Update Eef 21 juli 2020

Om dinsdag 16 juni halen we nog even immuuntherapie tussendoor. ’s Middags krijgen we de uitslag dat Sander een ernstige vorm van een auto-immuunziekte (aplastische anemie) heeft en dat hij een beenmergtransplantatie nodig heeft om dit te kunnen overleven. De ellende houdt maar niet op …

Donderdag 18 juni gaan we op met de Dreamcatcher op Camperrally: Op wereldreis door Nederland.

Voor het eerst durven we een terrasje op en drinken we samen een biertje. Als we terugkomen van het diner voor twee bij het haven eetcafé blijkt de huishoudaccu op te willen stijgen… hij bromt, sist en is gloeiend heet. We gooien de hoofdschakelaar om dan maar licht maken met de zaklamp. Morgen kijken we wel verder. Vrijdag dus eerst opzoek naar een nieuwe huishoudaccu voor we op roadtrip kunnen. Via een omweg komen we bij de Wit in Schijndel, waar we een nieuwe accu op de kop tikken. Eerst willen ze ons een hele grote zware verkopen, die echt niet in ons campertje past. Kiek neemt de verkoper mee naar buiten, want hij heeft bij een camper toch een wat ander beeld voor ogen. Vol ongeloof vraagt hij … “hebben jullie geen koffiezetapparaat?” … euh nee … we zijn nog van de camping life ouderwetse versie … dus met een afgezaagde cola fles en een koffiefilter maak je ook prima koffie. Daarna:” hebben jullie geen föhn bij je?” … nou nee … Eef heeft net 2 cm haar, dus dat is zo droog en sowieso haren zijn van onschatbare waarde bij Eef dus die worden niet aan föhn verschroeien blootgesteld en Kiek … heeft er al helemaal niks mee. Daarnaast hebben de 3 zonnepanelen genoeg oplaadcapaciteiten …. Vervolgens komen we met de kleinste accu weer naar buiten, die wel prima past. We bellen Rien voor hulp … want we moeten even een paar omleidingen bouwen en snoertjes vervangen om de nieuwe accu dienst te kunnen laten doen. Rien is thuis, dus we kunnen gelijk ff langs rijden … die middag wordt een camperklus middag … vervangen we de oude accu, repareren we nog een lampje en wat andere dingen, die nog niet optimaal functioneerden. Met een dag vertraging starten we dan toch aan onze camperrally. Dat verhaal komt nog op Travel soap: Op wereldreis door Nederland. Onderweg maken we nog mooie herinneringen met een pitstops bij vrienden, familie en anders onbegaanbaar Giethoorn terwijl we in 10 dagen tijd 1161 km afleggen en allerlei wereldplekken aandoen zoals: Bombay, Moskou, Amerika en Austerlitz binnen de Nederlandse landgrenzen.

De eerste vrienden pitstop is bij Cecile en Maarten en hun nieuwe huis in Bennekom waar we een gezellige avond in het bos hebben met de meiden van ‘De Buurt”. We gaan spontaan op de koffie bij de oom en tante van Kieke in Emmen.

Wat we merken is dat dingen plannen lastiger wordt, want de goede en slechte dagen wisselen zich in rap tempo af. Soms wil je juist op een goede dag niks of juist leuke dingen doen met vrienden. En andersom op een slechte dag kost het soms te veel om de schone schijn op te houden en loop je juist emotioneel op je tenen en anderzijds is het dan soms juist de afleiding bij andere mensen fijn en die de energie terugbrengt… De emotionele rollercoaster eist toch steeds meer tol. Ook hebben we nog een gezellig avondje in Hattem bij Marleen, Arjien en kids in de tuin terwijl we op het landgoed Molencate logeren onder de grote bomen, terwijl het kwik stijgt. Het laatste weekend van juni gaan we samen met Rien en Heleen kamperen. De Veluwe was het plan, maar het mooie weer, de start van de zomervakantie en Corona zorgen ervoor dat de 8 campings, waar we proberen 2 plekjes te boeken al volledig zijn volgeboekt. We houden het voor gezien en zakken af naar het Zuiden. Gelukkig heeft camping Morgenrood in Oisterwijk nog ruimte zat en kamperen we gezellig 9 km van ons huis in het bos. Rien en Heleen komen daar ook naartoe met hun camper ondanks af en toe een plensbui op de luifel bbq-en we samen en maken we er een gezellig weekend van en maken we een mooie herinnering samen.

Dan de reden waarom het zo lang stil was op de website … 29 juni scan met een slechte uitslag. De tumoren, die eerst confetti grote waren op de scan nemen toe tot kleine knikkers, die in de lymfeklier in de hals zelfs het formaat van een golfbal. De prognose wordt onderhanden genomen met een kaasschaaf techniek en in plaats van dat we hoopte dat we boven de genoemde prognose uit zouden komen lijken we nu heel blij te moeten zijn met de onderrand. Als de tumoren door groeien in dit tempo gaat Eefs 45 verjaardag in begin oktober niet eens halen en wordt de maand augustus ineens een enorme uitdaging.

Bij ons gaat het licht volledig uit en heerst er totale zonsverduistering voor een week. Er wordt gestopt met de trial en onze hoop op immuun- en chemotherapie en vindt er weer overleg plaats wat nu. We balanceren van optie naar optie en dromen spatten als zeepbellen uit elkaar, terwijl we tijdens de lange nachten vol ongeloof de duisternis in staren en elkaar stevig vasthouden. Ondertussen maait de paniek om ons heen in alle hevigheid. Je bent nog niet klaar in dit leven en je wilt nog zoveel doen … en nu dan. Deze keer: Time in a bottle – Jim Croce

Dan komen ook de gesprekken weer over een afscheid en dat we een soort van basisdraaiboek hebben klaarliggen, want we weten dat we een keer worden ingehaald en als de duikvlucht van lichamelijk aftakeling wordt ingezet je heel snel terrein verliest. Ook euthanasie optie bespreken we met de oncoloog. We verzamelen muziek, zoeken foto’s uit, een idee voor een afscheidskaart, wie zouden er praten op een afscheid, wat zouden ze zeggen maar vooral wat zou je nog willen.

Er is ineens de haast die in je nek hijgt …

Er zijn nog een paar opties qua chemo, alleen zijn wij al het vertrouwen in alles kwijt ook in het leven. Dingen die je overkomen maar ook dat ons onnodig veel leed is aangedaan, wat niet zou moeten hoeven en ons bespaard had kunnen blijven. Daarentegen stonden er ook hele mooie lieve mensen, die ons een hand uitreikte wanneer we heel diep zaten.

Op 4 juli starten we met de chemo in tabletvorm. Twee weken lang een hoop medicijnen iedere dag en dan een rust week. We rijden naar Fem en Aart in Den Haag en gaan eerst even uitwaaien op het strand bij windkracht heel veel!

Sander (broertje Eef) zou het ouderlijk huis gaan overnemen. Door zijn ziekzijn dat ook het opruimen van het ouderlijk huis en zijn verhuizing verdere vertraging oploopt. Sander gaat ziekenhuis in ziekenhuis uit en van bloeding naar transfusie en antibiotica. Jobert blijkt 50% match en een optie voor een poging qua beenmergtransplantatie. Fingers crossed, want naast onze rode draad van shit lopen er nog een hoop lelijke raffels …

Om toch maar zinnen te verzetten, moeten we dingen gaan doen … thuis zijn is lastig daar kom je altijd het eerste met verdriet … dus dat moeten we weer proberen om te buigen dat het niet alleen maar negatief is als we thuis zijn. We kunnen beter iets nuttigs gaan doen en gaan nog een aantal dagen in Beegden slepen en sjouwen.

We gaan 3 dagen overnachten bij Camping de Peelhof in Grathem. Een fijne plek bij de appelboomgaard. Op de fietsjes scheuren we ‘s ochtends naar Beegden, daar vindt een soort van verplichte workout plaats. Als je je maar boos genoeg maakt verzet je de inhoud van een huis naar een container in een weekend. Zaterdag bbq-en we voor het eerst sinds heel lang weer eens met z’n allen als vanouds, iets wat wij verschrikkelijk gemist hebben en Hans (vader van Eef) vanuit de hemel fantastisch zou vinden. Sander is net uit het ziekenhuis, Hans en Pepi sluiten aan. Kiek haalt op de fiets boodschappen met de neefjes, die in charge zijn qua bbq lekkers. Tijn (13) ontpopt zich als chefkok en maakt heerlijk vispakketjes en spiesjes klaar, terwijl Jorn (11) voor de fruitsalade zorgt en gehakt in heerlijk hamburgers veranderd. We zijn voor het eerst weer eens in de oude setting qua leftovers, want de Reijners familie dunt wel erg uit de afgelopen jaren. Wij hebben genoten van het ouderwets samenzijn en de gezelligheid, die we zo gemist hebben de afgelopen jaren! De ultieme afsluiting van de dag is, wij mogen we de boys meenemen naar de Ardennen begin augustus. Jongens blij dat ze toch nog op vakantie gaan en wij blij dat we samen weer mooie herinneringen gaan maken.

Zondag rijden we naar Bauk en familie en sluiten we aan bij het eten na nog een dag opruimen in Beegden. Zo fijn om dan ergens te kunnen aansluiten. Kiek krijgt een spoedcursus Tik Tok van Jinke en Kieks eerst filmpje wordt een feit. We slepen de trampoline voor het zwembadje. Kiek maakt een snoekduik en verdwijnt met een grote plons in het zwembadje op de tekst: “Eigenlijk mag dit helemaal niet, hè! Ja weet ik, maar we gaan het toch doen … “ tot grote hilariteit bij de kids en de volwassenen.

“If I was meant to be controlled, I would have come with a remote”.

Thuis doen we snel een paar wasjes om snel weer te vertrekken met onze Dreamcatcher. In Almere houden we ons jaarlijkse etentje en hebben we nog een wild water avontuur met de neefjes. We gaan de plas op met de boot en 2 sup boarden en klooien lekker de ochtend in het water. Altijd fijn, die enthousiaste koppies van de jongens.

Daarna scheuren we door de polder naar Friesland. Het is Djodjo gelukt om te ontsnappen van een Caribisch eiland en de zomervakantie door te brengen bij haar ouders. Wij gooien de Dreamcatcher op het weiland bij de boer en staan vlakbij Djodjo. We hebben een hoop bij te kletsen en het mooie met Djodjo is het altijd goed ook al hebben we elkaar al een hele tijd niet gesproken. Djodjo ging ook een stuk met ons mee op wereldreis in 2010  en haakte vaker aan als we op weg waren. Super relaxt, want ja … je kan misschien met een aantal mensen wel op vakantie maar op reis is toch een andere level… kamer delen, onderhandelen over de prijs, zelfde activiteiten leuk vinden, primitief op pad … Het voelt nu ook  alsof we ouderwets op reis zijn. Blijft bijzonder! Zaterdag gaan we op excursie met de ouders van Jo door het Friese landschap. De vader van Jo gids ons door de prachtige natuur en langs een vogelhut. Zondag sluiten we af met een hapje eten op een veilig terras in rustig Friesland.

Een heel fijn weerzien maar ook dubbel, want we zijn er alle drie van bewust dat dit misschien de laatste keer is in levende lijven. Hoewel het afscheid nemen met Jo relaxt was … merken we toch… als je ergens weg gaat waar je niet zo vaak bent of weg gaat bij iemand die je niet zo vaak ziet … gaan mensen alvast onbewust een soort van afscheid van je nemen, ff niet uit hun woorden komen, een brok in hun keel hebben, je toch willen knuffelen of zelfs met tranen in hun ogen ons uit staan te zwaaien. Daar moeten wij ook nog even aan wennen … terwijl je weet gewoon niet of je iemand ooit nog ziet als je ergens weggaat.

Onze wish list van wildlife reizen is nog best behoorlijk lang. We weten ook dat alles geen haalbare kaart is, maar zouden graag nog een paar verre reizen maken nu Eef lichamelijk nog vrij oké is. De klote Corona en oranje reisadviezen maken het voor ons en onze grote passie niet gemakkelijker op … problemen waar we niks aan kunnen veranderen zijn er al genoeg … dus hoe gaan we dit fixen, want we hebben geen tijd om de corona af te wachten.

Op dinsdag als we weer afzakken naar het zuiden rijden we bij Marjolijn van Explore Tanzania langs om de mogelijkheden om naar Tanzania af te reizen nader te inspecteren. Marjolijn gaat volgende week zelf polshoogte nemen in Tanzania en is in Tanzania opgegroeid. Verder vliegt de KLM weer rechtstreeks, de lange stuiterweg naar Serengeti kunnen we vermijden door in te vliegen, privé chauf met jeep, mobile tented camp … langzaam beginnen onze ogen weer te twinkelen en hebben we weer reiskriebels in onze buik… Begrijp ons goed … met een steeds verder krimpende prognose heb je niet heel veel meer te verliezen … en liggen voor dat je valt daar doen we niet aan. We hebben liever een siplip om iets wat mislukt is dan iets dat je nooit hebt gedaan … en we willen vooral gewoon leven en niet stilstaan.

Zie hier de ingrediënten voor zijn:

• Haal eruit wat er in zit
• Doe waar je van houd
• Stel vragen en neem niet zomaar iets aan
• Kijk verder dan je neus lang is
• Probeer orde te scheppen in the chaos
• Zie je angsten onder ogen en ga ze niet uit de weg
• Omring jezelf met positieve energie en mooie mensen
• Ga verdwalen in de oceaan van leven
• Kijk uit naar vruchtbare eilandgronden en nieuwe bestemmingen
• Bewonder het goede van de natuur, cultuur en het bovennatuurlijke
• Stel je open en vang een glimp van ze op
• Deel wat je hebt en maak samen plezier
• Eigen dingen niet toe, maar laat ze waar ze horen
• Ben je bewust van wat er niet meer is
• Onthoud waar je vandaan komt.

Maar vooral:

• Omarm het moment
• Geniet met volle teugen
• Laat het vervagen
• Bewaar de herinneringen