Waterballet in Brazilië

Brazilië: 04 – 12 april 2011

Brazilië, Iguazu watervallen, 4 – 8 april 2011

Brazilie
We staan vroeg op want Rob en Sanne komen via een andere route ook naar Iguazu (1). Het is helemaal gezellig, alleen het hostel is bizar slecht en smerig. Na wat onderhandelen en gedreigd met Tripadvisor en slechte reclame, kunnen we wisselen van kamer en hoeven we minder te betalen. Want ja… op hostelbookers gaven ze totaal wat anders weer, dan ze daadwerkelijk kunnen bieden. We delen nu gezellig de 4 peroons dorm voor weinig en kletsen de laatste maand bij.

Het weer is lekker tropisch en de muggen leven zich heerlijk uit op Eef en Sanne.

OLYMPUS DIGITAL CAMERABrazilië panorama

De volgende dag gaan we een kijkje aan de Braziliaanse kant van de Iguazu watervallen voor een mooi overzicht. Er zijn hier 275 watervallen over een lente van 2.5 km die gevoed worden door 30 rivieren. Met een daverend geluid donderen vele duizenden liters water de aardscheur in. We wandelen door een nevel van waterdruppeltjes en regenbogen en zien er daarna uit als een stelletje verzopen katten. Gelukkig zijn we zo weer droog door het prachtige weer.

We rusten een dagje uit en daarna gaan we ook de Argentijnse kant bekijken. Erg spectaculair om zo dicht bij de watervallen te zijn, over de watervallen te lopen en er onder te staan en bijna weggeblazen te worden door de luchtdrukverplaatsing, die de grote hoeveelheid water veroorzaakt. Vandaag steken we de grens definitief over naar Brazilië om met de nachtbus naar Campo Grande te gaan.

 


Brazillië, Pantanal, 9 – 12 april 2011

De hele nacht hobbelen we met z’n vieren in de bus. Een huilende baby, die de hele bus probeert wakker te houden valt rond het ochtendgloren ook eindelijk in slaap. De zonsopgang vanuit de bus is prachtig en Kieke’s verjaardag begint goed. We komen aan op de busterminal van Campo Grande (2).

Via Martyn (vroeger de oppas van Kieke toen ze nog lief, klein en schattig was) die nu in Brazilië woont en een reisbureau heeft (Jacaré Travel), hebben we een tourtje Pantanal (A) (moerasgebied) geregeld. Wij worden opgepikt en in Campo Grande moeten we even wachten op andere toeristen die ook die kant op gaan op het kantoor. Hier kan er vanaf het thuisfront nog even “Heppie Beursdee” gezongen worden over de Skype.

Na een paar uur rijden maken we een stopje in Miranda (3) om taart te eten en uiteindelijk worden we afgezet in Buraco des Piranhas (4) (vertaling: Gat van de piranha’s). Het is niet meer dan een politie post en een café langs de weg. Dan begint onze ‘Camel Trophy’: We ruilen onze comfortabel minibusje om voor een oude 4×4 pick-up truck waar we allemaal achterin kruipen. We slippen lekker door de bagger en stuiteren bijna de bak uit.

De weg de Pantanal in heeft helemaal onder water gestaan en er is niet zoveel meer van over. We moeten ongeveer 30 bruggen over naar de lodge. Brug 3 is totaal weg, dus met de backpacks worden we overgeladen in een klein motorbootje. Aan de overkant stappen we weer over op een kleinere truck, die door de tractor wordt getrokken zodat we niet in één van de vele modderpoelen komen vast te zitten. Van de andere bruggen is ook weinig over. Na brug 18 is de weg weg, dus na 2 uur stuiteren zijn we inwendig helemaal opnieuw ingericht en stappen we over in kleine motorbootjes en scheuren dwars door de ondergelopen weilanden het grote moeras in.

De koeien en paarden van de Pousada (boerderij) staan vrolijk tot hun middel in het water. De kaaimannen en piranha’s hebben vrijspel nu het water, wat normaal na het regenseizoen 1 meter hoger staat nu 3 meter hoger staat.

We komen tegen de avond aan bij Pousada Santa Clara, waar het water tot aan de huisjes staat. Het is een heerlijk plekje en de meest mooie papegaaien in alle kleuren van de regenboog zitten in de bomen. Ook hebben we onze eigen douchekikker in de badkamer.

SONY DSCPapegaaien op de grond

We vieren een klein verjaardagsfeestje en de kokkin komt na het eten met een mega taart met sterretjes aan zetten. (We hadden geen bereik daar, maar thanx voor alle lieve mailtjes en smsjes die de 12de allemaal binnenkwamen).

De eerste dag gaan we wandelen. Wadlopen was een beter benaming geweest. Met de boot komen we bij een hoger gelegen stuk grond aan dat nu een eiland lijkt. We springen uit de boot en staan tot onze knieën in het water en met onze voeten in het slik. We vinden ara’s, wilde zwijntjes, kaaimannen, gordeldieren, neusberen, brulaapjes, mieren die in onze voeten happen en een toekan hoog in de boom.

Na een middag dutje bij de lodge gaan we paardrijden. Geen succes, de paarden willen niet over de half afgebrokkelde bruggen wandelen, waar de kaaimannen ze vanonder de brug vrolijk aankijken.

SONY DSCKaaiman

De tweede dag hebben we een boottocht op de rivier, die nu totaal buiten de oevers is getreden. We zien vooral veel ijsvogels, 5 toekans en alle maten en soorten reigers.

OLYMPUS DIGITAL CAMERASpiegeling

’s Middags worden we aan het werk gezet. We moeten zelf het avondeten bij elkaar vissen in de vorm van piranha’s. Echt vissen voor ADHD-ers. Je moet namelijk herrie maken en lekker je haakje met biefstuk goed hard in het water soppen en plonzen om de vlijmscherpe tanden jou kant op te lokken. Kieke en Rob gaan helemaal los en hebben piranha succes. Maar dan volgt het volgende probleem, hoe krijg je dat spartelende visje van de haak, zonder dat je daarna een vinger mist of dat er scheermes scherpe tandjes zich vastbijten… Niet dus… Dat doet onze gids.

In de avond gaan we op zoek met de boot naar allemaal oranje puntjes die oplichten als je er met je zaklamp op schijnt: de ogen van de kaaimannen. Die hier in grote getale aanwezig zijn.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAPantanal by night

De laatste ochtend gaan we nog één keer op wadlooptocht. We banjeren dwars door het moeras opzoek naar de Giant Anteater, waarvan we alleen in de verte een glimp hebben opgevangen. Beetje gek idee, om door het rijk van de kaaimannen, piranha’s en de anaconda’s te waden in knie diep water. We volgen zijn spoor, maar helaas heeft de Anteater zich te goed verstopt.

Dan beginnen we weer aan de Camel Trophy in om gekeerde volgorde terug naar het Buraco des Piranhas (4) en pakken we daar de bus naar Corumba (5).

OLYMPUS DIGITAL CAMERADetail Toekan

6 Comments on “Waterballet in Brazilië

  1. Prachtige fotos, ik krijg heimwee naar brazilie als ik ze zie. Lieve groet uit Nijmegen.

  2. Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag! We hebben net weer onwijs zitten te genieten van je foto’s en je verhaal gelezen wat al aardig goed gaat.
    Lieve groet Ilse en Niki

  3. Ik ben van nature niet zo jaloers aangelegd maar nu zou ik het bijna worden.

    Groeten,

    ria

  4. Hoi eef en Kieke
    Net weer helemaal bijgelezen! genieten, wegdromen ..mmm
    Wat een mooie reis, belevinis….droom!
    Lis

  5. Lieve Meisjes,
    De gezellige ontmoeting !2/12 in Bimbi zijn we nog lang niet vergeten.
    Intussen zijn wij alweer thuis en jullie touren maar door. Wat een geweldige reis maken jullie EN jullie zien er zo gelukkig uit .Dat doet ons zo goed.
    Leuk om jullie reisspots met de onze te vergelijken o.a New Zealand.Gewoon weer een herbeleving maar we missen jullie wel een beetje (veel).
    We zijn wat laat met de draad oppikken ( jullie adreskaartje was effe zoek)maar nu gaan jullie weer helemaal volgen.
    Onze verdere reis in Australia was geweldig en hebben veel beleefd met goede herinneringen. Hier in Groesbeek is alles fine.
    Moeten helaas nog veel dagen wachten om jullie weer te zien maar geduld hebben we hoor. Intussen blijven we lekker van jullie reis genieten.
    We wensen jullie nog hele fijne reismomenten.
    Hierbij een dikke knuffel van Annemiek en Henk

  6. hoi leuke meiden, ik heb jullie site weer es even in me opgezogen,… zucht,.. wat een jaar hebben jullie!
    juli is nog heeeeeel ver weg! liefs tineke

Laat een antwoord achter aan Ilse en Niki Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *