Vava’u: 19 – 24 sept 2015
Tonga, Tongatapu – Nu’kalova 19 – 20 september 2015
Na een lange maar prima nachtvlucht landen we in Nadi (Fiji). Eigenlijk moeten we hier onze bagage ophalen en opnieuw inchecken. Inmiddels is alle bagage van de band en staan we nog met 4 andere, die ook naar Tonga vliegen, zonder tas. Hierdoor zijn we ietsje minder bezorgd. Wat blijkt, nadat één van de jongens door het kofferluik van de bagageband is gedoken, dat de tassen, ondanks dat ze niet doorgelabeld waren….???, toch niet opgehaald hoefden te worden en al op het bagage karretje voor Tonga liggen. Maar goed wij mogen niet meer terug naar transit, moeten door de douane, ons opnieuw inchecken en het hele security verkleed hassel doen we ook nog een keertje over.
Op het hoofdeiland van Tonga, Tongatapu hebben een plekje gevonden bij Little Italy, waar we niet eens vreselijk in elkaar storten. Aangezien het tijdsverschil wel meevalt. Alleen de datum is een dag verschillend.
En toen was het zondag… De nationale vrije dag door de koning Taupo zelf ingevoerd. Een algehele rustdag voor bijna iedereen. Heel Tongatapu is uitgestorven, behalve in de vele kerken, die afgeladen vol zijn met de Tonganen, die allemaal traditioneel gekleed zijn en meezingen uit volle borst. Er wordt dan ook geen ontbijt geserveerd in het hotel, maar we krijgen een soort van broodtrommel zaterdagavond voor onze deur gezet. Ook een kopje koffie lijkt nog een lastige onderneming te gaan worden hier in de hoofdstad (dorp).
We wandelen over de kleine boulevard, waar we ons eerste zeevarken spotten. Ja, niks boerderijdieren hier. De varkens hier zijn aangepast aan de lokale omstandigheden en eten hier schelpdieren, die ze bij laagwater uit de zeebodem wroeten.
We lopen langs het paleis van de koning. Sinds 3 maanden hebben ze hier een nieuwe koning. Koning Taupo VI. Groot feest en zijn portret kom je overal op billboard formaat tegen. Het paleis ligt gewoon in de hoofdstraat en niet belletje lellen was een lastig opgave voor Kieke. Maar je moet natuurlijk de zondagsrust respecteren … ook van de koning. ‘T was maar goed dat het geen maandag was 😉
Tonga, Vava’u – Neiafu 21 – 24 september 2015
De vliegtuigen worden steeds kleiner en het vliegtuig van Real Tonga waarmee we naar Vava’u vliegen neemt speelgoed proporties aan. We komen netjes 90 minuten, zoals vermeld op het ticket, van te voren aan op de domestic airport. Toch is de hele airport (huisarts wachtkamerformaat) dicht. Ergens 45 minuten voor vertrek komt de ground staf aanzetten en kunnen we inchecken. We moeten er nog even voor zorgen dat we geen verstekeling in de vorm van een kakkerlak meesmokkelen, aangezien hij door de vertrekhal scheurt. Inchecken is een hilarische bedoening op zich. Grote bagage, handbagage en jijzelf worden gewogen. We hebben eigenlijk te veel kilo’s in de handbagage, maar gezien dat de gemiddelde Tongaan minstens 2 meter is, wij er 3 keer inpassen qua omvangen (gemiddeld = maatje = rugbyspeler). Wij mogen samen met onze handbagage op de weegschaal staan. Wij blijven inclusief handbagage onder het gemiddelde lichaamsgewicht van de Tongaan en zodoende hoeven wij niks bij te betalen. Als sardientje in een blik zitten we in het kleine 18 seater vliegtuigje met 16 locals op weg naar Vava’u. Er wordt nog even omgeroepen dat er een aantal bagage stukken is ge-offload omdat het vliegtuig te zwaar beladen is. Das dan toch even spannend om te kijken of jouwe op de bestemming uit het vliegtuig komt….
Nia staat al klaar als we bij de aankomst kamer naar buiten komen voor ons 8 nachten tellende verblijf in Flying Annie Moa B&B in Neiafu. Het weer is heerlijk en we maken een rondje door het dorp en gaan bij Huib (Nederlander), Moa en Fonzie (jongste whale spotter van 4 jaar oud) van Beluga Diving langs, met wie wij op whale watch trip gaan.
Helaas giet het pijpenstelen ’s ochtend, echte tropische regen en kunnen we niet het ruime sop op. Wij duiken weer snel in bed en hebben zomaar een relax dagje met foto’s uitzoeken en verhalen schrijven.
Grote donkere wolken hangen boven Vava’u als wij woensdag uitvaren voor onze eerste walvis expeditie. Na een uur wordt de eerste 2 humpback gespot. Snorkel op, wetsuite en flippers aan en het glasheldere water in. Het is vrij ondiep en we kunnen de bodem zelfs zien. De humpbacks zwemmen langs ons en duiken gracieus onder ons door. Wat een bijzondere ontmoeting met deze 18 meter lange vreedzame dieren. We zijn helemaal hyper en de eerste ontmoeting is een feit.
Wat een “thrill”. We zijn nu al verslaafd. We speuren nog de hele dag naar bultruggen. Wat verderop in de oceaan zien we de ene breach (sprong) na de andere. Een soort van sterren springen en eindigend in een mega bommetje. We hebben er ineens ééntje vlak naast de boot. Zo onverwachts en zo groot dat niemand het heeft kunnen vastleggen. Op de terug weg snorkelen we in de Swallows Cave, een grot met lichtval van boven vol met duizenden kleine visjes.
De tweede dag begint met 4 uur niks. Het blijft toch lastig walvissen spotten bij een ruige golfslag en regen. Het is erg gezellig op de boot met Cate een Paul, twee Australiërs, die ook op zoek zijn naar walvissen. Het klaart iets op en we stuiten op een onderwater feestje. Een groep grienden spelen met 2 bultruggen. Als tijdelijke feestgangers plonzen wij het water in waar ook nog 2 ocean white tip sharks aantreffen. Het is drukte van jewelste, iedereen flippert er vrolijk op los en soms weet je niet waar je moet kijken. Fotograferen laat wat te wensen over … door de vele regen is de bovenlaag wat troebel, te weinig licht en de heftige golfslag. Meerdere malen duiken we in de deep blue met onze onderwatervriendjes.
Deze keer hebben we op de terug weg de magic moment. We mogen op kraamvisite bij een moeder en 1,5 week oude kalf. Ze chillen samen aan het oppervlakte omdat de kleine (5 meter en een ton zwaar) nog niet zo lang zijn adem in kan houden. Als de boot voor ons klaar is mogen wij, maar dan komt er leven in de brouwerij. De baby maakt mini breaches en mama doet nog even een paar keer voor hoe je nou het ideale bommetje maakt, waarna ze gelukkig weer gaan chillen.
Wij glijden geruisloos het water in. De moeder hangt lekker en de kleine speelt om haar heen, verstopt zich soms onder mama’s vleugels of doet zich tegoed aan de lekkere vette melk. Het is echt een schatje. Het kalf is vrij nieuwsgierig en komt ook ons even bekijken, samen met mama. Daar hang je dan bijna neus tegen neus met misschien wel het meest vredelievende wezens van deze aardkloot. We zijn helemaal ontroerd … af en toe beslaat de duikbril … maar tranen mixen goed met zeewater. Dit is waar we voor kwamen …
Gossiemikkie…….wat een mooi verhaal!!
Wat een schitterend mooie ervaring, prachtig gefotografeerd. ???
We zijn sprakeloos.
Helemaal niet jaloers hoor.
Hier ligt ook nog een kraamvisite op jullie te wachten.
Gefeliciteerd met Jits.
Prachtig wat een mooi verhaal.
Wat heeeel gaaf om dit mee te maken !
Wat een fantastische ervaringen om hier zo tussen te zwemmen. Daar gingen jullie voor! Prachtige opnamen.
Fije kan maar niet genoeg krijgen van jullie duikfoto ‘s. Hij wil alles weten, dus jullie mogen straks alles zelf uitleggen.
Nu al benieuwd naar het volgende reisverslag.
Jullie verhaal bracht me even in een totaal andere wereld. Heel mooi! Veel plezier samen.
Wauw.. Werden er even stil van, zo bijzonder!
Genoten van jullie verslag met de foto’s!