Puffin Therapy and Bad Hair day in Scotland
Schotland 09 – 14 juni 2016
Schotland, Oban 09 – 10 juni 2016
Van Amsterdam vliegen we in een uur naar Glasgow. Met ons huur autootje zetten we koers naar het noordwesten. Het is toch altijd weer ff wennen links rijden. Vooral tijdens de spits. Onze achterliggers zijn dan ook niet helemaal blij als wij bij de rotondes net ff wat langer stil staan, om daarna de achtervolging in te zetten op een langs draaiende auto om er zeker van te zijn dat wij niet tegen de richting in de rotonde op rijden. Het lijkt wel of we de ruitenwissers uitgebreid droog aan het testen zijn, terwijl we eigenlijk op zoek waren naar het knipperlicht. Deze keer is Google maps onze grote vriend om via de zuidelijke Highlands de weg naar Oban te vinden.
We rijden de prachtige route (A82) door Loch Lomond & Trossachs NP. De woonplaats van de schotse volksheld Rob Roy, beter bekend als Schotse Robin Hood. De weg wordt steeds smaller en slingert lekker langs de westoever van Loch Lomond. Hier en daar moet er gepast en gemeten worden om tegenliggers te passeren op de nauwe kronkelweg. Na een uurtje of 2,5 komen we in Oban aan en wordt de rijvaardigheid ook nog even getest met de diverse hellingproefjes en straatje keren. We droppen snel onze bagage in het Thronloe guesthouse en wandelen het stadje in voor een hapje.
De reden dat we er even tussenuit gesneaked zijn, is omdat Eef 10 jaar kankervrij is . Dat moet uiteraard gevierd worden! Nou, proosten lukt prima met de halve liter bier zonder schuimkraag, die je hier krijgt. Het typische Schotse gerecht Haggis wat nergens op de menukaart ontbreekt, slaan wij ff over. We zijn meer gecharmeerd van de verse vis, want ja we logeren nou eenmaal in een havenstadje.
De volgende dag slaat het weer helemaal om en van 5 prachtige zonnige weken is niets meer over. Ondanks dat vermaken wij ons prima in het typische Schotse weer. Oban heeft een replica van het Colosseum boven op Battery Hill, McCaig’s Tower.
Uiteindelijk viel deze een stukje kleiner uit dan het originele Colosseum. Het stadsaanzicht ziet er daardoor wel een beetje vreemd uit. Statige Engelse huizen die heuvelopwaarts zijn gebouwd en dan de Colosseum look à like, die er als een ufo boven lijkt te zweven. Dat willen we wel eens van dichtbij bekijken. Zo kunnen we gelijk ons ‘full breakfast’ en weer aflopen als we Battery Hill opsjouwen. In de Tower moest eigenlijk een museum of kunstgalerij komen, maar het leek meer op een investering voor monument voor John Stuart McCaig zelf. Tja, je moet je geld ergens aan uitgeven als bankier.
’s Middags hebben we een afspraak met Shane van Basking Shark of Scotland. We zouden dolgraag gaan snorkelen met de aller lelijkste haaien allertijden. Qua uiterlijk dan, niet qua gedrag. De reuzenhaaien zijn planktoneters en cruisen in de zomer maanden hier in de Hebriden, maar helaas. Er zijn er al wel een paar gespot, maar kansen blijven “poor”. Een week later start hij daarom pas met eerste trips. Een goede reden dus om volgend jaar een nieuwe poging te wagen. Dat mag natuurlijk de pret niet drukken en de plannen worden ter plekken aangepast. We regelen voor morgen een ferry ticket naar Mull en een tourtje naar de eilanden Staffa en Lunga.
Schotland, Mull, Lunga & Staffa 11 – 13 juni 2016
We verlaten het schotse vaste land en met de ferry gaan we naar Island of Mull. Een klein uurtje later komen we aan en rijden we Craignure in. We zetten de muziek van Ogham (Scottish folk music www.ogham.nl) op om lekker in de stemming te komen. We slingeren door het heuvellandschap. Hier en daar doorbreken de knal rode tegenwoordige fashional telefooncellen het groene grasland. De wind heeft zo nu en dan lekker huisgehouden, deuren eruit gewaaid en zijn telefoonboeken zoek. Typische het ruige Schotland. Ook de fraaie roestbruine Schotse hooglanders ontbreken niet. De wind en regen hebben vrij spel gehad en de officiële bad hair day is vandaag een feit. Dit levert mooie iconische Schotse plaatjes op als we door het natte gras steeds dichterbij kruipen.
De single track road heeft zo nu en dan een passing bay. Soms moet je dus ff in de achteruit om elkaar te kunnen passeren of even wachten op tegemoetkomend verkeer. Tegen elven komen we aan bij de Ulva ferry. Om je er iets bij voor te stellen. Weet je nog uit de oude doos: De Heen- en Weerwolf waar Pluk van de Petterflet 3x moest fluiten op de steiger om het pontje te laten komen ….. Nou zo ziet het er ongeveer dus uit… (voor de juffies onder ons).
We springen op een boot die ons naar het eiland Lunga brengt. Papegaaiduiker eiland. Onderweg komen we nog wat zeehonden tegen die ons verdwaast aankijken vanaf een rots. Na anderhalf uur varen komen we in de stromende regen aan op Lunga. Eerst glibberen we over de natte rotsen met zeewier, wat bij eb vrijkomt en dan klauteren we de vogelrots op. Op de top struikelen letterlijk over de kleurrijke mini fotomodellen. De papegaaiduiker is altijd een paar maanden in de winter totaal onvindbaar tijdens zijn visuitjes boven de Atlantische oceaan. Maar nu zijn ze allemaal in de weer rond de papegaaiduiker zomer-thuisbasis Lunga.
De één na de andere fly by schiet je om je oren bewapend met een lading zandspiering (sand eels). Ook de landingsbaan heeft iets weg van een militair oefenterrein. Overal zijn mini loopgraafjes of bomkraters waar ze hun lading moeten afgooien. Landen op oneffen terrein met zwemvliezen, te korte duikvleugeltjes en staartwind is natuurlijk ook een uitdaging. De landing lijkt meer op een mini-crash vlak voor het holhuisje, waarna ze snel naar binnen glippen om de thuisbezorg bestelling zandspiering af te geven. Om en om gaan ze uit vissen en de andere partner past op de zorgvuldig gelegde eitjes of de kleine clowntjes. Hier en daar stijgen er grom geluiden op uit de bunkers als er per ongeluk bij de buren naar binnen wordt gewandeld en komen ze snel weer naar buiten gestoven. Vreemdgaan is echt uit de boze bij de monogame pinguïnachtige vogels.
Het giet nog steeds, maar we zijn op bezoek bij regenboogdwergen, dus wij passen ons aan. We liggen lekker op ons buik in het natte gras terwijl de regen op de capuchon tikt. ‘Puffin relax therapy to the max’. Het is een drukte van jewelste op de uiteinde van de klif. De regen levert mooi plaatjes op, omdat de druppeltjes lekker blijven liggen op het waterdichte duikpak van de papegaaiduiker. Ook 6 zandspierinkjes die uit een snavel hangen zijn een leuke foto uitdaging.
De camera draait op volle toeren om alle activiteiten vast te leggen. Naast onderwater duiken, doen ze hun naam nog meer eer aan door het klifduiken. Nadat de lading is thuisbezorgd gaan ze weer op pad. Dapper dribbelen ze naar de klifrand voor een oceanview basejump. Ze hebben iets weg van parachutespringer in een wingsuit als ze over de rand de diepte in duiken.
Doorweekt kruipen we weer aan boord en varen met de allergrootste glimlach naar het volgende eiland: Staffa. De Noren gaven Staffa haar naam omdat de basalt kolommen je aan staven of pilaren doen denken. Hier en daar hebben de golven gaten geslagen en zijn er bijzondere grotten ontstaan. Fingal’s Cave is de grootste en het lijkt net of er een mega orgel in verstopt is door alle basalt pilaren. Als je er in wandelt maakt de zee een soort ruisende melodie met hier en daar een paukenslag als de golf tegen de achterwand slaat. In het Schots-Gaelisch heet de grot Uamh-Binn wat melodieëngrot betekent. De grot is verder beroemd geworden omdat Mendelssohn na een bezoek in 1829 geïnspireerd raakte en een muziekstuk componeerde dat hij naar de grot vernoemde.
We lopen nog even naar het 360 graden uitzichtpunt en daarna gaan we snel schuilen in de boot. Vanavond slapen we bij een hippe oma met AirB&B in een buitenwijk van Tobermory, aangezien alles is volgeboekt. We dachten eerst dat de 90ste verjaardag van de koningin de oorzaak was maar dat bleek geen vrije dag te zijn à la Nederland. Het huis is een soort van futiliteiten museum. Ieder kastje is volgebouwd met allerlei … euh ja wat eigenlijk, porseleinen prullaria. Kieke is als de dood dat ze ergens iets van gooit of stoot en durft nergens aan te komen. Zelfs douchen in een soort van mission impossible.
Schotland, Mull, Tobermory 12 – 13 juni 2016
Onze aller schatigste oma maakt op traditionele wijze ‘full breakfast’ en de thee ziet eruit als koffie. Waarna we een rondje sightseeing van noord Mull gaan doen. De countryside is prachtig. Hier en daar moet er nood stopje gemaakt worden aangezien een schaap denkt dat het gras aan de andere kant van de weg altijd groener is. In Calgary wandelen we langs het verbluffend witte zand strand, terwijl de rest van de kustlijn uit rotsen bestaat. De kustweggetjes hebben mooie vergezichten en we zitten weer lekker mee te zingen met Ogham, die door de speaker schalt, terwijl we de helft van de woorden niet eens kunnen verstaan. Bij Loch na Keal gaan we op zoek naar de otters, die zich te goed verstopt hebben.
De volgende dag gaan we met Jacqui van Enjoy Mull op Wildlife tour. We vinden golden eagles op een nest met jongen, een white tailed eagle die aan het vissen is, een otter op een rots en herten op de heuvels … maar alles op telescoop Verweggistan afstand. We hebben nog even een poging gedaan om met een Iphone een foto door de telescoop te maken, maar dat hield niet over. Daarentegen hebben we een gezellig groepje en is het een heerlijk dagje buitenspelen. We sluiten af met een super lekkere verse vis bij Cafe Fish voor we morgen weer aan de terugreis beginnen.
Wat een fantastische plek, wildlife heaven op steenworp afstand. Hier komen we zeker terug: voor de reuzenhaaien, de otters en de show stelende papegaaiduikers.
2 Comments on “Puffin Therapy and Bad Hair day in Scotland”
Geef een reactie
World map
Logo
He meiden, wat een gave trip met foto’s weer zeg! Heel mooi! XXX
Wat een leuk verslag en wat een schitterende foto’s. Wij gaan Schotland zeker een keer bezoeken.