Zuid-Afrika: 25 – 28 november 2012
Zuid-Afrika, Krugerpark, 24 – 25 november 2012
Ons hartritme moet effe gereset worden en we gooien ons bakkie ZELF in de achteruit. Dat is prettiger dan dat deze grijze pubermacho zijn tanden in het blik zet en wij een ongevraagde gravelschuiver worden of dat ons bakkie gerold wordt. Het duurt effe voor onze grijze vriend is afgekoeld bij deze temperatuur en dan glippen we snel achter hem langs. We genieten van de gamedrive in Krugerpark richting Letaba restcamp. Aan de horizon ontwikkelen grote wolken die zich ontpoppen tot een mega donder- en bliksembui.
We zetten snel de daktent op, onder het genot van een krekelconcert, die de aankomende regenbui aankondigt. In de verte zien we de prachtige paarse weerlichten.
De tent wordt pittig getest die avond. Hij gaat behoorlijk heen en weer met de stevige windvlagen en even vrezen we dat de daktent in een boomhangmat verandert. De regen klettert op het tentzeil. Wij houden het vrij droog in de tent. Maar als we om 4 uur opstaan miezert het nog steeds en het is koud. Met dikke truien en een thermosfles gaan we op pad. We spotten in verhouding maar weinig dieren onderweg en de fotocondities zijn drama. Desondanks genieten we van dit wonderlandschap en spelen we verstoppertje met handicap voor grote mensen. We voelen ons weer even kind…. Heerlijk!!!!
Zuid-Afrika, Moholoholo Wildlife Rehabilitation Centre, 26 november 2012
We worden door de mooiste klanken uit onze tent gefloten door kleurige doorweekte verenpakjes en het is tijd om te vertrekken. Na een ochtend gamedrive rijden we het Krugerpark uit. Op de valreep spotten we een witte neushoorn, die zich tegoed doet aan alle jonge scheuten en wij van een warm bakje rooibos thermosthee!
Om toch nog effe de grote katten van de savanne te bewonderen, gaan we een kijkje nemen bij Moholoholo Rehab. Kieke is helemaal blij en kan eindelijk mooie foto’s schieten van de wilde honden. Het is bijna knap zo vaak in Afrika en nog steeds geen wilde hond gespot. We mogen bij de roedel in de kooi, terwijl ze net een roadkill aan kant en klare biefstukjes scheuren. Hier en daar hoor je de spareribs tussen de tanden kraken. Toch een beetje spannend!!!
Even later staan we oog in oog met een door menselijke hand grootgebrachte mannetjes leeuw. Fluffy manen en een aaibaarheidsfactor van onze eigen huiskat. je zou bijna in de verleiding komen. We zijn precies even groot als we beide staan. We zien onze eigen silhouet in zijn ogen twinkelen en zijn adem stroomt langs onze wang… zo dichtbij staan we! Gelukkig staat er 10.000 Volt op het hekwerk en komen we er zonder kleerscheuren vanaf.
Een gestoorde hyena doet bommetje in haar waterbak en schiet vervolgens in de hyena lach. De zeldzame honingdas (een soort das, maar dan héél gevaarlijk) is hier aan het bijkomen van een aanrijding. Verder hebben ze hier veel roofvogels, die herstellen van gebroken vleugels, door een botsing met hoogspanning bedrading. Te gek om deze grote vogel eens van dichtbij te mogen bewonderen. We mogen zelfs de gieren voeren. Mega leren handschoen, die tot je schouder rijkt en een stukje biefstuk op je hand… en huppakee 6 kg gier land op je arm. Door het gewicht ligt bijna je schouder uit de kom en je krijgt veren in je oog i.v.m. de immens spanwijdte. Gelukkig springt hij gelijk zodra de buit in zijn krop verdwijnt op de grond.
De meeste dieren worden hier weer opgelapt en uitgezet als het enigszins kan. Sommige lagen te erg in de prak (geamputeerde vleugel) of vertonen door omstandigheden zo’n gestoord gedrag, dat ze de rest van hun leven hier blijven. Onder de vogels ook een mannelijke grondneushoornvogel. Deze probeert ieder vrouwtje in de buurt om te leggen, terwijl hij de mannetjes het hof maakt en aankomt met de mooiste takjes en bloemetjes…. Hij flirt met de gaafste knipperwimpers van het hele dierenrijk…
Mmmm, misschien moet de paus hier effe een opfriscursus doen, die zijn kerstspeech van 2013 ten goede kan komen!!! Ollie de weesbaby neushoorn komt ons nieuwsgierig bekijken. Grappig om te zien, dat hij gezelschap op komt zoeken… Zijn hoorn op zijn neus begint al langzaam te groeien… je zou bijna beginnen met bijvijlen om hem uit het circuit van de illegale ivoor handel te houden!
Al laatste gaan we een kijkje nemen bij het luipaard, die nergens te bekennen lijkt in de kooi. De verzorger roep en in eens uit niks duikt hij op uit het gras vlak naast ons. Niemand heeft hem zien aankomen, zelfs de verzorger niet. De beste sluipmoordenaar van het dierenrijk… De KGB of FBI agenten kunnen nog wat opsteken van zijn sluiptactieken.
Als toetjes worden de restje van de roadkill, die niet zijn verorberd vandaag op het grasveld gegooid. Binnen een mum van tijd ziet de lucht zwart van de gieren en maraboes. Met een hoop bombarie strijkt de hele luchtarmada neer om dankbaar gebruik te maken van de vleesresten. Eerst landen de kleine gieren, daarna de grote en zo ontstaat er pikorde in chaos van veren, nekken, snavels, klauwen en vleugels. Nog geen 10 min later is er niks meer over en wordt er uitgebuikt in een grote boom, waar de takken van doorhangen onder de druk van het gehele cleanteam.
“…Dan valt er een ster en zeg ik stil… wat ik het allerliefste wil!”
We genieten bij het vuurtje van een goed Zuid-Afrikaans wijntje, terwijl we bij elke ritsel in de bosjes toch even bedenken dat er waarschijnlijk iets in het donker ons allang gespot heeft.
Uitzicht bij Mololoholo
Zuid-Afrika, Waterval Boven, 27 november 2012
Via de panoramaroute rijden we alvast langzaam terug naar Joh’burg. De lage bewolking belemmerd de adembenemede vergezichten. Alleen van de drie rondavels vangen we een glimp op. Bij de Bourkes Luck Potholes houden we effe soeppauze om op te warmen en strekken we de benen. Een irritant aapje probeer de soepbeker te stelen, maar met een steen op tafel bedaard zijn agressieve gedrag onmiddellijk.
Wij sprinten nog even langs alle souvenir tentjes. We stoppen in Graskop en Pilgrimp’s Rest (soort Zuid-afrikaans zuiderzee museum) om onze benen weer te strekken en de laatste foto’s te maken van onze trip. Twee prachtige geklede dames van de Ndebele stam zetten we op de gevoelige plaat en kletsen effe bij met de ladies, die hun centjes verdienen als straatfotomodel, terwijl ze ondertussen een replica van zichzelf handwerken.
Na een lange rijdag stranden we bij schemer uiteindelijk in Waterval Boven. In een erg gezellig hotelletje, Shamrock Arms, wordt er verse forel uit de streek klaargemaakt. We hebben goede gesprekken met de eigenaar aan de bar over het huidige Zuid-Afrika en drinken we een wijntje met een grappige naam “ Beau Jobert”!
Zuid-Afrika, Soweto, 28 november 2012
Na nog een paar honderd km, aftanken en bakkie soppen leveren we onze trouwe vierwieler weer in. Peter komt ons ophalen bij het auto depot. We zijn helemaal gepakt en gooien onze tassen bij Peter neer. Peter is hier ooit komen werken als journalist voor de wereldomroep en Radio Soweto. Nu runt hij hier ook zijn Bed en Breakfast (Kensington Cottages). Hij schrijft prachtige verhalen op zijn weblog over het leven in de metropool Johannesburg. De stad met een fascinerend heden en een wonderlijk verleden: www.pjvandenakker.worldpress.com.
De middag gaan we samen met Peter naar Soweto (afkorting van South Western Township). We stappen uit bij het Hector Pieterson Memorial. De 13-jarige jongen die op 16 juni 1976 werd doodgeschoten, toen de politie het vuur opende op een protest mars van 10.000 studenten. Sommige zullen de indringende foto herkennen. Op 16 juni wordt nu de Internationale Dag van het Afrikaanse Kind gevierd.
We wandelen door de wijk en door Orlandostreet waar Hector is doodgeschoten, langs de school waar de studenten opzaten toen ze in op stand kwamen, richting het oude huis van de bijzonderste man op deze gekke aardbol; Nelson Rolihlahla Mandela. Rolihlahla betekent onrustzaaier, nou dat is gelukt! We bewonderen het kleine huisje, dat nog spullen van de Madiba bevat. Verder veel verhalen, foto’s en oorkondes! Met kippenvel nemen we deze plek in ons op. Wat heeft deze man voor leven gehad en wat heeft hij veel betekend voor de rest van deze wereld! Zucht…
We lopen daarna nog even langs het huis van de buren; Aartsbischop Desmond Tutu (de man met de meest aanstekelijke lach die we kennen). In één straat 2 wereldwonderen….. ofwel de wonderen zijn de wereld nog niet uit!
Tot slot beklimmen we de toren in de Oppenheimer Gardens voor een 360° uitzicht over Soweto. Aan de ene kant de zonsondergang en aan de andere kant een enorme donderbui met bliksem. Een mooie synoniem beeld voor een land als Zuid-Afrika. We sluiten de avond af met een hapje eten in Johannesburg met traditionele gerechten zoals bobotie en gerookte snoek. Net voor middennacht veranderd Johannesburg langzaam in minuscule kleine lichtjes en vliegen wij de wolken in.
We genieten steeds ernorm van jullie verslagen en prachtige foto’s. Als jullie weer gaan, houden wij ons weer aanbevolen.
Groetjes uit Hellevoetsluis (ook aan Hanni)
Barend en Ria
Waarom maken jullie niet een foto bij de neushoorn met jullie ernaast zoals die vrouw die aan de hoorn is gespiest. Je begrijpt niet dat mensen dat doen! Wat zien die ogen van een roofdier er meedogenloos uit.
Wauw, wat een prachtige foto’s weer!
Bedankt voor de prachtige foto’s en reisverslagen.
Jammer dat het al weer voorbij is!
Groetjes uit Vlieland,
Anne & Judith