De mystiek van de Moai’s (2)

Paaseiland: 27 febr – 04 maart 2011

Chili, Paaseiland, Santiago 27 februari – 4 maart 2011

Er waren er nog maar een handje vol oorspronkelijke bewoners over omdat zij zich schuil hebben gehouden in het immense stelsel van uitgesleten lava tubes onder de grond en zo aan de slavernij ontsnapt zijn.

Dit gekke eiland is dan ook het meest afgelegen bewoonde plek van de wereld. Pas na 2075 km vind je weer bewoonde wereld. Maar goed, genoeg achtergrond info.

Paaseiland, 27 februari – 2 maart 2011
Het is vroeg op staan geblazen, want we gaan samen met Rob en Sanne met ons duketape jeepie naar de zonsopgang kijken bij Tongariki (1). Een extra lastig opgave, paardjes ontwijken in het donker. We komen veilig aan bij de 15 Moai’s tellende beeldenrij. De grote hoeveelheid sterren verdwijnt langzaam boven ons hoofd en maakt plaats voor het ochtendgloren. De lucht begint steeds meer kleuren te vertonen en wij kijken hoe de zon omhoog kruipt. Het levert een prachtig kleurenpalet in de lucht op. En dan vallen ook de eerste zonnestralen tussen de beelden door. Op het veld waar wij zitten ontstaan eindeloze schaduwen van de Moai’s, die over ons heen kruipen. Het levert mooie plaatjes op.

Zonsopgang bij Tongariki

Zonsopgang

Tonga Riki

Uiteindelijk rijden we tevreden terug naar Hanga Roa (2) voor het ontbijtje en een dutje. ’s Avonds gaan we een hapje eten met Rob en Sanne, die morgen al weer doorvliegen.

Zonsondergang 1e dag

Wij besluiten de volgende dag nog een jeepie te huren om de krater van Rano Kau (3), het historisch dorp Orongo en de andere beelden te bekijken. Het is strak blauw en we rijden eerst de kraterriem op, voor een prachtig uitzicht van het eiland en om een kijkje te nemen in de krater.

Ranu Kau krater

Over de kraterriem wandelen we naar de overblijfselen van de dorp Orongo (4). Het was vroeger een tijdelijk dorp voor ceremonies. Onder andere als er een nieuwe leider van het eiland gekozen moest worden; de vogelman. Het was een soort wedstrijd waarbij de stoere mannen van verschillende stammen op pad werden gestuurd, om het eerste sternei te halen van een klein eilandje, Motu Iti (B), voor de kust. Eerst moesten ze langs de rotsen naar beneden klimmen, dan een stuk zee overzwemmen waar haaien zitten, vervolgens het ei zoeken en die dan weer veilig terug brengen zonder fijn te knijpen.
Degene die dat als eerste lukte was de leider voor een jaar.

Tussen de overblijfselen van het dorp kunnen we ook nog een paar rotscarvings van de vogelman bekijken.

Orongo village

Vogelman carving

Daarna rijden we naar Ahu Akivi (5). Daar staan de 7 Moai’s die naar de zee kijken. Via de kust route slingeren en stuiteren we terug naar Hanga Roa.

Kiekje maken bij Ahu Akivi

Ahu Akivi

Eef Moai

Na het eten gaan we naar de zonsondergang bij de Moai’s van Tahai (6). Beetje jammer, een prachtige zonsondergang, maar helaas met een Chileense marineschip, geparkeerd net achter de beelden in de lijn van de zon. Met wat kunst en vliegwerk konden we toch nog wat plaatje schieten zonder lelijk stukje staal.

Zonsondergang 2e dag

Op onze laatste dag nemen we opnieuw een kijkje bij de voet van Ranu Raraku (7) en Tongariki (1). Het blijft wonderbaarlijk. Ook de zonsondergang doen we nog een keertje. Dit keer zonder lelijk bootje, maar met meer wolken.

Tongariki

Dan lijkt Paaseiland er op te zitten. Althans dat was de bedoeling. We staan de 2de maart al om 6 uur ’s ochtends op de airport. We hebben en onbekende vertraging. Onze backpacks checken we alvast in en wandelen dan terug naar ons hostel, waar we gelukkig ons net verlaten bed weer in kunnen duiken tot de uitchecktijd. Daarna nog wat foto’s uitzoeken in de tuin.

We lopen de straat nog een paar keer op en neer (het is nog nooit zo druk geweest, met de 200 andere passagiers, die daar ook proberen hun dag te slijten). Tegen de middag gaan we polshoogte nemen, maar nog geen spoor van het vliegtuig te bekennen. Wel weten we inmiddels via internet (holadijee) dat de kist, die uit Lima moet komen, daar nog vrolijk aan de grond staat en dat het dik 5 uur vliegen is. Ook weten we dat die avond de luchthaven hier voor minstens 3 dagen dicht gaat, omdat ze de landingsbaan opnieuw gaan asfalteren en alle vluchten verder gecanceld zijn.

Eind van de middag begint het te regenen en nestelen wij ons in 2 van de 30 stoeltjes van de hal bij de landingsbaan. Luchthaven is een te groot woord. Terwijl Eef met de foto’s aan het klussen is op de computer, heeft Kieke 102 verschillende houdingen uitgeprobeerd op de stoeltjes. Als we via internet doorkrijgen dat het vliegtuig inmiddels is vertrokken uit Lima krijgen we weer hoop. Het is inmiddels 17.00 uur. Na nog heleboel variatie op de al uitgeprobeerde houdingen komt er in de donkere nacht een lichtpuntje onze kant op. Het lijkt dan toch te gaan gebeuren.

Halo bij Tahai

Om 23.15 vliegen we na dik 15 uur vertraging richting Santiago (8).

Santiago, 3-4 maart 2011
We komen een dag later aan om 6.00 ‘s ochtends. Totaal van de waps en met wallen tot op onze enkels duiken we om half 8 ’s ochtends in bed. We slapen 21 uur met een kleine onderbreking. We zijn tot op het bot gesloopt en zien niks van Santiago, ook knap! Wel hebben we via uitzending gemist.nl de eerste afleveringen van ‘Wie is de Mol’ kunnen kijken. Na 7 maanden zonder tv en films nu even heerlijk ontspannen bij de computer-tv. De dag erna vertrekken we richting Buenos Aires (9).