Update Eef 22 november 2019

Back to reality, helaas. Dinsdagochtend 5 november landen we weer in NL en ontwaken uit ons wintersprookje. We duiken eerst ff in bed met onze jetlag. ’s Middags moeten we gelijk weer aan de bak om bloed te prikken. Terwijl we op de bloeduitslagen wachten doen we een bakkie op de spoed, Eefs werkplek. Toch altijd weer even slikken, want eigenlijk hoort en wil ze hier in een witte doktersjas rond rennen. Maar ook fijn, zo veel lieve warme reacties en knuffels. Dat doet goed. Uiteindelijk zijn we dan toch nog bijna te laat bij de oncoloog. Opnieuw weer een tegenslag; een neutropenie. Het beenmerg maakt te weinig witte bloedcellen, waardoor de kans op complicatie, in dit geval koorts bij chemo groter wordt. Iets waar we niks aan kunnen doen. Eef heeft inmiddels zoveel chemo’s gehad … dat het beenmerg niet meer wil. Het gevolg is een dosis verlaging van de chemo. Weer balen en schakelen. Opnieuw omdenken. Het is de bedoeling dat het zo lang mogelijk goed gaat met zo min mogelijk complicaties. Maar toch voelt een dosis verlaging ook altijd als inleveren op de maximale behandeling…

Woensdag is weer chemo dag … we doen nog een poging ice cap … ondanks dat er niet zo veel meer over is van Eefs mooie donkere haren. Wie weet brengen we het tot stilstaan. Helaas de volgende dagen blijven te haren maar vallen en krijgt Eef langzaam kale plekken. Eefs sjaaltjes met eigen haarcreatie worden weer uitvoerig uitgeprobeerd. Het zit alleen niet heel handig en glijdt alle kanten op de nog overgebleven plukjes haar. Zondag is de frustratie al omvattend en scheren de rest van de plukken af met de tondeuse … we maken er een gezellig ritueel van in de badkamer en daarna is er wijn op de bank … tja je moet toch ergens op proosten. Einde ice-cap en einde twijfelen wat te doen.

Kiekes broer komt met de neefjes onverwachts voor een flits knuffel- en huttenbouw bezoek in het klimbos. Zo’n fijne afleiding en goed om op een makkelijke manier in beweging te blijven… De jongens rauschen lekker tussen de bomen, we bouwen een brug en wandelen door een prachtig fris herfstbos. Dan skip je hart niet een beat van angst, maar van pure liefde voor de kleine mannen met oneindige verwondering in hun ogen. Ook een gekke emoties, die we niet echt kennen jaloezie … gewoon op de kleinste dingen ongelofelijk jaloers kunnen zijn. Vooral de onbezorgdheid en nog een heel leven voor zich hebben, die na heel veel pijn en moeite van de afgelopen jaren weer langzaam leek terug te keren en nu in één klap voorgoed verdwenen is.

Ondertussen zijn we al druk bezig met het grootste deel van de woonkamer leeg te ruimen. Ondanks alle shit hebben we toch besloten om de geplande opknapbeurt door te laten gaan, tussen de chemo’s en de magic mindfulness weken door. Een hoop mensen krijgen grote vraagtekens in hun ogen, van ‘what the fuck waar zijn jullie mee bezig?’ Nou, leven in het nu en onze dromen uitwerken op de korte termijn, zodat we er samen zo lang mogelijk plezier van mogen hebben. Opruimen en opfrissen maakt ook ruimte en licht in je hoofd. Bezig zijn en plannen maken helpt om de angst op afstand te houden, afgeleid te worden en niet in een panische alles overheersend vacuüm terecht te komen. Ja, het is een beetje veel en hectisch, … maar …. so far so good.

De bank heeft een upgrade gekregen, want hoe zuur ook … het is wel een fijn idee dat je er lekker op kunt liggen met z’n tweeën. We hebben gekozen voor een bank met een uitklap gedeelte zodat je er een bed van kan maken mochten we dat nodig vinden. Maar ook met uitzaaiingen in je rug is het wel heerlijk om recht en languit te kunnen hangen i.p.v. van scheef op de bank. Tevens moet ook Mojo, ons foster parent hondje, lekker op de bank bij Eef kunnen liggen voor onvoorwaardelijke TLC momentjes zonder dat de bank gelijk gehavend is. De elektrische fleece deken die we hebben gekregen voor Eefs verjaardag maakt het af; nu we kunnen straks uitgebreid loungen of onbeperkt netflixen op de mindere goede dagen. Ook de vloer wordt gepimpt. De oude grenen vloer, die al 17 jaar zijn best doet om bruingeel te worden moet er aan geloven en wordt vervangen voor een mooie lichte eikenvloer. Dus de hele woonkamer moet worden ontruimd. De oude radiatoren worden vervangen voor strakke nieuwe door Danny. Verbouwingen blijken altijd nieuwe uitdagingen met zich mee te brengen. Zo ook bij ons…. Helaas bleek er achter één radiator geen bakstenen muur te zitten, maar een gat van een halve meter. Met wat creatief kunst en vliegwerk … hebben we het gat opgevuld met een lookalike wall frame … Edwin en Kieke zijn in te huren voor al uw last minute creabea fixwerk….

Jos, See en Sander komen helpen met de meubels tijdelijk in een opslag te verhuizen. De hele woonkamer wordt gestript, inclusief de vloer … oh my god waar zijn we aan begonnen? Maar het lukt allemaal volgens Eefs strakke planning en we hebben geen gekke verrassingen meer. Edwin legt alvast nieuwe dorpels en slijpt voegen in ons creabea opvul muurtje tussen alle sleep, sjouw en breek werkzaamheden in. See zorgt ook voor een heerlijke maaltijd. ’s Avonds voegen we nog wat scheuren en gaten, want de volgende dag gaat het schilderteam los.

Stel, Bianc, Fem en Aart … het schilder dreamteam you wish for… gaan als een malle. De hele beneden verdieping wordt gestript voor een optimale pimpbeurt. Fem ontpopt zich tot hilarische verf mixer (waarbij de rest beschutting zoekt) en verft het plafond inclusief zichzelf. Aart regelt zonder elektrocutie of stair drop de lampen, gordijnen en randjes. Bianc gaat helemaal los op de scheuren en plamuurt ons 130 jaar oude huis waar mogelijk aan elkaar. Stel heeft het opper power-paint commando en zorgt voor the final touch zonder strepen. De hele woonkamer is in no time weer van een frisse witte lik voorzien. Na de lunch trekt het dreamteam nog even een onverwacht sprintje naar de keuken en hal en ontwaakt Eef na haar middag dutje ook in NL in een aangekleed wit wonderlandschap sprookje. Gordijnen en lampen hangen weer alsof er niks is gebeurd en Eef mag de verschillen zoeken.

Check: Family isn’t always blood. It’s the people in your life who want you in theirs. the ones you accept you for who you are. The one who would do anything to see you smile… and who love you no matter what!!! Top songtekst … lieve vrienden speciaal voor jullie!

Lieve Jos, See, Sander, Edwin, Danny, Stella, Bianca, Femke en Aart jullie zijn toppers! Dank jullie wel voor jullie flexibiliteit, harde werken, creativiteit, lekker eten, liefde en gezelligheid. Om ons stekkie om te toveren tot ons droomhuis. (aangezien verhuizen al heel lang geen optie voor ons was, want mantelzorgen, kut kanker, zzp-er en hypotheek afsluiten gaan niet samen).

We vervroegen de chemo één dag i.v.m. de vakantieplannen, die dit keer afgestemd zijn op de maanstand en schildpadden. Dinsdag gieten de 3e gift van de 2de chemokuur erin en hebben we een weekje pimp je lichaam pauze. Eef is down and out voor 24 uur voordat ze weer een beetje op de wereld landt. Vrijdag de 22e vertrekken we op Magic Mindfulness … deze keer naar Costa Rica voor een poging voor de Arribabas (massale stranding van zeeschildpadden om hun eieren te leggen) in Ostional. Fingers crossed!