eef heeft het nog even volgehouden tot haar broers er ook waren. Lief ligt Eef in Kieks armen gekruld terwijl Kiek in haar oor fluistert. “Liefie, dank je wel voor alles, je bent het mooiste wat me is overkomen … Lieve Eef, het is goed zo. Ik red me wel, stop met vechten. Moni en je ouders staan aan de ander kant, pak hun hand als ze die uitsteken… Dag mooi mens, liefie, het is goed … Run the clouds and chase the stars.

Een hart vol levenslust wat stopt met kloppen, een laatste ademtocht en een prachtige glimlach tot in de oneindigheid.
Wat een stilte, leegte, verdriet en tranen …

There is a sacredness in tears. They are not the mark of weakness, but of power. They speak more eloquently than ten thousand tongues. They are the messenger of overwhelming grief … and unspeakable love.

Eef is donderdagmiddag 25 maart om 15:15 naar een andere horizon vertrokken …
… terwijl ze omringd was van liefde en licht … het is tijd voor

“ the next level of love”

De huisarts komt vervolgens de dood vaststellen, dat Eef echt naar een andere dimensie is gevlogen en later volgt de begrafenis onderneemster, Franca van Coda Uitvaarten. See en Kiek wassen Eef. Kleden haar vervolgens lief en stoer aan. Eef had zelf een oker gele trui bedacht, maar we brengen toch een kleine wijziging in het Eef aankleed protocol, want als je zo geel als een minion bent, is een okergele bloemen trui een no go, want dan vloek je de hemel uit tussen de gele sterren. Dus dan maar je favoriete stoere donkere groen shirt met zwarte blouse. Tis nog even klooien en klussen om alles aan te krijgen bij Eef die voor geen meter meewerkt en gewrichten die aan het verstijven zijn. Haar mooie eigen haren en mutsje weer op. Eef ziet er mooi en rustig uit, alleen dus een beetje geel. Dan schuiven we de koelplaat onder Eef en ga je in je eigen kamer op wintersport. Eef blijft fijn bij Kiek thuis gewoon in ons bed in de woonkamer.




De maanlamp geeft een warm gedimd licht in de donkere nacht. De eerste nacht slapen Moos en Kiek gewoon gezellig bij Eef in bed. Helemaal niet naar, heel fijn, zo kan Kiek de hele nacht naar Eef staren en tegen Eef kletsen. Kiek voelt dat Eef nog bij haar is … ze voelt Eef om zich heen …

Deze keer Dancing in the sky van Dani en Lizzy

“Omdat er liefde is, bestaat er geen voorbij. In alle eeuwigheid ben jij.”

…the next level of love…

“There is always light. If only we’re brave enough to see it. If only we’re brave enough to be it.”

 

6 Comments on “Update Eef 26 maart 2021

  1. Hoe ontzettend verdrietig word ik weer wanneer ik dit lees maar ook dankbaar voor de prachtige manier waarop een heel mooi en bijzonder mens beschreven wordt.

    Dank lieve Eef dat ik je mocht kennen en wat heb je veel inzichten gedeeld met ons en de kinderen. Voor altijd in ons hart!

  2. Mooier en waardiger had je het niet kunnen omschrijven lieve Kiek!
    Vol bewondering, met dikke tranen en een glimlach je update gelezen.
    Eef heeft een bijzonder plekje veroverd in mijn hart. Dankbaar voor de herinneringen, in voor- en tegenspoed!

    -X-

  3. Prachtig en intiem verwoord lieve Kieke. Zo mooi kan liefde zijn.

  4. Lieve Kiek,
    Hoe mooi en ontroerend beschreven. De liefde spat ervan af 💓

Laat een antwoord achter aan Paulien Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *