Update Eef 20 april 2020

Het paasweekend hebben we besloten om bij beide ouders langs te gaan. De camper showen en een drankje doen op afstand. Zaterdag ochtend test Kieke nog even de krijtstiften op de geschilderde deur met schoolbord verf. We gooien drinken in koelkast, stoeltjes in de auto en onze elektrische vouwfietsjes om even rustig te testen in Limburg. Bij ons in de straat komt er te veel lomp volk langs, die de afstand minder goed respecteren. Vol goede moed beginnen we aan onze eerste roadtrip naar Zuiden.

Door Corona en de verminderde afweer van Eef hadden we onze ouders al meer dan 5 weken niet meer live gezien. Wel hadden we bijna dagelijks contact via de telefoon met of zonder beeld. Inmiddels is onze camper ‘Dreamcatcher’ zo goed als klaar op de final touch na. Een mooi Paasweekend stond voor de deur. Ondanks dat Eef net chemo heeft gehad en zich matig voelt hadden we bedacht om een flitsbezoek te brengen in Beegden en Almere voor Pasen. Om de ‘Dreamcatcher’ te showen en een bakkie te doen op afstand. Het was de bedoeling om de ouders te verrassen in de al zo extra lastig tijden.


Voor de eerste keer toeren we met de camper richting Limburg. Zo’n 10 min voor aankomst belt Jobert (broer Eef) totaal in paniek. Dat hij pap levenloos heeft aangetroffen in de badkamer en wat hij moet doen. Hij kreeg pap maar niet de pakken, na meerdere keren proberen en een niet pluisgevoel is hij er naar toegereden. Hans (paps Eef) blijkt al begin van de ochtend te zijn overleden. Eef, gaat gelijk in regelstand en belt de huisarts, waar we even langs scheuren om handschoenen, mondkapjes en ontsmettingsmiddel te halen. Je weet maar nooit in het corona tijdperk. Wij besluiten niet het huis in te gaan. Te veel mensen met verdriet te dicht op elkaar. Te onveilig voor ons met verminderde weerstand en corona op de loer als sluipmoordenaar, hoe naar het ook voelt om zo op afstand te zijn. Ondanks dat we niet denken dat Hans ziek was, of corona had. Maar je weet het gewoon niet in deze tijd.

We pakken onze klapstoeltjes uit de camper en gaan zitten onder de oude bomen voor het huis, die prachtig roze in bloei staan. Wat een surrealistische situatie. Het lijkt erop dat Hans tijdens het aankleden op de badkamer een hartstilstand heeft gehad en in elkaar is gezakt. Er komt een schouwarts, waarna de begrafenisondernemer Hans komt ophalen. Buiten op de oprit neemt Eef afscheid van haar paps met mondkapje en handschoenen aan. Hoe bizar, maar we durven het risico niet te nemen. Op de stoep de ‘Dreamcatcher’ achter de lijkwagen, die vervolgens langzaam van Maaszicht wegrijdt. Inmiddels verspreid het droevige bericht zich door het dorp. De wieken van molen, waar hij zo graag was, worden in rouwstand gezet. We rijden nog even langs de molen. Op de hoogste wiek zit een merel, die zingt …

En zo wist hij ons te verrassen in plaats van wij hem.

Paaszondag en maandag zijn we nog steeds vol ongeloof wat ons wederom is overkomen, maar ook in regelstand. De nieuwe corona maatregelen brengen nog een aantal uitdagingen met zich mee. Wat mag wel en niet en wat is handig met Eef en de lage afweer. Inmiddels zijn we helaas een soort van pro’s in een afscheid in elkaar draaien en in mogelijkheden denken. De eerste bespreking met de begrafenis ondernemer doen wij vanuit thuis via Facetime. Hoe bizar.

Moni en Lia mochten we zelf liefdevol aankleden, maar dat durven we nu niet en het mag niet in het corona tijdperk. Je moet al eerder loslaten en dingen uithanden geven. Bij een uitvaart mogen nu maar maximaal 30 man aanwezig zijn en er is een uitzondering op het samenscholingsverbod zo lang de dienst duurt. Ook een koffietafel met Limburgse vlaai is geen optie. Gelukkig zit het weer mee en behoort de buitenlucht ook tot de mogelijkheden. Dat is fijn, want ondanks de 1,5 meter zien we dat in een klein zaaltje bij de uitvaartondernemer niet zitten qua Eefs afweer en een begrafenis buiten in de natuur past ook beter bij Hans.

We zetten de rouwadvertentie in elkaar en luisteren muziek, die bij Hans zou kunnen passen. Hij was een ras echte Limburger en chauvinist tot en met. Dus het wordt veel Limburgse liedjes luisteren. We hebben heel veel dubbele gevoelens en verdriet, want we waren ook al bezig hoe en wat we fijn zouden vinden bij het afscheid van Eef en dan komen de dingen die ons te wachten staan ineens wel heel dichtbij. Er blijft niet zoveel van een vrolijk Paasweekend over zo.

Dinsdag 14 april zou Lia’s verjaardag zijn. Een dag, waar we anders samen zouden zijn bij Hans. Dus vandaag gaan we ook naar Hans. We nemen eerst even een kijkje op de begraafplaats in Beegden waar hij graag begraven zou worden. Het ligt mooi en rustig in het bos met uitzicht op de voetbalvelden. Daarna rijden we naar Maaszicht, we maken wat schoon en rommelen wat rond. Raar zo’n leeg huis en weg is ineens je thuis, waar al je jeugdherinneringen in zitten. Maar wat hebben we daar een mooie, fijne en veilige tijd gehad. Aan het einde van de middag gaan we naar Hans. We moeten even wennen. Hij ligt er stil, koud maar ook een beetje stijf bij. Zijn haren zitten veel te netjes, dus die doen we weer even goed door de war en zijn gezellig hamsterwangen zijn naar zijn oren gezakt. Nu lijkt het net of hij een strak gezicht heeft zonder plooien en rimpeltjes. Met de broers gaan we daarna nog even naar Beegden, want een begrafenis alleen regelen via de Facetime voelt zo gek.

Helaas moeten we laatste finishing touch klusjes aan de camper even on hold zetten. Gelukkig mag onze Dreamcatcher logeren bij Anne, Tom en Max (Marion en Sander) in de tuin. De kids zijn super enthousiast als we hem woensdag komen brengen. Je kunt er namelijk ook lekker in spelen, een boekje in lezen of juist je huiswerk maken. Slapen is nog een beetje te koud met het kwik dat ‘s nacht bijna het vriespunt aantikt. De dreamcatcher staat met uitzicht op de zwemvijver en een vuurplaats toch op een mooi plekje for the time being. Wie weet gaan we volgende week wel een keertje testslapen in de tuincamping. Lieve Marion en Sander, zo fijn dat de Dreamcatcher bij jullie mag kamperen.

Donderdag halen we een prachtig veldboeket bloemstuk op bij Bloom, Flowers & more. We droppen het bloemstuk bij de uitvaartondernemer en we spelden Hans zijn ridderorde op zijn borstzak. Wij kunnen helaas niet bij de condoleance en afscheid nemen zijn. Te veel mensen in een te kleine ruimte. We rijden naar Beegden, waar inmiddels de brievenbus uitpuilt met kaarten. Even in het huis zijn voelt fijn. We nemen Lia mee naar Hans. Ze stond in de urn op de kast, maar nu is het tijd om ze weer samen te brengen. Lia leggen we bij Hans in de kist. We nemen afscheid van pap, zo raar dat dit de laatste keer is dat je hem ziet en dat je hem aan kan raken. De deksel hebben Tijn en Jorn versierd met een mooie molen en zijn vertrouwde Amstel biertje. Schilderen, iets wat onderdeel is geworden van ons afscheidsritueel van dierbare. Samen aandacht besteden aan de ander. Daarna maken we samen de kist dicht en wordt er een generatie hoofdstuk afgesloten, ben je ineens wees en ben je ook je ouderlijk thuis kwijt. Vol verdriet rijden we terug naar Tilburg.

We duiken nog tot na middernacht achter de computer om een mooie speech te schrijven voor morgen, want daar hadden we nog niet de rust en ruimte voor gevonden. Ook lukt het schrijven vaak beter in het holst nacht …

’s Ochtends voorafgaand aan de begrafenis tunen we de tekst nog even fijn. We verzamelen bij Maaszicht met het kleine gezelschap. Afstand bewaren blijft lastig op de oprit, mensen willen je toch even troosten … wij spelen een soort levend twister en hink stap sprong om iedereen heen. Hoe vervelend ook. Dan komt de begrafenisauto Maaszicht op gereden en vertrekken Hans en Lia samen naar hun laatste rust plaats. De rouwstoet rijdt langzaam door het dorp vol met mooie herinneringen. Het is maar een klein dorp en veel lieve mensen brengen een laatste bijzonder eerbetoon aan de zijkant van de weg. Bij de molen stonden heel veel mensen uit het verenigingsleven uit Beedgen, waar Hans nog steeds actief mee was. op gepaste afstand van elkaar. Terwijl we langsrijden draait de molen in rouwstand mee met de rouwstoet. De wieken zijn net een grote hand, die Hans vaarwel zwaait. We rijden het bos in door een haag van lieve vrienden, die wegens de corona restricties de uitvaart niet bij mogen wonen, maar er wel voor ons zijn op deze manier.




Deze andere tijden hebben veel beperkingen…. in knuffels, mensen en contact ….
maar maakt ook dat er andere mogelijkheden komen, zoals de uitvaart buiten in de natuur. De afscheidsdienst vindt plaats op het grasveld van de begraafplaats in Beegden tussen de frisse lente groene bomen, waarvan de blaadjes ritselen van de zuchtjes wind. Vogels, die uitbundig fluiten, insecten die verzot op de prachtige bloemenzee van rouwstukken afkomen en de vlinders, die voor ons een knipoog van boven geven. Het gevoel dat Lia en Moni er zijn en hem op komen halen om samen naar boven de wolken te gaan. Uiteindelijk denken we dat Hans dit afscheid fantastisch had gevonden. Een kleine sobere begrafenis met alleen zijn dierbare om hem heen. Hij stond nou eenmaal niet graag zelf in het middelpunt van de grootte belangstelling.

Voor ons is het zo dubbel … Eef had bedacht dat zij de volgende afgevaardigde voor de sterren zou zijn en Kieke dat ze samen met Hans achter Eefs kist zou lopen op een donkere dag. Sporadisch waren we de afgelopen tijd bezig met wat ons te wachten staat en hoe we daar invulling aan zouden willen geven door een liedje wat je hoort, een gedichtje wat je leest of optie die je voorbij ziet komen. Beide hebben we een tekst geschreven voor Hans. Eef als dochter, die haar vader verliest en Kieke als favoriete schoonzoon, voor haar adoptie vader.


Na afloop proosten we op anderhalve meter bij Jobert in de tuin met de kids, kleinkids, Pepi en Hans op de fijne tijd die pap en mam ons altijd gegeven hebben. Het is fijn om toch nog even samen te zijn na deze wederom bizarre week.

We blijven maar zeggen dat het ongelooflijk is dat we opnieuw in deze situatie zitten, maar dat denken we ook al zo lang…. We kunnen en willen niet nog meer narigheid, maar ja…. Dat heb je niet voor het zeggen.
Het weekend volgend op de uitvaart zijn wij vooral heel leeg. We moeten echt weer ff onze weg en energie vinden. Onze belangrijkste doel is om de chemo en immuuntherapie door te laten gaan en geen corona op te lopen met alle risico’s van dien. We doen dat nu dag voor dag en stap voor stap…. We hebben dit eerder gedaan, dus dat kunnen nu ook we wel weer, met vallen en opstaan.

12 Comments on “Update Eef 20 april 2020

  1. Wat een verhaal en wat een bewogen tijd weer!
    Fijn om Hans zo nog te zien op de mooie foto.
    Ik wens jullie heel veel sterkte samen, ook namens
    Frans.
    Veel liefs xxxx

  2. With tears in my eyes, I am sending condolences and love on the passing of dear dad. These times we live in are messy and so unpredictable. Optimism is difficult to bring into every hour but hope for every day is a must for each of us. I think of you often with great delight.
    XOXOXOXO M

  3. Ppfff had al even niet meer gelezen. Wat een berhaal weer. Gecondoleerd lieve eef en kieke. Woorden schieten te kort. Wederom heel veel sterkte. Dikke zoen van ons hier uit Zwolle.

  4. 30 april,
    Lieve Eef en Kieke, wat schrokken wij vanochtend toen wij de kaart kregen met het bericht dat Hans is overleden.
    Ben daarna meteen gaan kijken of er een nieuwe update was en die gaan lezen.
    Wat zal iedereen de altijd goedlachse Hans gaan missen!
    Jaren met hem samen gewerkt in het EZH, Hans is de fijnste baas die ik ooit heb gehad.
    Meteen bevriend geworden met Lia, veel met elkaar gedeeld.
    Door de verhuizing naar Limburg werd het contact wat minder, maar we zagen elkaar jaarlijks en dan was het altijd meteen als vanouds HARTELIJK GEZELLIG.
    Lieverds, heel veel sterkte met dit grote verdriet. Ook veel sterkte voor Jobert en Sander.
    Lieve groet met een warme knuffel van ons🍀

    Ik belde hem altijd op de verjaardag van Lia, kreeg deze keer geen gehoor. Dat begrijp ik nu.

  5. Gecondoleerd met het verlies van jullie vader, schoonvader en opa 🌟
    Wat weer een heftig verhaal. Vreselijk dat jullie dit allemaal te verduren krijgen.

    Ik wens jullie dan ook heel veel sterkte en kracht toe 🍀😘

    Groetjes Natasja

  6. Wat een ontzettend heftig verhaal weer, echt ongelofelijk! Heel veel sterkte met dit verdriet een plaatsje te geven😢
    Dikke knuffel x

  7. Lieve Eef, een traan rolt over mijn wang. Al een hele tijd niet meer op jullie website geweest en dan lees ik zoveel prachtige, maar ontzettend verdrietige verhalen die me enorm aangrijpen. Ik wil jou, JULLIE, want wat heb jij een kanjer naast je, alle kracht toewensen. Ik weet niet wat ik moet schrijven … dappere lieve Eef … ik denk aan je xxx Ilse (St Ursula, Heel … )

Laat een antwoord achter aan Jeanne van de Leemput Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *