Update Eef 16 augustus 2020

De laatste 2 weken van juli zijn we beetje in en rondom huis, want thuis moet ook weer wat meer thuis worden en ook goed voelen. De lab-waardes van het bloed na de eerste reek chemo tabletten blijven nog licht doorstijgen … ofwel het blijft een soort van onzeker of deze chemo iets uit gaat halen. Inmiddels zijn we wel gestart met al onze oude foto mapjes wegkijken en foto’s uitzoeken voor ‘het afscheid’ en een mooi Eef en Kieke fotoboek te maken. Poeh, nou dat zijn nogal wat harde schijven met foto mapjes. Wat hebben we toch veel mooie dingen gedaan. Elkaar in Namibië ontmoet op reis (2007), daarna samen een weekendje naar Ameland, weekje Curaçao (2008) en Patagonië en Antarctica (2009). Ook bizar, dat we dit met de wetenschap zitten te kijken dat we er waarschijnlijk niet heel veel meer aan toe zullen voegen. Dus met een lach en een traan werken we de mapjes van 2007-2009 door.



Tevens wordt Sander in Maastricht opgenomen en lijkt de beenmergtransplantatie doorgang te vinden de eerst week van augustus. Wij besluiten dat we het bij Facetime houden want we komen liever zo min mogelijk in een ziekenhuis i.v.m. Eef’s lage bloedwaardes.

Ondertussen zijn we ook druk bezig om alles te fixen voor 6 dagen kamperen in de Ardennen met Tijn (13) en Jorn (11). Heel veel zin om met de mannen quality time te hebben en mooie herinneringen te maken.

Kinderkamp in Corona tijd heeft nog een paar extra uitdagingen. Euh ja … mondkapjesplicht in België,…dan moet je wel een beetje met vette mondkapjes aankomen, toch? Via Buza aanmelden dat je op vakantie gaat en alvast boodschappen fixen zodat je daar zo min mogelijk de supermarkt in hoeft. Naast de camper moet ook een tent mee. Zelfs aan de kinderparacetamol wordt gedacht.

Dan is het feest. Op zaterdag rijden we met de camper en de auto richting Limburg. Door de nachten vol met zorgen is Eef is ‘s ochtends vaak mwah … en moe. Vandaar dat we de rij afstand over 2 dagen verdelen. In de camper passen maar 2 personen en moet Eef zelf met onze auto achter de camper aanrijden. We kamperen weer bij camping de Peelhof op ons vaste stekkie.

Olle (broertje Kiek) is met Denise en de boefjes in Roggel op camping de Leistert op vakantie, dus daar brengen we nog even een flits bezoekje op zaterdagmiddag. Inmiddels vallen de verjaardagen van de jongens in het water door de Corona. Normaal zouden we een DOE-cadeau doen, maar ja dat schiet dus niet op met alle beperkingen en het onnodig risico lopen op drukke plekken. Voor de jongens (Fije en Jits) hebben we een opblaas kano geregeld en voor de andere neefjes (Tijn en Jorn) een sup board. Kunnen ze allemaal in ieder geval lekker rotzooi mee trappen op de camping en deze zomer lekker klooien in het water. Het is bloedheet op de camping de Leistert, dus de kano wordt gelijk opgeblazen en in het meertje uitgeprobeerd. Fije (7) heeft de slag al aardig te pakken en peddelt soepel om de fontein.



En als we dan denken dat we aan alles gedacht hebben voor onze grote kampeer trip naar de Ardennen blijken we het allerbelangrijkste vergeten te hebben…. de paspoorten …. Mmmm echte wereldreizigers he …. ? Nou niet dus. We zijn niks meer gewend sinds de corona en de camper en alles dat plaatsvindt binnen onze landsgrenzen. Dus zondag ochtend gaat de wekker om 6:30. Kiek scheurt nog even op en neer naar Tilburg om de paspoorten op te pikken en komt precies op tijd voor een bakkie koffie. Take 2.

Aan het einde van de middag pikken we de jongens op. Er wordt geloot, wie er op de heenweg in de camper mag. Jorn wint en mag als eerste plaats nemen in de stoere bak. Tijn zit gezellig bij Eef en mag op de terugweg in de camper. De jongens kletsen beide honderd uit en zo zijn we weer bijgepraat over het laatste half jaar. De jongens maken we verantwoordelijk voor de route met google maps. Binnen mum van tijd heeft Jorn het pijltje, die de weg wijst verandert in een stoere jeep, die over de kaart scheurt. (Geen idee hoe hij dat gefixt heeft, maar krijg het ook niet meer terug verandert). We hebben aan het einde nog een kleine D-tour en een onverwachte sight seeing door het landschap i.v.m. een creatieve bijrijder, maar na 2 uur komen we aan op de camping.

We zetten samen de camper op de mooie schaduw plek onder de boom. Vervolgens de tent, wordt het airobed opgeblazen en de tas alvast een beetje uitgepakt. Binnen mum van tijd lijkt het of er een tropische storm categorie 5 gewoed heeft in de binnentent. Maar als je de rits dicht doet zie je er niks meer van. Het is al na 7-en en tijd voor een snelle hap in de vorm van Belgische frietjes en een burger … daarna tot in late uurtjes spelletjes spelen. De favoriet: Elvenland.

De volgende dag ontpopt Tijn zich als master chef en tovert op het campinggasstelletje fantastische gebakken eieren tevoorschijn, terwijl Jorn de sinaasappels perst. We worden inmiddels omringt door vreemde wespen, die wat high om de camper zweven. Ook de achterburen hebben er last van. We horen ze ook steeds tikken op het dak en de luifel. Kieke gaat polshoogte nemen en er liggen zo’n 400 wespen. De helft ligt een beetje high te wezen en de andere 200 zijn onthoofd. Beetje onhandig want er lijken er steeds meer te komen. Met de klusjesman van de camping gaan we op zoek naar de raadselachtige serie-moordenaar en het nest. Helaas, na een half uur zoeken zijn we nog geen steek wijzer, terwijl de wespen half of heel uit de boom blijven kletteren. Gelukkig zijn er nog een hoop plekjes vrij op de camping, die door de corona maar voor de helft vol is. We schuiven 2 plekjes op naar links onder een andere grote boom en slaan ons kampement daar opnieuw op.



De sup board wordt opgeblazen en de rivier de Lesse wordt verkend op de plank. Er worden gelijk vrienden gemaakt met Ilias (11), Ryan (8) en Emin (6), die een rubber opblaasboot hebben. Samen hebben ze de grootste lol. We kletsen en borrelen gezellig aan het einde van de dag bij de camper en de jongens kletsen de oren van ons hoofd. Jorn ontdekt dat elektrische pomp van het luchtbed ook fantastisch functioneert als föhn. Daarna wordt er pasta gekookt met spinazie en garnalen en natuurlijk een ijsje als toetje. Ilias, Ryan en Emin komen de jongens na het eten halen voor een partijtje voetbal met alle jeugd van de camping tot in de late uurtjes.



Helaas blijkt er door de corona en daardoor het te kort aan personeel, de survival activiteiten die er zijn al helemaal volgeboekt te zijn. Ook kan er niet gekanood worden door de lage waterstand van de Lesse, a.g.v. de droogte.
Ben je in de Ardennen kan je niet survivallen …. Dat kan echt niet. Dus dinsdag gaan wij naar camping Domaine du Bocq (Rocks & Rivers, van het klimbos Goirle) een half uurtje verderop om te kijken of daar nog wel survival mogelijk heden zijn. Gelukkig hebben ze daar nog plaats op donderdag. Voor een hele dag met Via Ferrata (klettersteigen), abseilen, touwbrug, wandeling en downhill steppen. We boeken gelijk en gaan via Dinant terug naar de camping. We moeten omrijden want er is een groot stuk rots naar beneden gekomen, de weg is dicht. Ook nemen we een kijkje bij de citadel van Dinant, maar daar maken we gelijk rechtsomkeert door de drukte en de enorme wachtrij. Rond lunch zijn we weer terug op de camping. De hangmat krijgt een lekker plekje bij de rivier en we bouwen een buitendouche achter de camper, zodat we niet hoeven douchen in het sanitair gebouw. De jongens gaan weer de rivier in, terwijl wij chillen met een bakkie koffie aan de oever samen met Peter en Samira (ouders van de speelmatties).




De jongens douchen lekker buiten af, terwijl de BBQ wordt aangestoken en door de carnivoren worden er lekker gebraaid. De boys gaan weer even voetballen. We maken ondertussen het gezellig bij de camper en de rumikub competities barst even later in alle hevigheid los. Hier er daar wordt er vals gespeeld en vinden we wat steentjes onder tafel terug. Komt dat nu door de openingen van de tafelblad of was er toch opzet in het spel????? Chef valsspeels beweerd bij hoog en laag dat er niet foeteld is, de rest van de spelers denkt er toch wat anders over……



Time flies when you’re having fun…

Tijns inner wekker staat precies getimed op het openingstijden van de bakker. Elke ochtend loopt hij naar de bakker en komt met de meest mierzoete broodjes terug. Alle mogelijkheden worden uitgeprobeerd, maar de pudding croissant met choco is de favoriet. De speelmatties zijn abseilen, dus het ochtendprogramma betstaat uit lekker voorlezen uit het boek “de ondergrondse Rembrandt” en rumikub revanche zonder valsspeels en siplip. Ook Jorn laat zijn master chef skills gelden en fixt een mooie omelet voor de lunch. Daarna gaat de camping afwasbrigade los op een lekker muziekje. De speelmatties komen met grote verhalen van het abseilen de camping weer op, waardoor onze jongens ook steeds enthousiaster worden voor het rots avontuur. ‘s Middags wordt er gejeu-de-bouled en weet de jongste telg Emin (6) vriend en vijand te verassen en gooit zichzelf naar een glorieuze overwinning. Daarna volgt waterflessenvoetbal en kontje koelen in de rivier. Master chef Jorn blijkt ook BBQ skills te hebben en draait de spare ribs zo dat het vlees van de ribbetjes valt.



Na het eten gaan we samen met de ander familie een wandeltocht maken door het bos en over de rotsen naar de ander kant van de Lesse met uitzicht over de camping. Het eerste stuk is door het bos, daarna moeten we een eind omhoog klauteren terwijl het langzaam gaat schemeren. We hebben een prachtig uitzicht over de vallei en de camping. Peter heeft deze wandeling gisteren ontdekt en ook dat er een mooie vuurplaats is onderweg. We hebben alles mee voor een cursus fikkie stoken. Bij de vuurplaats aangekomen laten we de 5 kids ieder een eigen veilige vuurplekje maken; een cirkel van stenen, daarna wat gedroogd gras en bladeren en de vuurstik. Stuk voor stuk mogen ze proberen om hun vuurtje aan te krijgen, nou dat blijkt nog een hele kunst ook al spatten de vonken er vanaf. Uiteindelijk maken we een klein vuurtje waar we gezamenlijk omheen zitten. De drank, chips en marshmallows komen tevoorschijn. De marshmallows worden geschroeid tot een zachte kleverige roze massa en lekker opgepeuzeld. We maken het vuurtje goed uit en toen bleek het aardedonker te zijn … ineens is alle super spannend en weet ook Peter de weg niet meer. Nu blijken de 5 stoere mannen niet zo dapper meer, ze gaan fluisteren en we proberen de weg te vinden door de lichtjes van de camping en het stromen van de rivier op rechts te houden. Blijkt het ook nog dat de batterij van de telefoon, die we als zaklamp gebruiken bijna op te zijn … de jongens lopen steeds dichter op ons en dan heb je ineens een klam handje in jouw hand. Gelukkig blijken we langzaam af te dalen en als we een bruggetje tegenkomen over de Lesse en de lichtjes steeds dichterbij komen is iedereen weer gerustgesteld en lopen we gapend de camping op.



Donderdag gaan we al vroeg op pad voor de survival-dag. Deze laten ze 2 uur eerder beginnen i.v.m. met de temperatuur, die vandaag oplopen tot zo’n 34 °C. Als we bij de andere camping Domaine du Bocq zijn kunnen we gelijk starten. We gaan samen met een andere Nederlandse familie op pad, met 3 kinderen (een papa met 2 jongens die dezelfde leeftijd hebben als onze jongens en een meisje dat wat ouder is), dus dat klikt meteen. Het is al best warm zo op de vroege ochtend. We lopen zo’n 45 minuten naar een oude steengroeve. We krijgen uitleg over de klimgordels, ijzeren kabels en de haken, terwijl de rotswand naast ons 50 meter de lucht insteekt en de ijzeren kabels de route vormt van ons verticaal af te leggen parcours. De veiligheidsinstructie wordt even goed doorgenomen om te voorkomen dat er vingers verloren gaan, je niet op het helmpje van de onder buurman stuitert of komt de bungelen aan een touw langs een meters hoge rotswand.



Stephan de instructeur gaat voorop, Tijn daarachter, dan Jorn en Kiek sluit de rij. Eef legt alles vast op de gevoelige plaat vanuit laag perspectief. Aan onze klimgordel zitten 2 haken waarvan er eentje altijd aan de staaldraad van de berg vastzit zodat je de ander kan over haken bij een ankerpunt. We klimmen en klauteren steeds hogere en hoger. Stephan loods ons over kleine randjes, rare uitsteeksels, verticale steile stukken en onmogelijke rotsblokken. De jongens klimmen dapper langs de steile rotswand omhoog. Klimgeiten zijn er niks bij. Jorn hangt zo nu en dan aan een arm zwaaiend naar Eef met de allergrootste glimlach, terwijl op een richeltje van 5 millimeter balanceert en een liedje neuriet. Wij krijgen dan even een hartverzakking, maar hij lijkt helemaal in zijn sas te zijn. Na een uurtje komen we boven en puffen we even uit in de schaduw onder de bomen en het zweet gutst ons door de bilnaad, waarna we aan de verticale abseil beginnen.


Tijn begint en ondanks zijn hoogtevrees komt hij soepel naar beneden. Jorn komt daarna en heeft een beetje meer moeite, want hij heeft zijn gewicht niet mee en soms blijf het abseiltouw hangen. Uiteindelijk komen we allemaal weer heelhuids beneden. We wachten nog even op de andere familie, waarna we de survival tocht voortzetten door het bos. Het is een echt survival paadje, brandnetels en bramenstruiken op rechts en de rivier op links.






Met droge voeten, een paar schrammen en jeukende bultjes komen we aan bij de touwbrug en klimmen over de rivier naar de andere kant. Nu moeten we nog een uur de heuvels opklimmen met Sahara temperaturen. Een pittige wandeling, met een gave beloning down hill steppen … ofwel als een zotje door het bos stuiterend over boomwortels, slippend over stenen en gaten en scheuren ontwijkend. Echt steppen is er niet bij, want de zwaartekracht doet de rest. Met deze hoge snelheden koelen we een beetje af na de wandeling, droogt het zweet op, plakt de stof op de huid en komen we weer uit op de camping als echte survivalgangers.



Een mooie ervaring en een bijzondere herinnering rijker. Bij ons op de camping duiken ze de rivier weer in om lekker af te koelen en zich van al het zweet en stof te ontdoen. ‘s Avonds eten we gezellig met de andere familie een hapje bij het restaurant (op gepaste afstand), terwijl alle wilde verhalen van de dag worden verteld.

Inmiddels is het al weer vrijdag en moet de boel worden ingepakt voor vertrek. De schade van de tropische storm in de tent wordt opgemaakt en alles naar buiten gekieperd. De tassen worden volgepropt, de tent netjes opgevouwen en daarna kan er nog een hele dag gespeeld worden in de rivier.

Bij een kleine stroomversnelling wordt een visval ontdekt, waar je met het supboard op zijn kop kan raften van een soort wildwaterglijbaan (anders blijft de skeg hangen). Ook wordt er druk gevist met schepnetjes, gezwommen en afgekoeld, want het is inmiddels rond de 36°C. Zelfs wij duiken de rivier in, tot grote hilariteit gaan alle volwassenen mee raften om wat verkoeling te zoeken.







Om half 5 pakken we de laatste spullen in en zijn we vertrek klaar. Tijn kruipt als navigator bij Kiek voorin de camper en mister spraakwater Jorn, bij Eef. Lieve Tijn en Jorn wat een fantastische week hebben wij met jullie gehad. Even afleiding en geen zorgen, maar gewoon zijn … intens genieten en zelfs gelukkig kunnen zijn … daar hebben jullie voor gezorgd kanjers.



Hier kon maar een song staan: Spirit Bird – Xavier Rudd

De week is het bloedheet en regelen wij zelfs een badje om af te koelen in de tuin als de temp in huis boven de 30°C is. We rommelen wat thuis en bij de camper, want die moet helemaal spik en span zijn volgende week voor zijn nieuwe uiterlijk. Na zo’n mooie week in de Ardennen is het contrast levensgroot en hebben last van de aankomende controle in het ziekenhuis. Alsof we weer in freeze stand komt, niet verder kunnen denken of plannen … de wereld draait maar wij zitten gevangen in onze eigen bubbel van angst. Eef voelt zich niet heel slecht, maar dat is geen garantie voor wat er aan de binnenkant van haar lijf zich afspeelt. Ook het vertrouwen dat iets aanslaat is ver te zoeken … de nachten zijn lang en warm. Donderdagmiddag krijgen we de uitslag en de bloedwaardes lijken een soort van stabiel. Je zou zeggen dat is goed nieuws, alleen wij moeten eerst de spanning ontladen en verdriet hebben voor we er iets mee kunnen. We gaan maar iets doen … om even onze zinnen te verzetten. De camper wassen en poetsen zodat ie shined. Vrijdag brengen we hem weg, koppelen de pick-up los van het bakkie zodat we er ook tussenin even kunnen schoonmaken. Veder demonteren we de ramen en andere uitstekels, zodat ze maandag kunnen beginnen met wrappen. We zijn heel benieuwd naar onze Dreamcatcher in zijn gepimpte jasje!


Zaterdag 15 augustus durven we voor het eerst weer een keertje naar het terras bij de Spaarbank. Hilde heeft een fijn overzichtelijk plekje gefixt aan de zijkant onder een grote parasol. Een goudengreep, want een uurtje later komt het met bakken uit de hemel naar beneden en zitten wij heerlijk droog. Wat fijn om weer even onderdeel van social Nederland te zijn.

11 Comments on “Update Eef 16 augustus 2020

  1. Fijn Kike, denk vaak aan jullie en ben benieuwd hoe het met jullie gaat🥰

  2. Wat een mooie verhalen van jullie. En heel fijn dat jullie gezellige dagen met de jongens hebben gehad. Blijven genieten van de momenten, goed om te zien hoe jullie het samen doen. Groetjes Wendy x

  3. Waaw super mooie foto’s, en heel leuk verteld…
    Alsof we het deels nog een keer beleven.
    We hopen jullie gauw weer een keer te zien want wat was
    het gezellig! 😘
    Liefs samira en Peter

    • Zeg dat! wat een fijn weekje hadden we samen in de Ardennen.

  4. Heel fijn om te lezen dat jullie
    Een fijne week hebben gehad.

    Groetjes Natasja 😘

  5. Lieverds, ik luister altijd graag naar jullie
    verhalen en belevenissen, maar jullie weten
    t ook zo mooi in woorden te omschrijven! Zichtbaar genot is af te
    lezen aan jullie foto’s. Ondanks alles toch weten hoe
    je lichtpuntjes kunt pakken, kunt genieten van een dag.
    Iedere dag is anders, met n lach en n traan, maar pfff
    wat mogen jullie trots op elkaar zijn hoe jullie dit pad bewandelen.
    Diep respect ladies 😘 tot snel weer

  6. Niets mooier dan herinneringen maken! Die zijn mooi weer binnen👍🏼
    Hopen dat de stamceltransplantatie goed zal gaan!! Denken aan jullie 😘

  7. Hoi Eef en Kieke,

    Ik heb genoten en een traan gelaten tijdens het lezen van jullie verhalen.
    Denk vaak aan jullie!

    Heel veel liefs
    XXX

  8. Hoi Eef en Kieke,
    Hoop dat jullie nog veel mooie herinneringen kunnen blijven maken samen! Jullie doen het zo goed samen, respect!
    Liefs

Laat een antwoord achter aan Baukje Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *