Diving at Tufi: Let’s get Lost in Time and Space

Posted on juni 28, 2017 by Kieke Van Maarschalkerwaart

Papoea 28 – 29 juni 2017

Papoea-Nieuw-Guinea, Tufi, 28 – 29 juni 2017

We vliegen tegen de tijd in en komen dan ook om de fijne tijd van 3:30 aan op de luchthaven van Port Moresby. We moeten eerst nog even een visum regelen. Gelukkig staan wij vrij vooraan terwijl wij de Afrikaanse taferelen gadeslaan. Ze nemen alle tijd, gapen kan gewoon tijdens een praatje met de visumaanvrager, visumstickers op z’n kop in het print apparaat, maar ook de grootste witte Prodent tanden glimlach en een warme welkom blik. Het duurt even maar dan heb je ook wat en in de tussentijd is de bagage ook al gearriveerd. Wij zijn een beetje gaar van een dubbele jetlag, dus dat de bagage eerder arriveert dan wij is een mooie nachtelijke verrassing.

We worden opgehaald en naar het Airways Hotel gebracht, waar we de tijd overbruggen tot de volgende binnenlandse vlucht later die dag naar Tufi. We hangen wat in de lounge, totaal van de wap door de jetlag. Kieke krijgt een rondleiding van de manager door dit bijzondere 5 sterren hotel. Waar werkelijk alles voorzien is van wat menig mens op zijn vakantie wensenlijstje heeft…. Behalve Kieke, die is echt gelukkiger in een tent of boven op de truck in een slaapzak toegedekt door de sterrenhemel. Gelukkig hebben ze na het ontbijt een opfriskamer voor ons beschikbaar, waar we dankbaar gebruik van maken om als vers mens op Papoea avontuur te gaan.

We worden ’s middags weer netje afzet bij de luchthaven. De domestic terminal is een lekker chaos. Er wordt van alles ingecheckt: koelboxen met ingevroren vis, veel te grote en zware toeristen koffers, plastic grafkransen, repatriëring brancard, maskers voor een ceremonie, kettingzaag, surfplank en een soort speer.

We spelen drone blufpoker bij de incheckbalie: laten de andere handbagage op het karretje staan, plakken er zelf de handbagage goedkeuring sticker wel op (echt niet, die houden we voor noodgevallen), onze onschuld zelve ogen en allemaal moeilijke vragen stellen over vervolg vluchten of airport tax. Ook de securitycheck komen we zomaar door zonder onze grote schoenen uit te schoppen.
Het is een ratjetoe aan mensen in de vertrekhal: toeristen in safari outfit, familie totaal in zwart gesluierd op weg naar een begrafenis, locals op bloten voeten en een zelf gevlochten rietenhandtasje, houthakkers, een flying dokter met een defibrillator, maar ook passagiers strak in pak met aktetasjes… en tot onze grote verbazing Jimmy Nelson, om de compilatie van bijzondere mensen compleet te maken. Kieke had ooit als vrijwilliger bij Jimmy gesolliciteerd en we hadden hem ontmoet in Leiden tijdens zijn tentoonstelling “Before they pass away”, waarbij hij de verschillende stammen van de wereld in traditionele klederdracht prachtig vastleg.
Jimmy en Stephanie (producer) hebben het nog beter dan ons gedaan met de incheck blufpoker en slepen zich een breuk aan alle camera apparatuur. Wat blijkt ze zijn ook op weg naar Tufi en vliegen over 5 dagen met ons terug naar Port Moresby. Toch best knap dat je elkaar aan de andere kant van de wereld tegenkomt … sometimes things are ment to be…

We hebben een korte vlucht tussen de stapelwolken, over glooiend groen landschap en uiteindelijk een knalblauwe zee. We vliegen boven de fjorden, die op groene vingers lijken die zich vastgrijpen in de oceaan. Dan zetten we de landing in met een bocht over zee en draaien we in op een stuk landtong. Het voetbalveld wordt omgetoverd tot landingsbaan.
Het lokale jeugd voetbalteam van Tufi moet even plaats maken op de grasmat. Het zou zonde zijn als de bal aan flarden gaat in de propeller. We stuiteren over het knollenveldje en komen tot stilstand, voor het hutje waar international airport op staat …… euh ja … We worden opgehaald in 2 oude jeeps die ons door het dorp naar de lodge brengen. De lodge ligt boven op het uitzichtpunt van de landtong.

We hebben een heerlijke houten bungalow met bamboe bed en een prachtige veranda met uitzicht: links ligt de oneindige oceaan en rechts het tropische fjord. Vanuit de hangmat zien we dat donkere regenwolken zich samenpakken boven zee. Kieke maakt snel nieuwe vrienden met het neushoornvogel paartje, het vrouwtje heeft een kapotte vleugel en het mannetje zit nog steeds in de verliefdheidsfase: een roze vlaag van verstandsverbijstering en heeft haar eeuwige trouw gezworen, maar van een tijdelijke bijvrouw is hij ook gecharmeerd.

We eten gezellig met Jimmy, Stephanie en de familie Geluk die al een tijdje van hun vakantie in Papoea geniet. We kletsen honderduit en luisteren naar alle ervaringen die zij al hebben van PNG en naar de bijzondere verhalen van bizarre photo shoots op de meest afgelegen plekken met bijzondere stammen, maar ook naar de ontberingen die daarbij horen. Het leven van avonturiers gaan niet altijd over een bestaande weg…

Het weer laat wat te wensen over en de regen klettert lekker op ons dakje.

Wij hebben een duik dag vandaag. Alleen is de grote oceaan een ‘NO GO’. De wind blaast grote schuimkoppen op het outer reef. En het ziet er grimmig uit op zee vanaf het uitkijkpunt. Gelukkig staat de Oro provincie bekend om zijn uitgestrekte tropische fjorden, met prachtige macro dive sites en genoeg onontdekte stukjes oceaan. Matt is onze super enthousiaste dive master. Bij de lodge hijsen we ons al in een wetsuit, nat worden we namelijk toch met deze tropische stortbuien. Een korte refresh cursus voor we ons in het tropische aquarium storten, is altijd fijn … je weet nooit wat je nodig mocht hebben onderwater en wat je niet meer weet.

Onderwater kunnen we onszelf helemaal verliezen in de tijd en in ruimte. We worden omhult door de rust die machtige oceaan uitstraalt. Zo gaaf dat er onder deze zeespiegel een totaal nieuwe wereld bestaat. Oneindig blauw 360 graden om je heen waar zelfs een blauwe vinvis van 35 meter totaal zoek kan raken, maar waar je misschien dan wel Nemo in een wuivende anemoon vindt. Vandaag de duik in het inner reef en dus gaan we op zoek naar het kleine kleurrijke grut.

In de stomende regen springen we de onderwaterwereld in. De boven laag is vrij troebel, door al het regenwater, wat het zand meeneemt en de zee inspoelt. Gelukkig is de regen tijdens onze eerste duik er mee opgehouden en klaart het ook onderwater op. In het fjord is de bodem niet heel diep, dus we dobberen heerlijk door de koraaltuin tussen de 10 en 15 meter. Er is amper stroming, alleen een lichte deining van het getij. Af en toe moeten we een beetje bijsturen met onze flipper om door het oerwoud van levend koraal en zijn ieniemini bewoners te zweven/loodsen.

Alle kleuren van de regenboog zijn vertegenwoordigd, soms zo klein als speldenknopjes. Vooral de naaktslakjes, zijn van dat formaat dat je heel goed moet kijken. Soms vloeken ze juist lekker met de achtergrond kleur … en kun je ze goed spotten. Toch stelen de clown visjes altijd de show met hun machogedrag. Een beetje dreigen en een schijnaanval net voor je duikbrilraampje, maar laat een klein beetje lucht ontsnappen en dan weten ze niet hoe snel ze veilig tussen de giftige tentakels van hun anemoon moeten schieten.

Ook is het heerlijk voor een groot stuk koraal te blijven zweven. Als je niet beweegt en rustig ademhaalt komt de hele koraal plant tot leven. Kleine visje komen tevoorschijn, garnaaltjes die druk aan het poesten zijn, huisje worden gerenoveerd en burenruzies worden uitgevochten …

Na de tweede duik is het weer een beetje opgeklaard en ziet het tropische fjord er heel anders uit. Terwijl de waterdamp boven de groene bomen uitstijgt is er hier en daar zelfs wat blauwe lucht te zien. Een lokale visser, die zijn maaltje in het fjord bij elkaar heeft gevist komt ons nog even waarschuwen voor een ‘Salty’; een grote zoutwaterkrokodil, die vandaag gelukkig zijn spa en welness dag heeft gepland en heerlijk heeft genoten van een stevige waterval massage. Zoooooo, je zou deze zware jongen maar onderwater tegenkomen … Nou, dan is het 7 kleuren schijt en niks kleurrijke onderwaterwereld meer!
’s Avonds kletsen we weer heerlijk bij met Jimmy en Stephanie over de avonturen van de afgelopen dag!