Kilimanjaro: A Journey to Africa’s Highest Peak – Uhuru peak & Millenium camp

Tanzania 07 – 08 Januari 2025

Tanzania, Kilimanjaro: Barafu camp 4673m – Stella point 5756m – Uhuru Peak 5895m, 07 January 2025

Nou, da werd dus niet slapen … maar een soort van wolkjes blazen tot de wekker om 23:00 ging, want het is behoorlijk fris. Dik ingepakt want boeven op de top is het in de nacht is het -20C. Toch een gekke gedachte … sneeuw, ijs en gletsjers in Afrika bijna op de evenaar. Koplampjes aan en we stappen de nacht in en de berg op.

Isaacs rules:
“Never try to watch where you still have to go.”
“Never ask how long does it still take.”
“You are strong enough, healthy and not to worry about altitude sickness, this is your mind game.”
“Only watch my steps”
If you do so – it will break you, because the top is not getting closer to you, you only going further away from the top.”

Daar gaan we dan stap voor stap … van 4673m naar 5895m (er staat 7 uur voor 4km) … je ziet echt alleen maar waar je lampje schijnt, want het is pikkedonker … en ik zit als een rolletje plakband achter Isaac geplakt en zo zigzaggen we de laatste bergetappe omhoog. Er staat een ijzige wind, beetje veel slaapgebrek, stof waait in mijn ogen, … super handig met lenzen maar met zonnebril zie ik niks in de nacht. Boven en onder ons zie je sliertjes lampjes in de donkere nacht tegen een decor van de lichtjes van Moshi town in het dal of de halve maan ergen naast de top. Stomme Kiek, niet naar boven kijken … Mijn lippen zijn aan flarden door de droge lucht van de afgelopen dagen en nu schieten de barsten erin. We worden best vaak ingehaald … “They will get sick, to fast” hoor ik Isaac roepen. Af en toe last Isaac pauzes in …. “Only stop when I do … we have to go on … it is to cold”

Zo ga ik van matra, naar zingen naar mindfucks. Wat kom je jezelf tegen …
Inkijkje qua gedachten:

Van grote verliezen, verdriet en rouw … eindelijk ruimte hebben om verschrikkelijk te brullen om Olle … want ik raakte in de war want ik was nog met Eef bezig en toen kwam Olle er overheen … en ik wist niet zo goed wat ik nog moest voelen … Isaac troost mij als we een waterstopje hebben als een vader die ik ook mis …

EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS
EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS

De pijn die ik zie\zag bij de neefjes nadat ze Moni of Olle verloren … dan voel ik hun pijn. (Niet te lang over nadenken,want je tranen bevriezen en je snot wegvegen met je handschoen doet zeer en maakt een schrale plek, een soort van schaafwond snor)

“If you wanna get it then you gotta be stronger
Don’t let it get away, don’t you wait any longer
And if you’re breaking down stand a little bit taller
You gotta pick yourself up, don’t you get any smaller
The fire’s burning in your bones, you can always win
Light it all up and then I wanna hear you sing.”

Je kan het … zoveel mensen verliezen dat is pas echt zwaar … dit gaat nergens over …
En zie Eef, Olle, Dagny en Suus … zij geen keuze hadden en er toch vol voor gingen/gaan.
Neem een voorbeeld aan hen, dit stelt niks voor!

EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS
EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS

Oh oh, this is my empire (-pire, -pire)
Oh oh, let it take you higher (Higher, higher)
Fire up, fire up
Fire up, fire up (Woh-oh-oh)
Let ‘em know this is my empire

Dat ik het gevoel heb dat ik nu voor vier moet leven … dat zorgen heb en dat ik het gevoel heb dat ik moet zorgen voor … dat ik vaak te weinig ruimte maak voor mijzelf … dat ik dit meer moet doen omdat het mij oplevert. Vooral bewegen en buiten in de natuur daar ga ik goed op. Misschien een wandelclubje oprichten. Oh nee, maar 3 plannen tegelijk uitvoeren …

EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS
EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS

Toch stiekem een blik naar boven wagen … en dan denken OMG … dat is nog een heel eind als het überhaupt de top is. Wil ik dit wel, doe ik dit voor mijn plezier …. Ik had nu gewoon in bed moeten liggen, toch? Je bent gestoord! Sukkel die je bent … kijk naar zijn voeten … stapje voor stapje … je komt er wel … je kan het … FOCUS

“If you wanna get it then you gotta be stronger
Don’t let it get away, don’t you wait any longer
And if you’re breaking down stand a little bit taller
You gotta pick yourself up, don’t you get any smaller
The fire’s burning in your bones, you can always win
Light it all up and then I wanna hear you sing

Wat een onwijs fijne lieve vriendjes en vriendinnetjes heb ik …. Dat ik niet zou weten wat ik zonder jullie zou moeten. De eindeloze support … en nu ook. Het keer op keer opvegen, luisteren naar mijn slechte verhalen, gewoon een arm om mij heen, mij welkom voelen, dat ik ergens bij hoor … mij terecht wijzen … dat ik ontzettend dankbaar ben dat jullie in mijn leven zijn. Dat ik jullie als familie beschouw naast Mam, Tijn, Jorn, Fije en Jits … maar ook Henk, Marianne, Josse en See. En niet te vergeten … mijn adoptie broertjes Teun en Paul! YOU ARE MY WORLD!

Oh oh, this is my empire (-pire, -pire)
Oh oh, let it take you higher (Higher, higher)
Fire up, fire up
Fire up, fire up (Woh-oh-oh)
Let ‘em know this is my empire

EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS
EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS

Het ontzettend fijn is bij Jimmy, dat het soms betaald buitenspelen is … dat ik in een museum werk en dat ik elke dag hoe vroeg op ook … met plezier naar mijn werk ga. Dat we ontzettend veel lol hebben, dat het soms heel hard werken is … maar dat ik vooral heel veel mooie dingen mag maken. Dat ik nog 100 creatieve ideeën heb en dat ik er van Eef maar 3 tegelijk mag uitvoeren … maar dat zonder Eef als grensbewaker daar te vaak vet overheen ga.

EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS
EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS

Dat ik trots ben dat ik er sta en dat ik ga … soms eraf en soms erop … alles mag er zijn …

Inmiddels zijn we pas halverwege voor Stella point en al 3,5 uur onderweg ….
Ik voel me goed lichamelijk, geen last van de hoogte, niet buitenadem of hart die uit je borstkast bonkt … maar wel moe. Maar what de F* … serieus …. We zijn dus nog niet halverwege Uhuru peak. Ik weet niet of ik dit kan … “ I know you … you can do this” FOCUS “ I can do this” En daar gaan we weer na een waterstopje … nog ff te gaan tot Stella point!

Jemig de laatste 100 meter tot Stella point … heeft een hellingsgraad van tussen de 40-60% en je hebt er al 6 uur opzitten …. dat is nog een uur naar Stella point of ik kan me nu laten vallen en gewoon terug naar het kamp laten rollen. We gaan van voetje voor voetje … naar teentje voor teentje …. En 2 stappen omhoog is er ook eentje terug in het gruis …

Nou, toen had ik het even helemaal gehad … de reden dat ik de top heb gehaald is Isaac … met zijn peptalk, knuffels, strengheid ( you did not do 6 hours to here and then quit) maar vooral zijn liefde …. “You want to be as close as possible to Eef, Olle, Moni and your dad, you can do this.” Het is ook zo dat de zon langzaam achter ons opkomt en een prachtige gloed geeft om de horizon (die vanaf deze hoogte toch echt niet recht is), dat het een tijdsindicatie geeft en dat ik Stella point kan zien (oh ja en dit natuurlijk ook voor Stel doe) … maar anders …. Heb die hele berg ff bij elkaar gevloekt … een scheldwoord voor iedere pas … nieuwe mantra … voor eigen invulling.

Bij Stella point ga ik helemaal stuk, maar ook van ontlading want dat laatste stukje lukt ook nog wel op karakter … we eten even een energiebar en Isaac slaat een arm om mij heen en veegt mijn tranen af …. We moeten nog vals plat over de kraterriem van Kibo zo’n klein uur wandelen naar de echte peak: Uhuru … “ You can do this.” “I can do this.”

Oh ja, nog even zuurstof-saturatie-check ik heb 75% en Isaac heeft 78% … in NL zou je er op de IC voor opgenomen worden en aan de beademing geslingerd, maar we zijn dus goed geacclimatiseerd.

We ploegen door de sneeuw de laatste 200 meter voort, terwijl de een naar de ander terug komt van de top …. Hartstikke ziek … Je ziet het gelijk … een soort van dronkenmans loop, blauwe lippen, rare droge hoest, wijd starend ogen in het niks, sommige ondersteunt door hun gidsen … of te veel Diamox gegeten en een eindeloze bloedneus …..best een beetje eng …
“Nothing to worry, you are fine” Het is super zwaar maar voel me niet slecht … en het uitzicht is adembenemend. The top of the world!

Het is prachtig helder weer …. Moet je nagaan dat het sneeuwt of je in de mist loopt ….. Ik denk een knipoog van mijn guardian angels team daar boven, dat hebben ze maar mooi voor ons gefixt, sowiezo het weer de hele trip was fantastisch!

Links zie in de gletsjers en in de verte Mount Meru, Ngorongoro krater riem, Usambare mountains en rechts de Kibo krater. Wel goed opletten dat je er niet in flikkert, want het is nog al ijzig hier en daar. Stap voor stap komen we dichterbij … en dan na 8:21 minuten sta op het hoogste punt: Uhuru peak 5895 waar ik ooit in dit leven met mijn voeten op de aarde kan staan, boven de wolken en het dichtsbij Eef, Olle, Moni en pap kan zijn. Isaac en ik omhelzen elkaar … ”I told you so … you are strong enough.”

Tijd voor mijn ritueel Eef vasthouden door haar mooie haren lost te laten in de wind. Voor ik ze loslaat ruik ik er nog even aan … gewoon omdat het kan … en ik mij de geur van Eef weer kan herinneren (want nu ruiken ze naar het plastic zipperzakje waar ze inzaten) … Dag lieve Eef … je bent het beste wat mij is overkomen in dit leven … Hou van jou … ALTIJD. Time to return what belongs to Mother Earth … and become everything forever … (L)EEF.

Daarna nog mijn mantra namen in de sneeuw geschreven …
EEF, OLLE, MONI, PAP – DAGNY & SUUS

Inmiddels heeft Isaac zijn geheim verteld … dit was de 502 keer dat hij de top heeft gehaald en hij heeft het record … alleen de rangers weten het … tegen de gidsen zegt hij niks … Want als je het niet weet kan je er ook niet overheen … is zijn motto … hij hoop de 550 te halen en dan is het genoeg geweest. Wat een feest dat ik met hem zijn berg op mocht!

Tanzania, Kilimanjaro: Uhuru Peak 5895m – Stella point 5756m – Barafu camp 4673m -, 07 January 2025

En toen nog 3 uur naar beneden … met zwabber benen en knikkende knieën van vermoeidheid … Not amused at all … euforie was weer ff zoek … Wel 7 keer op mijn plaat … want het is zo stijl en allemaal gruis en de kracht uit mijn benen op te corrigeren die was op. Isaac daarentegen had nog wat over en draaide zijn blij dat ik glij acties om in mooie sierlijke pirouetten.

Terug op het kamp zijn we rond 12:00 en ik kan geen pap meer zeggen. De boys zijn helemaal blij voor mij dat ik de top heb gehaald en staan te juichen als ik het kamp binnen slof. Ze knuffelen mij een voor een helemaal in elkaar. Isaac en ik gaan voor een uurtje gestrekt, terwijl de rescue helikopter af en aan vliegt, bizar. Alsof we totaal uitgehongerd zijn proppen we daarna een lunch erin. Mijn zuurstofgehalte is weer terug naar 97% … dus heb een geniale hoogtestage gehad.

Tanzania, Kilimanjaro: Barafu camp 4673m – Millenium camp 3950m, 07 January 2025

We breken het kamp op want we slapen vanavond op Millennium kamp … ofwel nog 2 uur voor de boeg. OMG … Eigenlijk zeggen mijn benen dat het genoeg is … maar goed dat laatste stukje kan er ook nog wel bij. Ook al vind ik het naar beneden lopen meer afschuwelijk dan omhoog en al helemaal als je pap benen hebt. Gelukkig is het weer nog steeds prima … daar gaan we weer …

De boys halen ons al huppelend in met de zakken van 20 kg op hun kop. En stuiven naar beneden. Als wij aankomen staat het hele kamp al weer klaar …. Elbariki maakt nog even een lekker groente curry van de leftovers en om 19:00 duiken we bekaf we in bed … om om 5:00 in dezelfde houding wakker te worden.

Tanzania, Kilimanjaro: Millenium camp 3950m – Mweka gate 1640m, 08 January 2025

De laatste dag … al vroeg uit de veren … voor nog 15 km tot Mweka gate … mijn benen doen het weer … en het gaat niet zo afschuwelijk als laatste stuk gisteren … maar gewoon lekker genieten van de omgeving en het uitzicht … we doen er 3:20 minuten over. Terwijl we gezellig bijkletsen over het avontuur dat we samen hebben meegemaakt.

Na 75km in de benen bereiken het eindpunt van ons waanzinnige avontuur … Mweka gate. Daar moeten we ons afmelden bij de rangers en krijg je je certificaat. Duurt even en het is bijna gelukt … helaas de “T” ontbreekt van mijn achternaam, want het past niet en dan zou die op de volgende regel komen. Geeft niet … zo is het prima … de ranger baalt er toch een beetje van dat het niet gelukt is.

Alle spullen worden ingeladen … ik knuffel alle jongens in elkaar … wat een lieve fijne boevenbende om bij je te hebben op de berg. Sommige nemen de bus en Julius, Elbariki en Isaac gaan mee naar Moshi. Dag lieve Isaac … naast gids was het super fijn jou als mental coach te hebben en mij in inkijkje te geven hoe jij kan houden van jouw berg, hoe trots je bent op je drie dochters, hoe verliefd jij nog steeds kan praten over je vrouw, maar vooral hoe je mij toekomst perspectief hebt geboden … je hebt niet half een idee wat dit voor mij betekent. Ook jij heb een plekje in mijn hart veroverd, want zonder jou was dit niet gelukt. Dank je wel, jij bent mijn held!

Tanzania, Kilimanjaro: Mweka gate 1640m – Katambuga House (Arusha), 08 January 2025

De chauffeur brengt mij daarna van Moshi naar Arusha … het is nog 2 uur rijden. We vissen mij achtergelaten bagage nog op bij de andere lodge. Heerlijk om aan te komen bij Katambuga (Maasai slipper van autoband) house. Al een paar keer met Marjolijn geweest. Snel verzamel ik al mijn was … want alles goor … vol met zand (@Stel) of stof of zweet. Zo erg dat als ik mijn broek uitrek dat ie rechtop blijft staan. Gelukkig heb ik een setje kleren achtergelaten … dus nog precies een schone onderbroek die naar vers wasmiddel ruikt.

En dan tijd om te douchen … eindelijk geen Wetties om je mee schoon te maken of een bakje water met zeep maar een stortdouche waar ik geen genoeg van kan krijgen. Verder ik heb een pruik van heb ik jou daar. Soort dreadlocks van zweet en stof, die werkelijk waar alle kanten op staan. Na een paar keer wassen en een halve fles conditioner is het enigszins gefatsoeneerd. Ook nog ff scheren want lijk wel een bosaap. Daarna de hele voorraad bodylotion op mijn zitten smeren … die bijna lijkt te verdampen, zo droog is mijn huid.

De schade opgenomen van de droogte, stof en blij dat ik glij acties … allemaal kloven op mijn handen, koortslip over de hele breedte van mijn onderlip, snor van schuurpapier, strontje op mijn ooglid, paar blauwe plekken van de afdaling en van op mijn knieën in en uit de tent op een rotsige ondergrond … last but not least een leeg en rustig hoofd … conclusie ik word een jaartje ouder maar dit heeft mij zo goed gedaan de rest heelt wel weer.

Hup, lekker schone kleren aan en herpakken. Euh ja herpakken … eerst alles ff uitleggen in de kamer … want de slaapzak en matje zijn nog vochtig van condens. Alles wat stoffig is ff schoonmaken en alles wat voor de berg was, hebben we niet meer nodig en kan inpakt worden. Alle batterijen alvast opladen voor kampeeravontuur deel twee.

Vanavond komen Jonathan en Teun invliegen. Tijd om elkaar beter te leren kennen, plannen te maken over de documentaire over de dood … Make my day … alle puzzelstukjes lijken ineens in elkaar te vallen … want hier ben ik op mijn leukst en doe ik waar ik het meest van hou.

– Buitenspelen in de wildernis
– Fotograferen en filmen van natuur en cultuur
– Afrika het fijnste continent van de wereld vol lieve mensen en wilde dieren
– Grenseloos creatief mogen zijn en eye-openers mogen creëren

Een Kiek, die maar weinig mensen kennen (zou Eef zeggen), dit is mijn comfortzone … de dag laten komen zoals die zich ontvouwt … dus kom maar op …

Bij het avondeten proost ik met een Kilimanjaro biertje, want wat een tocht is het geweest … eentje om letterlijk en figuurlijk te acclimatiseren qua hoogte maar ook qua leven … en op jullie support langs de digitale wandelroute.
PROOST op (L)EEF🍺

Zelf de Kilimanjaro beklimmen? Check de website van Explore Tanzania