Nieuw-Zeeland
Reisverhalen Nieuw-Zeeland 2011:
Tongariro Alpine Crossing
Dan het laatste stukje klim, klauter hijg en pufwerk naar de Red Crater en we komen uit op 1886m uit. We zijn halverwege en op het hoogste punt. Wat is de aarde toch waanzinnig, zolang mensen er niet met hun tengels aan zitten. We kunnen 360 graden om ons heen kijken. Zelfs het achterland is helder. Alle aarde kleuren komen terug in de bijzondere rotsformaties. Zwavel rook uit kleine kraters maak onze Lord of Tongoriro scene nog wat spectaculairder terwijl we onze factor schmink nog even bijwerken i.v.m de heftige UV stralen.
Dol(le)fijnen en dolle meiden
Wij zitten allemaal in dikke wetsuits gehuld op de achterkant van de boot, wachtend op het signaal om het water in te mogen. De bedoeling is zo achterlijk mogelijk doen en vals zingen door je snorkel. Vooral de hoge tonen doen het goed, om de aandacht van de dolfijnen te trekken. We flipperen er op los. Erg leuk! Dolfijnen maken zelfs oogcontact met je en dagen je uit voor en tol wedstrijd. Zijn gaan zo hard mogelijk rondjes zwemmen om je heen en jij moet dat proberen bij te houden. Ofwel Toeter van de Snorkels, die vals hoge tonen toetert door een snorkel en zich duizelig draait aan pirouetten met flippers aan. (Beter omschrijven kan ik het niet.) Je zou denken dat de Yosti-band een zwemuitje heeft als je ons zo hoorde en zag in het water.
Hobbits op weg naar Mount Cook
Het landschap en de uitzichten zijn adembenemend en wij hebben geen hijgende orks in ons nek. Ook het weer is top! Via hangbruggen kunnen we de snelstromende smeltwaterrivieren van de gletsjers oversteken. Mount Cook lag te glimmen in de zon. Ooit bedwongen door Sir Edmund Hillary, toen hij aan het oefenen was voor de Mount Everest, zijn grote broer. Inmiddels staat zijn portret op de briefjes van 5 NZ$ en is hij één van de bekendste Nieuw-Zeelanders. Na 4 uur wandelen komen we met verweerde gezichten van de wind en de zon terug bij het camper en verkassen we 100 km naar Lake Tekapo, terwijl de donkere wolken Mount Cook opslokken.
Als je ijs smelt, heb je wild water
Na wat veiligheidspuntjes gaan we op pad over de immense ijsvlakte, met onze stijgijzertjes die ons alle nodige houvast geven op zoek naar gletsjerspleten en ijsgrotten. Onze gids heeft al snel een knal blauwe ijsspleet gevonden. Met een grote schroef maakt hij een touw vast aan de ijswand en kunnen wij in de spleet kruipen. Met wat houvast van het touw lieten we ons op onze rug door de smalle gletsjer spleet glijden. Helemaal gaaf alleen je broek is zeik nat van het smeltwater, dat de snelste weg naar de zee aan het zoeken is.
Spetter Pieter Pater, we komen een druppel later …
We gaan eerst een stuk met de watertaxi en worden gedropt bij Onetahuti Beach (B). Daar maken we ons klaar om de grote zee, inclusief hoge golven te trotseren. Eerst peddelen we een stukje noordwaarts om de kolonie zeeleeuwen van dichtbij te bewonderen. Zodra we de bocht om gaan, zijn de golven meters hoog en is het veel te gevaarlijk om dicht bij de rotsen te komen waar de zeeleeuwen ronddrijven. Te veel risico op kajakbreuk. We draaien om en peddelen zuidwaarts. Een hele opgave zo blijkt we hebben de golven en de wind tegen. We peddelen ons helemaal suf om een beetje vooruit te komen. Zo nu en dan verdwijnen we met kajak en al tussen de golven, komen met de punt los van het water of een golf parkeert ons gewoon 3 meter terug.
Eef en Kieke in Wonderland
We rijden verder naar het zuiden en stoppen bij Wai-O-Tapu Thermal Wonderland. Het lijkt wel of God hier op schildercursus zit. De verschillende thermale baden hebben allemaal andere kleuren door de elementen die door de aardkorst omhoog worden gestuwd. Het is net of wij een wandeling maken over een groot schilderpallet. Om ons heen bubbelt het lekker en bereiken sommige poeltjes het kookpunt. Hier en daar lopen we door flarden stoom die vrijkomen uit de gaten in de grond.
Schaapjes in de Wei
De eerste hindernis hebben we overwonnen. Ook het ophalen van de camper gaat ook niet echt soepel. De eigenaar is op vakantie en de schoonmaakster, moet de verhuur en de papieren regelen. 2 uur later en wat belletjes met de eigenaar verder kunnen we dan toch het campertje mee krijgen. Het is inmiddels 8 uur. We doen nog even snel boodschappen en gaan op zoek naar een slaapplekje. We komen uit bij Ambury RP. Een boerderij waar we voor weinig mogen logeren in het weiland tussen de schaapjes. Een super plekje op de valreep met aan de ene kant uitzicht op de lichtjes van Auckland en de andere kant schaapjes, weiland en water.
World map
Logo
