Update Eef 17 maart 2020

Op 1 maart 2020 gaan we lekker klussen bij de Dreamcatcher. Ooit hoopten we een oude boerderij te kopen en die samen helemaal van scratch in elkaar te pimpen tot een prachtig stulpje ergens in de bossen. Maar goed, dat is een lastige droom met kanker in je voorgeschiedenis en met uitzaaiingen helemaal onmogelijkheid geworden. Het is nu dus een huisje op wielen geworden, die je het bos in scheurt. Ook een droom! Samen met Rien (vriend) demonteren we de laatste dingen. We schuren de 21 jaar oude grenen inboedel op, zodat we de volgende keer los kunnen met een primer.

Dinsdag beginnen we met de nieuwe chemo en immunotherapie. Als je naar het bijwerking profiel van de 2 verschillende chemo’s en de immuuntherapie apart kijkt, dan denk je “werkelijk, gaan we alles tegelijk in 1 lichaam stoppen?” Je krijgt al een rotberoerte alleen van het idee. Kieke blijft daarom ook de hele week verder thuis werken om een oogje in het zeil te houden. Het blijft toch weer spannend iedere keer, wat ons nu weer te wachten staat. Eef is een week lang in totale hangstand en vrijwel continue misselijk. Gelukkig lijken de andere lelijke bijwerkingen voor alsnog weg te blijven. Maar goed, je kunt beter wat afleiding hebben en dingen doen dan met een kostbakje op de bank gaan liggen. We bestellen allerlei dingen die we nodig hebben voor de camper, gaan op zoek naar leertjes die als handvat kunnen dienen voor de camperkastjes en halen nog wat extra verf.

Daarnaast brengt ook de corona crisis wel wat bedenkingen, want Eef zit met lage afweer lekker in de risicogroep. Maar ja, in een glazen huis gaan zitten en afwachten is ook niet echt een optie, als je tijd op aarde toch al zo beperkt is. Per dag houden we alle ontwikkelingen rondom het corona virus nauwlettend in de gaten en maken dan steeds weer nieuwe plannen. Voor ons is het een extra belemmering in zijn, maar ook super spannend.

Donderdag 5 maart was rare dag … we zijn 12 jaar samen. Ook dubbel. We zouden graag samen oud en grijs worden. Hoeveel tijd krijgen we nog samen …? Maar ook wat hebben we een hoop gave dingen samen gedaan. Normaal zouden we proosten met wat bubbeltjes, maar het wordt een kopje gember thee.

Ooit stuurde Eef Kieke weg, ook al vonden we elkaar super leuk. “Lieve Kiek, jij gaat hier niet gelukkig worden in Nederland, jij hoort in Afrika of ergens anders in de wereld thuis. Ik ga je niet in een kooitje stoppen. Jij hoort rond te fladderen in verre oorden, de ruige natuur in, tussen de wilde dieren met zonnebril, rugzak en een camera. Op reis ben jij zo anders, zo jezelf, dan ben je het mooiste mens. De mensen in Nederland kennen die kant van je niet echt. En ik kan nu niet met je mee. Ik wil nog teveel in Nederland zijn en ben erg blij met de mensen en mijn baan hier.”

Met deze boodschap sprong Kieke in de trein terug naar Amsterdam. Op haar kleine kamertje van 2 bij 3 meter kreeg Kieke Eef niet uit haar hoofd en bleef haar hart maar op hol slaan. Een week later trok Kieke haar stoute outdoor schoenen aan en stond (met wat hulp van Barbara (vriendin van Eef)) spontaan op de stoep met bloemen en een wijntje … want uiteindelijk wilde Kieke niks liever dan samen met Eef de wereld ontdekken. Eef liet Kieke vrij in zijn en zo nu en dan reizen. Some things are ment to be!

(Kieke gaf Eef de cd van Freshlyground als aandenken tijdens de Namibië reis. “I’d Like” draaide we helemaal grijs. Sorry voor de slechte beeldkwaliteit, als iemand nog de clip met de famingo’s in beter resolutie weet te vinden houden we ons aanbevolen)

We klussen 7 maart verder aan de Dreamcatcher. Deze keer met verf- en kotsbakje. Nou, maar hopen dat Eef niet het verkeerde bakje gebruikt ….! De hele binnen bende voorzien we van een lekkere lik verf. Het krijgt gelijk al een veel lichter en groter aanzicht. Kieke vouwt zich dubbel in het slaapgedeelte en pimpt zichzelf lekker mee. Eef en Rien rollen de rest op de beat van een muziekje. We nemen de deurtjes van de kastje mee naar huis, zodat we die thuis vast kunnen fixen.

Olle en Denise komen met de boys even knuffelen op 8 maart. Het is lammetjesdag bij de boer. Ook door de lammetjes en de boys wordt “Spring is in the air”, wel erg letterlijk genomen. Vooral als de jongens te snel op ze af springen stuiven ze alle kanten op. Alleen buiten is er nog niks van “the spring” te merken. Het lijkt meer op herfst. Ondanks het gure weer gaan we toch nog even uitwaaien in de Loonse en Drunense duinen. Mojo, ons foster parent hondje, maakt vrienden met de jongens, die hem eindeloos aaitjes geven en zijn balletje alle kanten op gooien. Daarna gaan we samen poffertjes eten. Deze worden uiteraard voorzien van een poedersuiker-sneeuwstorm, conform de weersomstandigheden buiten.


Mojo houdt ons een hele week gezelschap … wat een feest. Langzaam aan neemt ons sociale leven al af. De eerste corona patiënten in Nederland duiken op en veel van onze vrienden werken in de zorg en komen toch stiekem al in contact met corona patiënten (als huisartsen, SEH-artsen en andere zorgmedewerkers). Nou, hadden we al een strik regime qua snotneuzen bij de chemo en feestje afzeggen als Eef in haar chemo dip zat. Voor ons zijn de corona maatregelen een soort van chemo uitgebreid pluspakket reglement. Als we iets geleerd hebben in de afgelopen jaren van ziekzijn, thuis zitten en omdenken, is dat dit iets is wat niet van korte termijn gaat zijn en dat we dus weer allerlei leuke dingen moeten verzinnen om ons bezig te houden en iets wat voldoening geeft.. Thuis hebben we het samen gezellig en in omdenken bij beperkingen zijn we inmiddels experts.



Eef tovert de woonkamer om tot klusschuur. Alle kastdeurtjes en losse inboedel van de camper staan op schagen in de woonkamer. Alles wordt geschuurd en geverfd. In het weekend schilderen we de eerste laag op de Dreamcatcher. Een heerlijk uitje na nauwelijks de deur uit geweest te zijn.

2 Comments on “Update Eef 17 maart 2020

  1. Hey lieve meiden,

    Ik was benieuwd hoe het met jullie gaat. Wat een SUPERtoffe kar! Een villa op wielen zo te zien! Mooi om te lezen dat jullie ondanks deze bijzondere tijden en ondanks de bijwerkingen en misselijkheid zo creatief en actief bezig zijn. Heel veel liefs en hopelijk gaat het naar omstandigheden goed. Liefs, Joyce

Laat een antwoord achter aan Natasja Verhoeven Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *