Kilimanjaro: A Journey to Africa’s Highest Peak – Mkubwa camp & Shira I camp

Tanzania 30 – 02 Januari 2025

Tanzania, Arusha 30 -31 December 2024

Hier 👈 landen 🛬 is toch een soort thuiskomen … naast kerosine en verbrand rubber … ruikt het hier heerlijk naar zoet fruit, Afrikaanse oranje aarde, gemengd met houtvuurtjes … en de zwoele avondlucht vouwt zich heerlijk om mij heen … “Welkom 🤗 Thuis!” Lijkt Ngai, de God (Maasai) van alles en iedereen die boven op de Kilimanjaro woont, te fluisteren in de warme wind.

De Boeing 777 is mega uit de kluiten gewassen in vergelijking met het aankomst gebouwtje … dat het formaat heeft van een klein busstation. Het gaat er heerlijk kneuterig en zo Afrikaans aan toe. Iedere Tanzaniaan met de grootste prodent witte glimlach slentert op zijn gemakje tussen de gestresste en oververhitte toeristen door. Ook de douanebeambte hebben geen kapsones maar zijn altijd in voor een gezellig kletspraatje. “You go on safari?” Vraagt hij. Euh 🤔 “No, I am going to try to climb the Kilimanjaro.” Zijn ogen 👀 rollen er bijna uit … en dan zegt hij met zijn mooie lach en twinkel in zijn ogen. “You are going to climb it to the top, you have to believe it and the mountain will take you there …” “Ok 🫡 boss” zeg ik en we moeten allebei lachen.

Ook Eef voelt hier dichtbij en de fijne herinneringen van onze laatste reis samen poppen weer op. Ik zie Eef hier lopen, waar ze stond bij de bagage maar ook vooral Eefs glimlach van oor tot oor dat zelfs het Corona mondkapje niet kon verhullen en haar stralende ogen … wat ontzettend waardevol dat het toen gelukt is en we schijt hadden aan iedereen die ons voor gek verklaarde. Volg gewoon je hart 💓, want dat klopt!

Op de bagage band van 3 meter lang komen de eerste tassen en koffers inzicht. Behendig sorteer de tassenhulp alle smaken in mooie rijtjes uit voor er een tassen infarct van heb ik jou daar ontstaat, want dit bagage bandje is niet voor de tassen hoeveelheid van de Boeing 777 gemaakt.

Verderop heeft het röntgenspataat ook keuren, dus die wordt overgeslagen en in wenk sta ik buiten en vind ik Babu met z’n oranje Explore Tanzania bordje. We kletsen gezellig in het busje en na 40 minuten nachtelijk Afrika komen we aan bij African View lodge. Waar ik in het gezellige Tree house, safari tent in de boom mag logeren. Love it. Nog even met mijzelf en de sterren 🌟 proosten op een nieuw avontuur … en dat kan natuurlijk niet anders dan met een Kilimanjaro biertje 🍺 Wind wakkert aan, het tentdoek ritselt, de blaadjes ruizen en de oh zo vertrouwde krekels en kikkertjes fluiten mij heerlijk dromenland in.

Op de laatste dag van wederom een verdrietig en bewogen jaar word ik wakker gemaakt door het warme licht van de zon. De tent kleurt oranje, niks grijs, grauw, kou en nat. De vogels hebben er ook zin in vandaag en kwetteren lekker rond om the boomhut tent … de meest gezellige wekker aller tijden.

Ontbijten is ook een feestje met vers fruit dat lekker zoet en veel smaak heeft ipv fruit dat vaak in NL een soort van waterbom is. Esther de manager van de lodge schuif gezellig aan en 2 uur later zitten we nog te kletsen en zijn we 3 cappuccino van Bariki (stagiair van 15 en hij wil graag ober of kok worden) verder, die zijn cappuccino skills naar pure perfectie brengt na 6x oefenen … en er zelf ook helemaal trots op het eindresultaat is, maar koffie vies vindt 😂.
 

Tanzania 01 – 02 Januari 2025

Tanzania, Kilimanjaro: Lemosho gate 2100m – Mkubwa forest camp 2650m, 01 January 2025

Iscaac komt mij om 9:00 Tanzaniaanse tijd, dus half uurtje later met zijn busje volgeladen met alle gear en zijn boevenbende voor op de berg. Elbariki is de kok en Amadeus zijn koksmaat, Mbappé de ober, Julius de tent opzetter, Albati, Rasmi en Saidi zijn van alle markten thuis en daarnaast allemaal porter. Dreamteam van spierballen waar je u tegen zegt. We zetten koers naar de Lemosho gate en moeten zo 3 uur rijden anti- klokwise om bij de westelijk Lemosho gate te komen.

Isaac klets terwijl de passie er vanaf stap over zijn berg. Dat kan ook niet anders als je vader je heeft laten kennismaken als kleine jongen met de Kilimanjaro en inmiddels 31 jaar altijd tussen 30-35 x per jaar de Kili bedwingt.Laatste 2 jaar tussen de 20-25 keer want hij is aan het afbouwen om met pensioen (hij is 57) te gaan maar dat is toch lastig dan je denkt zegt hij want “ik hou zo erg van de berg”. Nu zijn 3 dochters uit huis zijn is zijn vrouw wel vaak alleen dus rond zijn 60 wil hij stoppen dus mikt dit jaar op 15 … dan 10 en dan 5 ofzo … als toetje zou hij graag zijn kleinkinderen meenemen maar die zijn nu nog te klein.

Aangekomen bij Lemosho gate is het complete chaos. Het lijkt wat weg te hebben bij een uitverkoop op een overcrowded markt. Busje worden uitgeladen en alle kampergear van het dak gehaald. Alles wordt in de waterdichte zakken herverdeeld en daarna worden de zakken gewogen … een porter mag 20 kg dragen … dan worden er weer uit gepakt en geruild zodat de het totale bagage gewicht eerlijk is verdeeld. Ons dreamteam gaat alvast op pad naar het eerste kamp. Bizar hoe sterk die gasten zijn … hop 20 kg op je hoofd en gaan met die banaan … van alleen het idee moet ik al spugen. Wij zijn nog ff in afwachting van geprinte permit … want de printer in de ranger office heeft kuren … op de comp is alles ok onze eigen papieren kloppen … maar zonder papiertje mogen we niet vertrekken net als nog een hoop wandelaars.

Na een uurtje krijgen we eindelijk de geprinte permit en duiken we het tropical rain forest in. We wandelen door 60 tinten groen over een goed begaanbaar wandelpad. We slingeren omhoog en naar beneden over de flank. Kleine houten bruggetje van ongelijke planken als we in een dalletje de stroompjes moeten over steken. Prachtige torenhoge oude bomen vormen een dik bladerdak boven ons. De porters van andere groepen halen ons vrolijk in, zo nu en dan gezellig zingend en je hoort ze dus al van verre aankomen. Verder zit het bos vol met vogels die we wel horen maar vaak niet kunnen zien. Na 2 uur en 20 minuten zijn we zo’n 550 gestegen en hebben 7 km afgelegd en zijn we aangekomen bij Mkubwa forest camp 🏕️ op 2650m.

Mkubwa forest camp heeft een fijne beschutte ligging zo tussen de bomen. De porters hebben het hele kamp al opgezet. Mijn fijne tentje staat klaar met matrasje en een portable toilet 🚽 wat een luxe maar ook om het bos schoon te houden. Alvast ff mijn slaapzakje uitrollen en mijn tentje ombouwen als mijn huisje voor de komende 8 dagen. Bij aankomst gaat iedereen natuurlijk met het bord op de foto en daarna schrijf je je in het het grote ranger boek. De zon zakt en de wind wakkert aan Elbariki heeft een heerlijke maaltijd gemaakt. We kletsen nog wat en om 20:00 duiken we allemaal onze tentjes in. Terwijl de wind behoorlijk tussen de bomen door spookt kruip ik lekker in mijn slaapzak … buiten slaapt toch altijd het lekkerst ook al is het puntje van mijn neus koud.

Tanzania, Kilimanjaro: Mkubwa forest camp 2650m – Shira I camp 3610m, 02 January 2025

De volgende ochtend ben ik al vroeg uit de veren … en om 5:00 ben ik al klaar wakker. Kan het nog een uurtje rekken opgefrumeld in mijn warme slaapzak. Dan pak alvast in zo logisch en compact mogelijk. Om 6:30 schut Mwape aan de tent met een warme kop thee om me wakker te maken … “ to late “ – “no, I was to early” desalniettemin was het een heerlijk warm theetje. Binnen no time is ons kamp na het ontbijt ontmanteld de porters doen nog even een weeg check bij de rangers. Wij starten onze wandeling nog steeds in het tropische regenwoud, al verandert de vegetatie naar grote bomen en lage struiken en aan de de dode takken hangt mos wat iets weg heeft van weggewaaide heksenharen. Onderweg spot Iscaac nog een familie van 6 zwart-witte franjeapen en lassen we een fotostopje in.

Als we na een goede klim ff pauze houden haalt ons Dreamteam ons 1 voor 1 in … en na een uur verruilen we het bos voor moonland. Lage vegetatie wat wat wel een stootje kan hebben. Het weer is perfect en het uitzicht ook top. In de verte kunnen we het kleinere broertje van de Kilimanjaro, Mount Meru goed zien liggen. Eerst glooit het landschap onder onze voeten door tot we aan een pittige klim beginnen. De grootste truc “ pole pole” ofwel bijna zo langzaam dat je omvalt, kleine pasje en ook zo min mogelijk hoogteverschil per pas. Tevens genoeg drinken want de hoogte droogt je uit … dus op een strikt regime van minstens 3 liter. Fijne truc neem een zip uit je camelback elke keer als je wordt ingehaald door een porter. We komen uiteindelijk uit op elephant back een mooie bergkam en inmiddels zijn de wolken onder ons en hebben we vergezichten aan twee kanten. Nog een laatste klim en de bocht om … daar ligt ie dan de Kili in de verte op het Shira plateau en Shira 1 camp.

Ik raak geëmotioneerd … want ik besef mij maar al te goed wat een voorrecht het is dat ik hier mag wandelen … en dat veel lieve mensen geen keuze hadden … met de passen herhaal ik hun namen als mantra in mijn hoofd. Eef, Olle, Moni en pap … maar ook voor Dagny en Suus … vooral als ik flink moet afzien, dat dit niks voorstelt ten opzichte van wat er hen is overkomen.

De tranen zijn weer opgedroogd in de wind en na 4:50 minuten komen we aan op 3610m na 8 km wandelen.

Ik heb een lichte hoofdpijn, die gelukkig na 3 koppen thee en een lekker koolhydratenrijke lunch weer wegtrekt. Er loopt een beekje langs het kamp en er wordt nieuw water ingeslagen, gepurificeerd zodat de water voorraad weer optimaal is. De Kili hult zich in wolken en het koelt behoorlijk af … tijd voor een extra winddicht laagje en een middagdutje. Een fijn plekje is de dinertent, waar uit de wind waar je ook ff rustig rechtop kan zitten in plaats van in opgevouwen in je tentje. Na het eten meet Iscaac altijd je zuurstofgehalte in je bloed en je hartslag. Gelukkig is alles prima en is de hoofdpijn ook niet terug gekomen. Als je helemaal geen symptomen zou hebben zou ik me zorgen maken zegt Iscaac want iedereen heeft last en moet acclimatiseren.

Om 20:00 ligt iedereen gestrekt en ik heb mijn waterfles met heet water gevuld en in een sok gestopt … de perfecte diy kruik voor koude nachten.

Zelf de Kilimanjaro beklimmen? Check de website van Explore Tanzania