De Woestijn in Bloei

Australië: 28 nov – 03 dec 2010

Australië, Alice Springs, 28 – 29 november 2010

Australie
We komen met een ochtendvlucht aan in hartje Aussie: Alice Springs. Het is tot onze verbazing hartstikke groen. Zelfs hier heeft het geregend. De temperatuur is daardoor een stuk aangenamer en prima te handelen. We wonen hier tijdelijk in een caravan in de tuin van een backpacker lodge. We gaan op verkenning het stadje in, dat maar een paar straten telt. We waren even vergeten dat het zondag was… Er hangen alleen wat Aboriginals in het parkje, die je al van verre kan ruiken. Ongelofelijk wat kunnen mensen stinken. We maken rechtsomkeert en klooien wat voor de caravan. ’s Avonds koelt het hard af en hebben we het voor het eerst koud in Aussie met onze fleece-jacks aan.

 

De volgende dag doen we een volgende poging stadje. We brengen ook een bezoekje aan de “the Royal Flying Docters”. De afstanden hier zijn zo groot en om iedereen te kunnen voorzien van medische zorg, zijn er een dokter en verpleegster beschikbaar die per vliegtuig kunnen uitrukken. Het vliegtuig is helemaal ingericht als intensive care unit met vleugels.

’s Middags moeten de tassen herpakt worden, omdat we morgen maar een klein rugzakje mee nemen de woestijn in en de rest laten we achter bij de lodge. Altijd lastig… als heel je hebben en houden al in een grote tas zit op een vast plekje en je voor 3 dagen zand moet herpakken….

 


Australië, Red Centre, 30 – 3 december 2010

Om 6 uur rijdt de bus voor om het rode zand te trotseren. We moeten vandaag zo’n kleine 700 km rijden. We zitten allemaal opgefrommeld in de bus en moeten nog stoppen voor overstekende kamelen (eigenlijk dromedarissen). Na een lange rit vouwen we ons uit de bus bij Kings Canyon voor een prachtige wandeling tussen de rode uitgesleten rotsen. Prachtige rots formaties, hoge wallen, steile kliffen, diepe afgronden en tot ballen verweerde stenen. De rode rotsen staan prachtig in contrast met al het groen dat net aan het uitlopen is, door de vele regen en de strak diep blauwe lucht. Na een steile klim krijgen we waanzinnige vergezichten cadeau als we over riem van de Canyon lopen. Ook dalen we af in een soort gorge, die de Garden of Eden heet en waar we beneden een heerlijk zwemwatertje is om even te onthitten bij 32 °C. Ook lopen we langs de Lost City, allemaal boulders die samen net een stad vormen.

SONY DSCKings Canyon uitzicht naar Lost City

OLYMPUS DIGITAL CAMERALost girls

Na een houtsprokkel moment voor een groot kampvuur slaan we ons kamp op midden in de outback. Kieke is helemaal hyper de piep en knutselt een kampvuurtje in elkaar waar op gekookt kan worden. We drinken een biertje bij het vuur en de hemel vult zich langzaam met ontelbare sterren. Er wordt geslapen in een swag, een canvas coverhoes met matras waarmee je in weer en wind buiten kan slapen onder de sterrenhemel. We rollen onze swags uit dicht bij het kampvuur. Het is wel een beetje tegen je gevoel in. Gewoon lekker op de grond slapen terwijl Aussie vol zit met de meest dodelijk slangen, spinnen en hongerige dingo’s. Het avontuur wint het van de spanning. Na een bush-toiletje achter een struik, duiken we met slaapzak en kleren aan onze swag in. We staren met open mond naar de sterren, das niet heel handig met alle beestjes die op het licht van het kampvuur afkomen. De ene vallende ster na de andere komt langs zetten, met mega staarten, die het luchtruim doorkruisen. Kampvuur, vallende sterren en de buitenlucht, de perfecte ingrediënten voor een diepe slaap en mooie dromen.

Bij de opkomst van de zon zit je helemaal in de knoop met je mummie slaapzak en je swag. Na een soort van ontpoppingsritueel beginnen we aan een nieuwe dag. Ondanks dat de zon laag staat, is hij toch al behoorlijk warm. Vandaag staan Kata Tjuta (the Olga’s) en Uluru (Ayers Rock,) het icoon van Aussie, op het programma.

SONY DSCKata Tjuta

Kata Tjuta doet niet onder voor Uluru, het is alleen iets minder bekend. De rode domes rijzen hoog boven het zand uit. Wij zijn ongeveer het formaat van baby zandvlo naast een zandkasteel als we tussen de domes doorwandelen. We maken een bijzondere wandeling terwijl het zweet langs onze rug gutst en de vliegen van ons afmeppend. Het kwik stijgt tot 35 °C en met wat geploeter komt iedereen aan in de Valley of the Winds, waar maar een ienie-mini briesje ons wat verkoeling kan geven. Na de wandeling vouwen we ons weer in de bus waar de airco op volle toeren loeit.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAPanorama Kata Tjuta

Tijdens het ritje doemt aan de horizon langzaam de wereldberoemde rode rots op: Uluru, in zijn volle gloren midden in een mega woestijn. De rots is 3,6 km lang en 348 m hoog, maar dat is alleen het 1/3 deel dat je kan zien. De rest ligt verstopt onder de grond.

OLYMPUS DIGITAL CAMERACheck Uluru

Aan de voet van Uluru brengen we een bezoek aan het cultureel centrum om wat meer te weten te komen over de Aboriginals. Een bijzonder volk dat heel veel weg heeft van de Bushmen in Namibië. Ze leven het liefs als nomaden. Door jagen en verzamelen sprokkelen ze hun kostje bij elkaar. Alleen dat past natuurlijk niet in de moderne maatschappij wat jammer genoeg leidt tot een hoop verdrietige situaties. Je vraagt ze eigenlijk om een sprong in de tijd te maken van 1000 jaar.

We lopen een klein stukje van de Base walk en Dylan onze tourleader vertelt de verhalen over wat de verschillende stukken van de rots beteken voor de Aboriginals en hoe belangrijk deze voor hun is. Gelukkig is de klim erop gesloten omdat het te warm is. Toeristen mogen Uluru nog wel steeds beklimmen, maar voor de Aboriginals is dat eigenlijk onverteerbaar, want de rots vertegenwoordigt hun overleden voorouders en alleen de ‘heilige’ mannen mogen de rots op bij rituele ceremonies. Ieder jaar beklimmen een stelletje lompe toeristen Uluru, ondanks het verzoek het niet te doen, ofwel je pleegt een soort van doelbewuste grafschennis.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAAchterkant van Uluru

Na de wandeling bekijken we de zonsondergang vanaf een grote afstand met een biertje. De rots kleurt diep rood en is adembenemend om zo te mogen bewonderen. Best gek dat een rots zo’n aantrekking kracht kan hebben. We kruipen met vermoeide voetjes en een voldaan gevoel onze swag in. Voor de zekerheid houden we onze contactlenzen maar in, je weet nooit of je nog een vallende ster ziet als je even wakker bent of een lelijk beestje moet wegjagen. We knipogen nog een keertje na de mooiste sterrenhemel tot nu toe.

SONY DSCUluru sunset

Om 4.15 worden we al weer gewekt om de zonsopkomst te bekijken bij Uluru. Na een kopje warme thee en een ontbijtje wandelen we helemaal om Uluru heen in alle vroegte. De temperatuur is daardoor zeer aangenaam. Alleen de rots lijkt oneindig. Inmiddels hebben we zo’n 25 km gelopen de afgelopen dagen en zijn de voetjes toe aan frisse lucht en ontspanning, want met deze temperatuur sopt het aardig in je schoen. We stappen de bus in voor de lange terugrit naar Alice Springs. Waar we nog 2 nachtjes kunnen bijkomen en ons ontdoen van al het rode zand.

SONY DSCIn de Maneschijn

10 Comments on “De Woestijn in Bloei

  1. Van Hanni over jullie website gehoord. Prachtige website !!!
    Dit is de eerste nieuwsbrief.
    Jullie zijn al een hele tijd onderweg, ben al een beetje gaan lezen en heb genoten van de prachtige foto’s (fotografie is ook mijn ding geworden).
    Leuk dat jullie ook duiken. Kieke weet je nog op het feestje van Bas in het zwembad in Naarden of Bussum ?
    Een geweldig volgend halfjaar en fijne feestdagen.
    Erg bijzonder om zo met jullie mee te reizen. 🙂

    Veel groeten, ook namens Barend,
    Rieja Mes

  2. 8) Lieve beiden! Alle goeds en geluk in het nieuwe jaar en ook nog eerst gezellige kerst! Kerstboom al opgetuigd en kerstman voorbij zien vliegen aan sterrenhemel… ?! Dikke knuffel.x

  3. Lieve meiden,
    Vanuit een koud en sneeuwwit Almere wensen Bob en ik jullie hele gezellige kerstdagen (anders dan anders) en een zéér voorspoedig en gelukkig nieuwjaar. Ik geniet van de wonderschone foto’s en onderhoudende beschrijvingen er bij.
    Het is net over ik over jullie schouders heenkijk. Genieten dus!!!
    Lieve groeten.

  4. Fantastisch meiden!!
    Een fijne kerst daar in ’t verre Aussi en alvast een super 2011 met nog heel veel mooie avonturen.
    x

  5. ooooh net even de tijd genomen om jullie hel fotoboek door te bladeren……o h wat is dit gaaf!!!! wat een paradijselijke plaatjes, geweldige natuur en ongelooflijk dat jullie dit allemaal zelf beleefd hebben -ipv foto”s voor mij- jajjaja om jaloers van te worden! Mar heerlijk om zo mee te kunne beleven. LfsLis

  6. Zucht, zucht en nog eens zucht…. wat een mooie verhalen en foto’s allemaal.. willen jullie met me trouwen en dan samen gaan reizen.. whahahahaha…

    Geniet ervan en alvast een super mooi nieuwjaar.
    XXX Rob

  7. Ha meiden. Wat een mooie website. Ik volg jullie op de voet hoor. verder natuurlijk een spetterend 2011 .Jullie zitten pas op de helft, dus nog heel veel genieten!

    x Wieka

  8. Ik weet precies wat jullie bedoelen met die achterlijke toeristen die nergens bij nadenken bij de Ayers Rock. Dat hadden wij bij de moedertempel Angkor Wat. Overal opklimmen terwijl het bijna op instorten staat, roken bij het niet rokers bordje en rotzooi achterlaten. Waar zijn de toeristen mee bezig!. Maar gelukkig zijn er ook nog veel toeristen die wel kunnen nadenken bij hun toeristische tripjes.

  9. Prachtig! En wat groen allemaal.
    Eindeloos gebied, he.
    Hier alles goed.
    Ben net terug uit Zwitserland, skien en apres skien.
    Morgen weer naar Curacao.
    Liefs Jolanda

  10. Hallo Kieke en Eef,
    Vorige maand kreeg ik jullie adres van Hanny en heb genoten
    van de verhalen en foto’s. Maar nu als ik het nieuws zie vraag ik me steeds af hoe gaat het met jullie. Zal je moeder even bellen Kieke. groeten en ik hoop dat jullie nog steeds genieten. Jacomien

Laat een antwoord achter aan Jolanda Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *