Lots of Rhino’s in Solio & Ol Pejeta

Kenia 15 – 16 maart 2017

Kenia, Solio 15 maart 2017

Inmiddels staat Solio bekend als een van de succesvolste breedinggrounds voor de zwaar bedreigde zwarte en witte neushoorn en heeft het de grootste populatie witte neushoorns van de wereld. Het park wordt dan ook zwaar bewaakt. De Amerikaanse ambassade in Kabul is er niks bij; hoge dubbele omheining met 10.000 volt, wachttorens, goed gecamoufleerde rangerkampen verdekt in het stuikgewas, meerdere patrouilles per dag en dat alles met goed getrainde rangers met AK-47. Vroeger werden de stropers gevangengenomen, maar de borgsom werd steeds betaald hoe hoog de prijs ook was. Inmiddels is de gevangenisstraf levenslang voor stropen van ivoor, maar hebben de stropers ook zwaar geschut bij zich en mag je als ranger met gevaar voor eigen leven ieder stroper aan flarden schieten zonder pardon.

 

Op onze eerste gamedrive spotten we dan ook een record aantal aan neushoorns, 86.

In onze hele wilde wildlife carrière hebben we er bij elkaar niet eens zoveel gezien. De schuwe zwarte spotten we 7 keer. Zodra we te dichtbij komen schieten de kippige dikhuiden er met een drafje vandoor het veilige struikgewas in. De witte daarentegen staat relax te grazen op de vlakte en daarvan tellen we er maar liefs 79, inclusief meerder baby’s met een mini stompje op hun neus.

Eigenlijk zijn alle neushoorns grijs en hun naam heeft dan ook niks te maken met het kleurverschil, maar met een Babylonische spraakverwarring tussen de Afrikaanse boeren en de Engelse veroveraars. De witte neushoorn heeft namelijk een brede of wijde lip om het gras te grazen en de zwarte neushoorn een punt lip om de blaadjes of twijgjes van de struiken te stropen. De Engelse vertaalde het Afrikaanse ‘wijde lip’ als ‘white lip’ waardoor het ook white rhino werd. Het andere soort werd toen dus maar black rhino genoemd voor het gemak.

De witte neushoorn is niet zo’n opgefokt standje als zijn 1000 kg lichtere kleine zwarte broertje. Met zijn 2500 kg graast hij rustig in de rondte zolang je maar op gepaste afstand blijft. Zo staan wij heerlijk neushoorns te bewonderen op de open vlakte van Solio. Overal om ons heen staan er groepjes te grazen. Ook komt een mama trots haar nieuwsgierige kleine schatje showen. We spotten 2 zwarte jongens goed omdat we tegen de windrichting in komen aangereden. Ze kunnen ons dan niet ruiken. Daarbij zijn ze zo bijziend dat ze geen verschil tussen een mens of een boom zien als je een metertje of 10 bij ze vandaan staat! Een jampotglazen brilletje zou geen overbodige luxe zou zijn. Zodra de wind uit een iets ander hoek waait spitsen ze hun oren en neusgaten gaan wijd open. We zijn gesnapt en ze sprinten er met zo’n 50 km per uur vandoor.
 

Solio is een prachtig park met verschillende vegetaties, een bos van yellow fever trees, een moeras, grasvlaktes en een rivier, dus het wildlife heeft hier niet zo veel te klagen. In dit park zijn twee leeuwentroepen aan elke kant van de rivier één. Na een tip van een Keniaans stel gaan we tijdens de middag game drive op zoek naar de grote familie van 4 mannetjes broers, 4 vrouwtjes, met 9 welpjes waarvan 3 kleuters. Zij hebben namelijk een buffel op het lunch menu staan.

Altijd leuk uitleggen waar de kill zou moeten zijn: volg de weg tot hij splits, bij de derde grote boom links, rij naar het bruggetje, steek niet over maar volg de rivier tot de weg afbuigt naar rechts …. Daar ergens in de bosjes … bij een geknakte boom. Hoezo Google maps …. ??? Dit is begrijpend luisteren voor gevorderden. Wat pogingen en verkeerde afslagen verder (waardoor de vervolg hint niet meer klopte) … maar met z’n drieën komen we er uiteindelijk wel … de geknakte boom met daarop … 2 welpen. Ze rollen bijna van de tak, want met hun buikjes rond gegeten zijn ze topzwaar.

Verspreid in het struikgewas vinden we eerst 2 mannetjes, het 3de mannetje ligt lekker te chillen bij zijn harem. De volwassene liggen uit te buiken terwijl de een aantal kids nog heerlijk spare ribs aan het kluiven zijn. Het buffel karkas kraakt terwijl de welpjes hun pootjes erbij af likken. Vanavond moeten ze allemaal in bad aangezien ze onder het bloed en de vliegen zitten. De 3 kleinste telgen van de familie zijn samen aan het stoeien een eindje verderop. Er wordt in de boom geklommen. Mama doet het eerst even voor en een tak kan ook uitstekend fungeren als hangmat voor een leeuw!

We schrikken ons een hoedje …Ineens weten we ook waar het 4de mannetje is … we hadden hem ff over het hoofd gezien in het hoge gras. Die lag dus aan de andere kant van de weg en onze jeep. Zo dichtbij de jeep zijn ze toch best wel groot. Wat een safari dag … voldaan rijden we terug naar de lodge!

 

---

Kenia, Ol Pejeta 16 maart 2017
De volgende ochtend moeten we wat verder rijden naar Ol Pejeta Conservancy. Als we via de geasfalteerde weg rijden doen we er 2,5 uur over, dus we nemen de sort cut over de een dust road, dwars over het platteland. We stuiteren lekker in de rondte door de heftige turbulentie die ontstaat door wat oneffenheidjes te grote van een nijlpaard badkuipje in de weg. Tegenliggers zorgen ervoor dat we stofwolken happen en het zand kraakt tussen onze kiezen. Afrika zoals het hoort rauw en puur. Het continent waar Kieke haar hart aan heeft verloren. Dat schudden en stuiteren scheelt ons dus een uur rijden en we zijn gelijk een beetje bijgekleurd door het oranje stof.

We rijden Ol Pejeta Conservancy in en gelijk bij de eerste waterplaats is het raak. Het is nog vroeg op de ochtend maar het warmt al lekker snel op hier op de open vlakte. Het is erg droog in het park en heel Kenia zit met smart te wachten op het aankomende regenseizoen dat dit jaar wat op zich laat wachten.

De olifant en zebra’s staan lekker te drinken in de koelte van de ochtend bij de waterhole en in de verte komen 3 witte neushoorns aangeslenterd. Van de andere kant komt een zwarte neushoorn met jong voor een drinkontbijt. Mooi om het verschil tussen de zwarte en witte neushoorn te zien als ze zo naast elkaar staan. Zwart en wit worden zelfs even close als ze elkaar passeren.

Voor ons ziet het er magisch uit” When black meets white”!
 

Ondertussen barst er rechts van ons een knoppartijtje los tussen 2 wrattenzwijnen dat letterlijk een hoop stof doet opwaaien. Het gaat er hard en toe met veel slagtand gekletter. Met een frontale botsing wordt er bepaald wie de baas van de waterhole is en druipt de verliezer met een goede hersenschudding af.

Het wordt al snel erg warm als de zon naar de hemel rijst en de meeste dieren zoeken dan ook beschutting in de schaduw tussen de bomen en planten. Dit maakt het voor ons wat lastig om nog veel wild te spotten. Door de droogte kunnen de nijlpaarden niet zoveel kanten meer op, dus die vinden we op een kluitje in de laagstaande rivier. Verderop zien we olifanten die een modderbad nemen om zich lekker in te smeren met de dikke laag natuurlijke zonnebrand.

 

We brengen ook een bezoekje aan Baraka (wat betekent: in het bezit zijn van een spirituele kracht), de blinde tamme zwarte neushoorn. Zijn ene oog verloor hij door staar. Zijn andere oog met domme pech. Tijdens een gevecht met een ander mannetje werd hij met de hoorn in zijn oog gestoken. In plaats hem aan zijn lot aan de natuur over te laten, hebben de rangers zich over hem ontfermd en is hij nu publiekslieveling in zijn eigen santuary en zorgt hij voor gezond nageslacht binnen verschillende fokprogramma’s over de hele wereld. Baraka is tam en luistert naar zijn naam en ook hij geniet 24/7 ranger bewaking.

Wij mogen Baraka een deel van zijn lunch serveren. Behendig klemt hij met zijn bovenlip het gras uit onze handen. Hoe bijzonder is dat we mogen hem aanraken. Tegen onze verwachting in voelen zijn lippen lekker zacht en laat deze 1500 kilo zware neushoorn zich lekker kroelen op zijn neus en lip.

Met een steen in onze maag brengen we een bezoek aan het neushoorn kerkhof waar 18 ongelukkig soort genoten van Baraka de pech hadden dat ze de verkeerde hebzuchtige personen tegenkwamen.

Op de terugweg naar de lodge passeren we evenaar weer en maken we een toeristisch foto-stopje.

Bewaren