Uganda: 11 – 12 augustus 2010
Uganda, Kisoro, 11 augustus 2010
Er wordt van alles per fiets vervoerd, het grappige is dat ze het liefst dingen dwars op de bagagedrager leggen… Een kleine opsomming van dingen die we hebben gezien: golfplaten dak, doodskist, bamboestengels, 7 trossen bananen, mand met 5 lammetjes, anderhalve meter eieren in dozijn opgestapeld en vastgebonden met oude binnenbanden, ook is zes kratjes cola geen probleem voor de fietsende Ugandees. Het laatste stuk van de weg is dirtroad, ofwel alle kleuren aarde met een hoop hobbels en gaten.
Het landschap krijgt steeds meer glooiing en de kleine privé stukjes bewerkt land vormen samen een soort lappendeken van alle groen tinten. De weg gaat steeds hoger de bergen in en wordt steeds smaller, ook al is dit de hoofdweg en gaan alle grote trucks er ook overheen. Af en toe moet er wat gemeten worden om elkaar te passeren. Via heel veel steile haarspeldbochten slingeren we door de lappendeken.
Het uitzicht is prachtig terwijl er door elk kiertje bakken met stof naar binnen komt, de auto in. Naast de weg rijst langzaam een oerwoud. Als je er zo op kijkt vanaf hoogte lijkt het net een mega broccoli stronk met al die grillige boomtoppen. We rijden ook nog effe loodrecht over de landingsbaan, die ons opvalt omdat we 20 meter asfalt hebben onder de banden. Er staan slagbomen bij die dicht gaan als er een vliegtuig komt landen.
Rond lunchtijd komen we aan in Kisoro. Een uiterst oncharmant stoffige dorp met een waanzinnig guesthouse. Wat een verademing! Het guesthouse ligt vol met mooie boeken over gorilla’s. Er hangen zelfs oude aantekening aan de muur van onderzoekers die hier de gorillagroepen hebben bestudeerd. Verder is het sfeervol aangekleed met alle soorten en maten Afrikaanse maskers. Twee Nederlanders, die de regels van Nederland zijn ontvlucht, runnen hier de toko. De middag kunnen we lekker relaxen voor de grote dag van morgen…
Uganda, Kisoro, 12 augustus 2010
De grote dag breekt aan! 5 Uur gaat in alle vroegte de wekker. Het is nog pikkedonker… ofwel je kan geen hand voor ogen zien. Hier nog geen lichtvervuiling en de ontelbare sterren knipogen naar ons. Om 6 uur stuiteren we door het bos steeds hoger en dieper het broccoli in.
Rond 8 uur komen aan bij het rangerstation op 2100 meter. Na een korte briefing van Habat, onze ranger met een glimlach van oor tot oor en Prodent witte tanden die mooi afsteken tegen zijn glimmende bruine huid. Habat ziet het helemaal zitten vandaag. Het weer is perfect en de gorilla’s zijn gisteren dichtbij gespot. De gorilla groep, Ngurinko Group, die wij gaan bezoeken telt 19 familieleden, 3 silverbacks, een aantal vrouwtjes, pubers, peuters en een baby van 8 maanden. Safari is het dominante mannetje van een jaar of 30. De groep leeft in een lastig benaderbaar gebied en er moet soms kilometers gelopen worden, berghelling op en af, voordat je de groep kan bezoeken. Een tasdrager wordt dan ook overal geadviseerd….. Dat is wel een beetje tegen ons gevoel in, maar aan de andere kant support je zo weer een local met een dag werk en de jongens worden goed betaald in verhouding. Tevens horen we de verhalen aan dat er een aantal toeristen per jaar op een handgemaakte draagbaar het bos uitgesleept worden, omdat ze de terug weg niet halen…. ! SLIK!
We lopen als de dwergen van sneeuwwitje achter elkaar. Voorop en achteraan een ranger met een groot schiet geweer voor je weet het nooit… moment. Dan Habat met walkietalkie, dan een toerist (totaal 8 per dag mogen er op bezoek bij 1 gorilla familie), met in zijn kielzog een drager, die je ook charmant op de heftige klim en klauterstukken naar beneden helpt.
Wij hebben geluk, na anderhalf uur steil naar beneden over akkertjes en daarna dicht begroeid oerwoud, horen we al de eerste gorilla kreten en zijn we vlakbij… De hartslag stijgt naarmate er meer takken breken en de bladeren heen en weer bewegen. Onze tassen laten we achter bij onze dappere dragers en wij vol spanning op familiebezoek met de camera in de aanslag.
We treffen de Ngurinko familie aan tijdens de lunch en we mogen een uur bij ze blijven en ze bewonderen. Ze zitten verspreid tussen de struiken aan de bladeren te knabbelen. Soms kijkt er 1 gorilla even op om te zien wie er aapjes komen kijken. Habat ziet zijn favoriete gorilla puber. We gaan bij hem zitten en de nieuwsgierige gorilla met grote kraalogen, die Rwam utwe (groot hoofd) heet, inventariseert de situatie en schuift steeds een beetje dichterbij.
Ademloos zitten we te kijken. Habat steekt zijn hand uit en de kleine boef reikt voorzichtig naar zijn hand. Een bijzondere begroeting die eruit ziet als het schilderij van Davinci, waarbij de 2 handen contact maken. Tranen springen me in de ogen. Een blik van herkenning bij Rwam utwe als hij na de aanraking zijn vingers in zijn mond stopt.
Habat komt 3 keer per week bij de gorilla groep op visite en heeft over elke gorilla wel een bijzonder verhaal. Safari, de silverback, slaat alle visite gade en gaat af en toe polshoogte nemen. We mogen ons vrij door de gorilla familie bewegen. Muhozi de gorilla baby van 8 maanden steelt de show, als hij een koorddans act voor ons opvoert. Daarbij (nu nog) geluidloos roffelt op zijn borst…. jong geleerd is oud gedaan en papa Safari kijkt trots naar zijn jongste aanwinst. Muhozi sluit zijn optreden, met een salto af en met een hoop gekraak van afbrekende takken. Hier en daar vallen er wel meer jong volwassen gorilla’s uit bomen, die zich niet bewust zijn van hun groeiende lichaam en nog jong van geest. De grote leven voornamelijk op de grond terwijl de kleine nog graag boompje klimmen….. het zijn net mensen.
In totaal zien we 15 verschillende gorilla’s allemaal te identificeren aan de verschillende neusprint. Rafiki (betekent vriend in het Swahili), de niet-dominante silverback, wilde zich ook nog even kenbaar maken met een schijnaanval.
De tijd vliegt en het afscheid nemen voelt vreemd. Het voelde zo vertrouwd…, vredig en welkom, daar kunnen wij mensen nog wat van leren. Met de adrenaline nog in ons lijf beginnen we, met misschien wel de meest bijzondere ontmoeting in ons hoofd en een glimlach op ons gezicht, aan de terugtocht.
’s Avond vallen we tevreden in slaap, na gorilla’s tellen in het bos.
Wat een geweldig verhaal. Je kunt zo schrijfster worden. Qua werving voor reizen doe je het ook goed. Ik ga sparen!
groet Wieka
Zo te horen(of lezen) is een van de Jackpots van jullie reis binnen.Wij genieten en leven met jullie mee.Dikke vette knuffels.
gaaf!!!!
WAUW! Ik geniet…
groetjes Kim Brust
Hoi Kiek en Eef,
nog maar een paar weken weg en al zoveel meegemaakt. Dat belooft wat voor de weken die nog komen gaan.
Ik blijf jullie volgen!
Dikke kus
wat n gaaf verhaal!! het is net of we zelf in het oerwoud zijn. XXX
Hoi Kieke en Eef,
Wat een heerlijke verhalen, echt genieten!
Mooi filmpje van de hand aanraking, pracht moment, ik kijk alweer uit naar jullie volgende avonturen, Groetjs Yvonne
Hoi Kieke en Eef,
Gaaf om via de site toch een beetje op de hoogte te blijven van jullie avonturen. Het bezoek aan de Ngurinko familie was ongetwijfeld heel bijzonder. Ik kijk nu al uit naar het volgende verhaal!
groetjs kristel
Wauw!
op bezoek bij de familie gorilla… wat bijzonder..
Wat een geweldige reis moet dit zijn. Ik geniet met jullie mee. Dikke knuffel Rian
Wow wat een verhalen en belevenissen hebben jullie nu al!! Vooral die van de gorilla”s..en dan die foto”s..!! Ik geniet ervan en blijf jullie volgen.
Dikke kus Janine (ook van Finn natuurlijk)
Jaloers!
Julie geduld is beloond met dit speciale bezoek aan de familie Gorilla. Kijk al weer uit naar vervolg van deze trip. groetjes
Net de video gezien, nog steeds beetje jaloers
Hoi Kieke en Eef,
Geweldig om jullie verslag te lezen en prachtig de foto”s en video erbij. Het is écht een avontuur! Fantastisch die ontmoeting met de gorilla”s. Met veel plezier blijf ik jullie avonturen volgen. Geniet ervan!!
Groetjes, Marie-José
Echt supergaaf!!
Wat een rijkdom aan prachtige momenten. En wat een mooie foto”s (weer)
Groetjes,
Monica
Lieve Eef en Kieke,
Wat bijzonder! het wordt zo beeldend beschreven dat ik het bijna met jullie mee beleef.
Volop genieten van de wereld! (doen wij ook hier)
Wat een ervaring. Oog in oog met zulke grote soortgenoten. We hebben de site doorgestuurd naar Jeroen die net terug is van vakantie. Goeie foto”s!!!
Smile!!!!
Hallo daar in verwegiestan.
Hoorde van Hans dat jullie op deze manier te volgen zijn.
Wat een fantastische belevenissen al! Ik krijg het helemaal warm van binnen als ik de verhalen lees over jullie ontmoetingen met de apen.
Leuk ook hoor dat jullie deze verslagen schrijven, heb je later heel veel aan.
Geniet nog maar lekker verder.
Groetjes Fenny
He Eef en Kieke,
Wat een bijzondere onroerende en mooie foto”s en verslagen tot nu toe.
Dit moet echt genieten zijn.
Helemaal top!
Liefs Fraukje
Het was alsof ik er zelf even bij mocht zijn. Zo intens geschreven. Dank je dat je dit met ons wil delen. groetjes niki
Hallo!!
Wat een geweldige verhalen! En wat voor mooie avonturen! wauw!
groetjes!
Heey jullie,geweldig om jullie te kunnen volgen.Super schrijfstijl!!!!!!
we blijven lezen,
Kus xxxxxxxxx
Lieve Kieke en Eef,
Ik ben even een inhaalslag aan het maken met jullie verhalen…heb een hoop gemist de afgelopen weken!
Wat fantastisch omschreven…ze ker dit verslag: kippenvel…
Blijf genieten (en schrijven voor ons, dan genieten we een beetje mee)!
Heel veel liefs Ingrid
# Nienke 30-08-2010 00:00
Wow wat gaaf!! Echt Kippenvel bij jullie verhaal.
Kus Nienke
Hoi Kieke en Eef
Wat is het heerlijk om jullie verhalen te lezen!En in een maand tijd al zoveel gezien!Echt gaaf.
Geniet ervan.
Heel veel groetjes
ik vint ze egt heel leuk 😀 jeeej
ik hou van die lieve apjes kieke is mijn juf en ze vertelt elke week iets over haar weerelt rijs 🙂
groetjes melissa
ha juf kieke
ik vind het heel cool!!!!!!!!!!!!!!
veel groeten
justin vissers 😉 8)