Chole Mjini Treehouse at Mafia Archipelago

Tanzania 23 – 28 november 2022

Tanzania, Dar es Salaam 23 november 2019

We zouden eigenlijk op onze laatste reis in september 2020 naar de Mafia Archipel voor snorkelen met de walvishaaien en logeren in de boomhut op Chole eiland. Helaas moesten toen hals over kop onze 3 weekse reis omgooien omdat de chemo niet meer werkte naar een reis van 9 dagen tussen de nieuwe wekelijkse chemo behandelingen door en werd Mafia geschrapt, want de trek van de gnoes op Serengeti stond hoger op het wensenlijstje. Zie verhaal The Great Wildebeest Migration at Mara River I & The Great Wildebeest Migration at Mara River II

Inpakken en op reis gaan, laat nog steeds wat te wensen over. De confrontatie dat Eef er niet meer is, vind ik dan het grootst. De routine mist nog, want ik raak nog steeds verloren in onze spullen en de herinneringen die daarmee zijn gemaakt. Dat de gemaakte herinneringen niet meer samen deelt of elkaar aanvult en dat je het moet doen wat ik heb opgeslagen. Bijvoorbeeld Eefs nieuwe bikini’s,-gekocht omdat de plastic fantastic prothese borsten er in moesten kunnen-, sommige zelfs nooit gedragen…

Dromen zijn er niet voor niets en ik vind het fijn om onze dromen zo goed en kwaad als het kan ze toch voor nu te blijven volgen. Het geef voor nu houvast en doel in mijn wereld, die totaal overhoop is geraakt. Naast dat ik Eef verschrikkelijk mis is ook je hele toekomst perspectief weggenomen en hoe confronterend ook de dingen te doen die we samen bedacht hebben, wil ik afmaken anders blijven ze tussen mij en de toekomst instaan … dus vandaar deze keuze.

Na een korte tussenlanding op Kilimanjaro Airport is het nog een klein uurtje naar Dar es Salaam. Vanuit het vliegtuigraampje doemen in de donkere nacht langzaam steeds meer lichtjes op. We suizen steeds dichter over de stad en dan touch down op het zuidelijke halfrond. Treehouse, here we come!

Er is nog even een klein visum feestje bij de douane en ik ben niet de enige. Met heel veel geduld, wat grapjes en een glimlach komt het meestal goed hier in Afrika. Klokslag middernacht blijkt toch alles te kloppen … e voilà. Anderhalf uur later werd ik als nog met mijn tas verenigd. Ja, die moest bij grote uitzondering een keertje wachten op mij. Wel fijn zo’n Airtag, want ik wist in ieder geval dat hij mee was op de vlucht en niet stiekem uitgestapt op Kilimanjaro, maar gewoon 200 meter van mij vandaan lag te wachten tot ik ook zover was.

Gelukkig had Patrick de chauffeur ook engelengeduld ondanks dat hij wortel stond te schieten aan de andere kant van de douane. Zo rijden we en nachtelijk, warm en vochtig Dar in. Hier en daar herkenning tussen de nieuwe hoge gebouwen van een verleden. Met dubbele gevoelens rijd ik langs de boulevard en de pier van Dar. Een plek waar in tijdens mijn tourleader carrière heel vaak de ferry naar Zanzibar heb genomen met 20 pax in je kielzog. Maar ook langs het hostel, wat nu een school is, waar Eef in ik tijdens wereldreis sliepen en opgevreten werden door bedbugs. Ja, dan slaat je hart gewoon een keertje over en wat had ik graag weer samen op pad met je gegaan lieve Eef.

Tanzania, Mafia Archipelo – Chole island 24-28 november 2019

Maar goed Dar, Patrick gooit me af bij Four Point hotel voor een kort eerste nachtje alleen op reis in een ander land. Ook weer een drempel, die je over moet. Soort van power nap, want over zes uur staat hij weer op de stoep om mij op te pikken voor de volgende etappe. Met een even grote glimlach als gisteren staat Patrick weer klaar in de vroege ochtend om mij af te gooien bij de Domestic Airport. Ik blijk de enige te zijn voor een enkeltje Mafia eiland. En nee, het heeft niks met de Italiaanse mafia te maken. Mafia komt van het arabische woord “morfiyeh” en dat betekent “groep of archipel” of uit het Swahili “mahali pa afya” wat vertaald een “gezonde plek” is.

Er blijken dus geen andere Mafia gangers te zijn vandaag, dus Pip en ik hebben een privéjet. In Dar is een groot water te kort op dit moment en de mensen wachten met smart op de regens van het korte regenseizoen. Ineens klettert de regen tegen onze voorruit en zien we geen hand voor ogen als we midden door de regenbui vliegen. De piloot reageert blij terwijl wij een soort van blind koers zetten door de regenbuien naar het zuidoosten. De bui was van korte duur want zodra het kleine vliegtuig het vaste land achter zich laat verdwijnen ook de regenwolken. In de verte zien we de eilanden al liggen en na 24 minuten durende privé vlucht landen we op Mafia eiland. Het is een klein rustig en relaxt eiland met kleine hutjes langs de kant van de weg tussen de palmbomen. De chauffeur zet mij af op het strand, want de eerste 5 nachten logeer ik op Chole een heel klein eiland voor de kust van Mafia. Ik steek over met de kleine houten dhow en dan beland je in het paradijs. Chole Mjini Eco lodge. Een kleinschalige lodge op een magnifieke locatie met boomhutten.

Als kind was ik gek op hutten bouwen en ik kon wegdromen bij het verhaal van Robinson Crusoe. Hoe hij leefde in een zelfgemaakte boomhut op een onbewoonde eiland. De Tree-house overtreft mijn stoutste dromen. Typisch gevalletje paradijs op aarde voor mij dan hè, houd van alles open en het buiten leven. Hoog boven in de oude Baobab bomen hebben een prachtige boomhut gemaakt. Zelf met 2 verdiepingen. De 2de verdieping is een soort van uitkijktoren van waar je tussen de boomtoppen een uitzicht hebt over zee of ’s nachts de vallende sterren. Het mangrove bos reikt tot onder de hut, dus bij vloed hoor je de zee ruizen en wordt je op het ritme van de golven zachtjes in slaap gesust. Door de hoogte van de hut zit je op ooghoogte met de vogels in de vroege ochtend. Geen deuren of ramen, maar alles is open en een briesje van de wind verkoelt lekker als je in je klamboe onder een fantastische sterrenhemel duikt. Inmiddels heeft Pip de beste spot al snel ingepikt en ligt heerlijk te chillen in de hangmat. De badkamer is beneden, dus ook douchen in de openlucht. Een soort van miljoen star hotel … op een tropische eiland … echt waanzinnig.

’s Middags gaan we gelijk op pad met de bootjongens en een dhow. Tijd om Chole en de omgeving zoals Juani eiland een beetje te verkennen. Diep tussen de mangrove bij Juani eiland is een Blue Lagoon , je kan hier snorkelen tussen de kwallen. Ze zijn wel een beetje raar want ze zwemmen het liefst op z’n kop en hun tentakels steken niet. Ook brengen we een bezoekje aan de Kua ruïnes, een paleis waar rond de 14de eeuw een koningin heerste met harde hand. Terwijl de rode zon achter de horizon verdwijnt varen wij terug naar de logde en langzaam duizenden sterren ontwaken.

De volgende dag ga ik een kijkje nemen bij de vrouwen, die hier een soort van akkertjes met zeewier in de zee verbouwen. Tijdens laagtij wordt er hard gewerkt door de dames in de brandende zon. Het zeewier groeit om touw dat gespannen wordt op stokken die ze in de bodem steken. Eerst worden alle zeewier touwen na gelopen op rotzooi, daarna worden ze opnieuw opgespannen, en zeewier dat klaar is geplukt. Vervolgens drogen ze dat op het land, waarna de zeewier-handelaren eens in de maand de oogst komen opkopen. Een pittige job en je moet ook nog een beetje opletten, want zee-egels vinden het gezellig tussen het zeewier …

Na de lunch duik ik de deep blue in. Ook weer een nieuwe spannende uitdaging, want normaal was Eef mijn duikmaatje en buddy. Nu moet ik het doen met iemand die ik niet ken … Mijn eerste reactie als ik de anderen even uitzicht heb, is Eef zoeken onderwater ergens hangend tussen het koraal en het liefst opzoek naar ieniemienie zeenaaktslakjes met de mooiste kleuren om te fotograferen. En ja, je kan ook mopperen en verdrietig zijn onderwater … dan maar zelf op zoek naar zeenaaktslakken. Eerst in de aangelegde Coral Garden, die een beetje op dezelfde manier werk als zeewier … koraal laten groeien op touw en dan daarna het baby koraal een mooi plekje geven op een rotsformatie. Helaas hebben de vissers hier door dynamiet-vissen veel schade aangericht aan het rif. Gelukkig is een groot deel nu Marine Reserve is vissen op deze manier binnen de grenzen van het reserve verboden. Ondanks het hoogtij staat er het eerste stuk heel veel stroming en driften we vooral met een noodgang door de koraaltuin zo een andere duikspot in. Gelukkig is het daar gewoon relaxt en vind ik een prachtige Eef slak tussen heel veel prachtige visjes.

De volgende dag hangen er al dreigend wolken boven het eiland en woedt er een lekkere onweersbui op de zee. Met Pip relax ik in de boomhut en maken we kennis met alle buren op ooghoogte. De boomslang die langs de stam omhoog kronkelt voor een goede vogel kidnap spot tussen de bloemen en kleine blaadjes van de grote Baobab boom. Zo nu en dan hangen er vliegende honden (hele grote vleermuizen) lekker ondersteboven te bengelen en gluren met één oog naar binnen. ’s Ochtends wordt ik uit mijn nest gevloten door heel veel verschillende vogeltjes met de mooiste wijsjes. Dat is in iedere geval gezellig wakker worden om een uurtje of vroeg. Verder komen er soms miljoenpootjes op bezoek, gelukkig geen duizendpootjes, want dat zijn nasty bastards. Tijdens het douchen heb ik andere vrienden de monitor lizzard, heremiet kreeften en mangrove krabben. De bush douche is een feestje en geniaal in elkaar gezet. Eerst het touwblikje met petroleum vullen, aansteken en onder de pijpconstructie, belangrijk detail de lucifers terug in het waterdichte potje anders heb je de rest van de dagen een koude douche. E voilà, de rest gaat vanzelf als je even 2 minuten wacht … heerlijk lauw warm douchen … want als je je er geen koud bij doet is het water veel te heet!

Na het ontbijt moet ik snel een sprintje trekken om het nog droog te houden en als ik de trap naar de boomhut op stap barst de hemel open. Bijna twee uur lang regent het heftig. Na de lunch klaar het op en is het verrassend snel weer warm en droog.

Gids Rejabu neemt me mee naar zijn dorp Chole village. We gaan foto’s maken voor het jaarlijkse report om te laten zien wat de subsidie van de overheid heeft toegevoegd voor het dorp. Naast de kleine winkeltjes, de ferry en de kliniek, zijn we ook op jacht naar zonnepanelen en watertanks, want deze upgrade is voor het dorp fantastisch en biedt zoveel mogelijkheden. Rejabu krijgt een spoedcursus fotografie en gaat lekker los met mijn andere camera. Verder maken we foto’s van alles wat er qua voedsel groeit of te vangen is. Inmiddels hebben ze hier een dorpsbioscoop waar je voor een kleine bijdrage nieuws kan kijken of natuurlijk een voetbal wedstrijd. Wandelen we langs de kleine bootwerf, waar zeewaardige dhows worden vervaardigt met de hand. Mooi om te zien dat Rejabu, -ondanks dat hij de mogelijkheid heeft gehad om in Dar te studeren en goed Engels spreekt-, zijn hart ligt hier en hij liefdevol voor zijn community zorgt.

Vandaag gaan we naar Jibondo eiland. Eerst zetten we koers langs Juani eiland en gooien nog een paar mensen af. Jibondo ligt nog wat verder ten zuiden van Juani eiland en ook daar hebben ze gevraagd of ik foto’s wil maken voor het jaarrapport. Wederom met Rejabu op pad. We moeten vroeg weg, want alleen bij hoogtij kan je aanleggen bij Jibondo, aangezien het droogvalt om het eiland voor een paar kilometer. Dat houdt dus ook in dat we alleen met de volgende hoogtij weer terug kunnen. Het is een heerlijke boottocht in de vroege ochtend van een uurtje of 2 varen. Een volgepakte houtje-touwtje ferry stuift ons voorbij en een dhow op de horizon in het ochtend licht.

In de verte doomt langzaam een rotseiland op met palmbomen. Typisch een gevalletje van hoe ik denk dat “Land in zicht!” eruit ziet. En daar is dan ook alles mee gezegd. Op de rotsbodem ligt maar een klein beetje zand dus er groeit vrijwel niks. Geen vruchtbare aarde om fruitbomen te laten groeien. Zelfs de poging palmbomen is mislukt, want maar een paar bomen hebben mini kokosnoten vaak zonder kokosmelk. De mensen die hier wonen zijn volledig afhankelijk van de visvangst, wat klein vee en wat er met de ferry van het vruchtbare Mafia of Chole komt. We hebben een grote zak fruit mee voor de chief om te verdelen. Door het hoge water kunnen we nu aanleggen in het haventje die helemaal droogvalt over een uurtje. Hier hetzelfde ritueel: Alles fotograferen; de vissers die hun netten gereed maken, de vrouwen die de vangst drogen, ruïnes, moskee, het dorpje, de poging met de palmboom plantage, vooral laten zien dat er weinig wil groeien, maar ook het zwerfafval en plastic dat hier aanspoelt in bizarre hoeveelheden, waardoor hun visgronden ernstig bedreigd worden.

We sjouwen een rondje over het hele eiland in de brandende hitte en maar weinig schaduw plekjes om te schuilen. Rejabu wil eigenlijk nog op de vissers wachten, maar dat wordt op het randje qua hoogtij en dan zouden we in het donker terug moeten. Op de terugweg spelen we nog voor ambulance want de ferry gaat pas weer morgen. Een meisje van een jaartje of 5 is hard gevallen, en haar onderarm is in eider geval in 2 stukjes … dus dikke tranen als ze getild moet worden op bij de boot te komen. Gelukkig biedt mijn ‘in-geval-nood-doosjes’ een kleine oplossing, de halve paracetamol doet zijn werk na een tijdje en mijn iPhone biedt ook een fijne afleiding … We kijken samen alle foto’s van de wereldreis waar zelfs dokter Eef soms voorbij komt. Ondertussen klotsten de golven lekker … en valt zij na een uurtje uitgeput in slaap. We sponsoren mama met wat geld zodat ze genoeg heeft om het ziekenhuis te betalen en zetten haar af op Mafia eiland.

’s Ochtends worden we geschramd door een vette storm, terwijl er boven Mafia eiland de pleuris losbreekt …. begint het bij ons alleen verschrikkelijk te waaien met een paar korte plensbuien. Zo snel als dat de storm kwam waait ie ook weer weg gelukkig. Na de middag droogt alles lekker fris en schoon geregend op. Een dag op en om de lodge, de boomhutten, uitzichten, restaurant nog even op de gevoelige plaat te zetten en ook nog even zodra de avond valt ook nog een rondje boomhut fotograferen tussen de ontelbare sterren.