Walvishaaien Aaien

Mozambique: 17 – 23 nov 2012

Mozambique, Tofo en Chidenguele, 17 – 23 november 2012

On the road

Mag het een beetje meer zijn

Overblijfsels van de koloniale tijd

Met z’n allen

Verder is hier je hoofd toch wel het meest belangrijke vervoersmiddel. Een kleine opsomming van wat je op je hoofd kan vervoeren: boodschappentas, kratje cola, zak mango’s, tros bananen, aardewerken vaas, mand voor wasgoed, schooltas, autoband, jerrycan, bos takken en een rieten mat.

De wasmand

Boodschappen doen

Vier emmertjes water halen

De borden langs de weg zijn verouderd, niet meer leesbaar of zoek. Met wat logisch nadenken en de stand van de zon komen we uit waar we wezen moeten: de grote weg die van Maputo langs de kust naar Inhambane loopt. We zijn gewaarschuwd voor de corrupte politie hier, die verdekt opgesteld staan in de schaduw van de grote mango bomen en die graag wat zwart bijverdienen! Ook de snelheid beperkingen zijn wat verwarrend 100, 80, 60, 100, 50, 60, 80, 60, 100, 70, 40, 80, 60, 100. We rijden gemiddeld 80, want dat is hard zat; met trucks die 10 km/uur rijden helling op, taxibusjes die te pas en te onpas vol op de rem trappen om iemand in of uit te laden, grazende koeien, straatverkopers, gaten in de weg en veel spelende kinderen; die vooral druk bezig zijn om de rijpe mango’s met stenen en takken uit de mangobomen te gooien.

Mango moppies

Na een lange rijdag komen we uiteindelijk aan in Tofo (C)! De plek waar het allemaal om te doen is, want hier heb je toch goede kansen op de manta’s tijdens het duiken en de walvishaaien tijdens het snorkelen.

De weg naar Tofo

Research centrum

De biologen zijn naar Maputo om de manta’s en de walvishaaien bij de conferentie van CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) op de kaart te zetten, aangezien China zich nog helemaal suf vist op deze prachtige beesten. Aan de vinnen wordt in grote delen van Azië nog steeds geneeskundige kracht toegeschreven en dus waanzinnig veel geld mee verdiend… zelfde verhaal à la ivoor… alleen dan minder bekend… mmmmmmm!! Voor de geïnteresseerden www.whaleshark.org en www.marinemegafauna.org

Strandwandeling

Kamperen kan hier niet, terwijl de duikschool en het researchcentrum hier wel zijn. We zouden dan een heel eind verder op moeten gaan staan. De baas van Casa Barry is een Zuid-Afrikaan en kan ons gesprek prima volgen, terwijl in het Nederlands aan het brainstormen zijn wat handig is. Hij denkt mee en heeft nog een hutje voor biologen over achter het researchcentrum en die mogen we tegen kampeerprijs betrekken, aangezien het stilte voor de storm is. Over 2 weken heeft Zuid-Afrika zomer/kerstvakantie en loopt het hier storm. Semi-kamperen wordt het dus hutje met survival auto voor de deur…
Semi kamperen

Tofo is heerlijk, lekker temperatuur, prachtige duinenrij, mini marktje, mooi strand, iedere avond en ochtend de vissers die hun gang gaan, palmboompje, zeebries(je) en lekkere vis! Af en toe worden we wel helemaal knetter van de beachboys van een jaar of 8, die een armbandje proberen te slijten tegen jou slippers, broekriem, zonnebril, haar elastiek, T-shirt of geld . Kieke probeert ze uit hun rol, als verkoper te lokken, door een partijtje tikkertje te spelen, het grote armbanden verkooplied te zingen en/of te stoeien. Want wat er ook speelt in een land, laat het vooral de kinderen zijn!!! (quote Loesje)

Beach boefjes

Tikkie!!!

We ontmoeten bioloog Tom, die de zaken waarneemt in het researchcentrum deze week. Hij maakt ons helemaal manta en walvishaai wijs en we wonen 2 bijzondere presentatie bij. Allemaal heel leuk, maar we willen ze ook graag in het echie bewonderen.

Het weer en de zee zitten niet echt mee. Veel wind en hoge golven maken het toch tamelijk lastig. Het lanceren van de “duikboot” is ook nog een hele klus. Vanaf het strand moet de boot door de pittige branding worden gesleurd, dan snel aan boord klimmen voor de volgende golf er aan komt, je weer uit de boot geslingerd wordt en de boot mist.

Ook aanleggen gaat hier wat anders. Met een rotvaart raced de schipper de boot zo hard mogelijk vanuit de zee het strand op. Voeten onder de hangbanden en je stevig vasthouden, anders vlieg je als een soort ongeleide supergrover uit de boot zodra die het strand raakt.

Respect voor alle visser hier, die met hun kleine handgemaakte roeibootjes in weer en wind de heftige branding trotseren en uitvaren om te vissen.

Safe back home

Vissersbootjes

We duiken 6x; pitte duiken naar een behoorlijke diepte (30 m.) voor een glimp van een rifmanta of de reuzenmanta (max 9 m. spanwijdte) . Hier voor de kust zijn heel veel manta cleaning stations. Rifformaties waar een hoop poetsvisjes wonen. Oceanbeautysalon worden hier druk bezocht. Deze kleine visjes verwijderen de parasieten van de huid en verzorgen ook de grote haaien bijtwonden, die de meeste manta’s hebben opgelopen voor de kust van Zuid-Afrika door witte, bul of tijgerhaaien.

Sommige hebben behoorlijke afmetingen en zijn vers… SLIK!!!

Negatief duiken we keer op keer het water in om zo snel mogelijk bij de bodem en de oceanbeautysalon te zijn en zo min mogelijk meegesleurd te worden door de stroming. We zien de eerste paar keer geen hand voor ogen en je moet erg je best doen om elkaar niet kwijt te raken. Ook staat er een stevige stroming, die het fotograferen ook wat onmogelijk maak. Je moet je echt soms aan het rif vastgrijpen om niet met de stroming mee te waaien naar Madagaskar. Vandaar dat we vooral op zoek gaan naar al het kleine grut onderwater. Prachtige garnalen goed verstopt tussen het koraal, clownvisjes in anemonen, kreeften en murenen in rotsspleten. Mooi oefenmoment voor macrofotografie techniek en close ups in extreme omstandigheden.

Heer en meester

Toch weer een clownvisje

Harlekijn garnaal

Blauw geel

Klein maar fijn

Octopussy

Honingraadmureen

Kwal

Koraalduivel

Gelukkig is 1 diepe duik top met wel 20 meter zicht. We stuiten op een luipaardhaai, prachtige octopussen in alle kleuren van de regenboog en een kleine rifmanta. De reuzenmanta’s blijven voorlopig nog op ons verlanglijstje staan voor een volgende keer.

Luipaardhaai

Close up

Rifmanta… heel ver weg

De snorkelsafari werpt na 4 x zijn vruchten af. Ja de aanhouder wint, 3 walvishaaien komen we tegen. We plonzen overboord en daar hang je dan turend in 360* blauw. Ineens een donkere vlek, die al gauw verandert in een mega gapend gat dat recht op je afkomt. Van schrik wordt eerst de camera uitgezet in plaats van aan…., maar hij is het oceaanfotomodel van de dag en laat zich rustig 40 minuten bewonderen terwijl hij lekker door het plankton cruised. Het is nog een hele klus om de hele walvishaai op de gevoelige plaat vast te leggen. We snorkelen ons helemaal in het zweet en meerdere slokken zeewater komen onbedoeld in ons maag terecht. Wauw, wat is dit toch magisch!!!!!

Kiekes meet and greet

Grote broer van jaws

Along came the whaleshark

Wow

Gelukkig breekt de zon door en lukt het van een behoorlijke afstand toch de walvishaai in volle glorie vast te leggen. Zijn witte vlekken op zijn rug lichten mooi op. Zo nu en dan hijgen we even uit aan boord van de boot om daarna weer aan de volgende ontmoeting alias fotoshoot te beginnen.

Poeh….wel groot hoor 7 meter haaien een mond zo groot als een grot. Terwijl alle walvishaaien nog maar kleuters zijn hier voor de kust van Tofo. Een volwassen exemplaar is zo’n 20 meter!!! We denken dan ook dat het verhaal Jonas in de walvis gebaseerd is op de walvishaai!!!

Het vergt wat geflipper om de grootste vis van de aarde bij te houden en niet per ongeluk ingeslikt te worden, maar dat wordt beloond met oogcontact van deze vriendelijke reus.

Hele haai

Knipoog

Oceaan fotomodel!!!!

Moving cave

Wat een bof, want het was onze laatste poging! Aangezien er storm in aantocht is en de verwachting is dat er de komende dagen niet gevaren gaat worden. Wij besluiten dan ook na deze bijzondere ochtend te in te pakken en weg te wezen om alvast wat kilometers te vreten, met de adrenaline nog in ons bloed!

Langzaam valt de nacht en hoog tijd dat wij op zoek gaan naar een slaapplekje waar onze daktent met ons er in redelijk veilig staat tegen het voorspelde slechte weer. We komen op een gave plek terecht in de duinen bij Chidenguele (Sunset), waar we de 4×4 nog even nodig hebben voordat we de daktent weer in gebruik kunnen nemen.