Bula Fiji & Manta’s bij Kadavu

Fiji: 01 – 06 okt 2015

Fiji, Viti Levu – Nadi 01 oktober 2015

 

---

Fiji, Kadavu & Nadi 02 – 06 oktober 2015

We worden uitgezwaaid bij Oasis Palms en netjes afgezet bij de Domestic Airport om naar Kadavu te vliegen. Het eiland ten zuiden van Viti Levu. Het is een drukte van jewelste, behalve bij onze incheckbalie. Geen rij en wij kunnen gelijk inchecken. Wat blijkt we hebben een privé vlucht, aangezien we de enige passagiers zijn. Met onze handbagage komen we weer goed weg. Maar op deze kleine vluchten mag je maar 15 kg aan ruimbagage hebben. Ondanks onze liefste glimlach, geen andere bagage van andere passagiers en uitgebreid kletspraatje over dat het vandaag Eefs verjaardag is moeten we toch voor het overgewicht lappen …

Onze vlucht wordt niet eens omgeroepen, maar wij worden gewoon op onze schouder getikt als we moeten boarden. We huppelen over de runway naar ons ijzeren vogel, maken uitgebreid kennis met de 2 piloten en doen nog even stoelen dans met de 18 zitplaatsen, aangezien we mogen kiezen waar we willen zitten. Helaas hebben ze geen business class. We vliegen in een uurtje naar Kadavu. Gelukkig zien de piloten af van een verjaardagslooping en genieten wij van het prachtige uitzicht van het knal blauwe water met zijn riffen onder ons. Tijdens de landing belanden we bijna tussen de palmbomen. Door de flinke zijwind, wat hier een soort van normaal blijkt te zijn tijdens het landen worden we bijna van de landingsbaan geslingerd. Gelukkig hebben de piloten veel ervaring met deze zijwind hier en sturen het vliegtuig gewoon bij.

De bootjongens van Papageno Eco resort staan al op ons te wachten en we zetten ons tripje per boot voort. Kadavu heeft een paar dirtroads, maar eigenlijk wordt alle transport over zee gedaan. De tassen stoppen we onder zeil, om ze droog te houden voor overspattende golven en wij varen anderhalf uur langs de prachtige kustlijn en tussen de glasheldere riffen van Kadavu. Het welkomstcomité staat al zingend aan de vloedlijn. We krijgen een upgrade omdat Eef vandaag 40 wordt en de prachtige bure (houten bungalow) met uitzicht op zee tussen de palmbomen wordt ons tijdelijke thuis. Er staan 2 verse kokosnoten met een rietje voor ons klaar als welkomstdrankje, die we soldaat maken in de hangmat op het strand.
Wat een heerlijk plekje. ‘This is paradise …’

De volgende dag vertrekken we al vroeg met z’n viertjes richting Ono Island om met de manta’s te snorkelen tijdens hoogtij. Hier is vlakbij een manta cleaning station. De zee is vrij ruig en we stuiteren lekker met de boot over de schuimkoppen. De bootjongens spotten al snel de eerste zwarte schimmen in het azuurblauwe water. Hop, snorkel spullen aan en we plonzen het water in. Helaas de Go pro camera ook, aangezien er een randje van de sluiting niet goed zit. Er wordt nog snel even een Go pro camera reanimatie gedaan, wat niet lijkt te baten. De 7 manta’s zweven onder, naast en zelfs naar ons toe. Sierlijk glijden ze door het water. We komen ze meerdere malen tegen. Vooral een bijna helemaal zwarte (meestal zijn ze wit aan de onderkant) blijf lekker bij ons hangen en laat alle poetsvissen grondig hun werk doen in de onderwaterwasstraat. Gelukkig doet de andere onderwatercamera gewoon waar hij voor gemaakt is en kunnen we Eefs wonderlijke wildlife onderwaterkado toch nog vast leggen.

Na afloop gaan we picknicken op een onbewoond eiland en ‘s middags relaxen we heerlijk aan het strand. Het verjaardagsfeestje is compleet met chocoladetaart als toetje en al jullie lieve berichtjes, die ondanks het slechte internet zo nu en dan binnenkomen via het dure satelliet internet.

Tijd voor ‘strek a leg’ momentje. De derde dag gaan we een wandeling maken naar de waterval. De 3 honden van Papageno en een jonge hond uit het dorp, wandelen gezellig met ons mee. Met z’n zessen klimmen we het bos in. De jonge pups dartelen lekker voor ons uit en schieten zo nu en dan achter een hagedis het bos in. De oudste hond moet af en toe ff uithijgen en puffen en wij ook.

De waterval is niet meer dan een klein stroompje, aangezien ze hier smachten naar de regen. Gelukkig is er net genoeg water om een poeltje te vullen, zodat de honden lekker kontje kunnen koelen voor we aan de terugweg beginnen.
’s Middags luieren we weer heerlijk in de hangmat.

De laatste dag brengen we een bezoek aan het Daku dorp, waar we kennismaken met Kava. Het is het lokale bruine brouwsel wat ze maken van de Kava wortel. Het is net alsof je een slok aarde (modder) drinkt. Echt afschuwelijk!!! Uit respect moet je de eerste halve kokosnoot drinken, daarna mag je weigeren door “skip” te zeggen. Een klein beetje is “low tide” en goede kop is “high tide” Nou, van die traditie waren we helaas nog niet op de hoogte, dus we hebben een hele tsunamie aan Kava gehad. Na zes rondjes houden we het voor gezien en bedanken we vriendelijk. Alleen al het idee doet je kokhalzen. Fijianen zijn er dol op en bij iedere feestgelegenheid gaat het Kava ritueel los. De barst van de wortel wordt geraspt, daarna fijngestampt en dan in een zak in de Kava-kom met water gedommeld. Het is geen alcohol, maar iets ontstressends. Als je er teveel van drinkt krijg je mooie dromen en een vreselijke kater. We wandelen nog even door het dorp en kletsen gezellig bij op de veranda van de chief.

De boot en de vliegreis terug verlopen smooth en we nestelen ons weer voor een overbrug nachtje bij Oasis Palms in Nadi wat als een soort thuisbasis geldt voor ons.