Komodo Archipel – Indonesië

Eigenlijk is een komodovaraan is een soort gepantserde moordmachine:
De huid van de komodovaraan is bedekt met schudden, die de dikte hebben van een nagel. Hoe ouder de hagedis, hoe harder de schubben, vooral op zijn kop en staart. Hierdoor wordt het op zijn kop een soort helm à la maliënkolder. In zijn bek heeft de komodovaraan ongeveer 60 tanden, die de vorm van hebben van tanden van de witte haai waardoor hij makkelijk stukken van zijn prooi af kan scheuren. Hij heeft een waanzinnige reukzin, een speurhond van de politie is er niks bij. Alleen kwispelt hij niet met zijn staart maar met zijn gevorkte tong. De tong vangt geurdeeltjes op in de lucht. Dan trekt hij zijn tong terug zijn bek in, langs zijn gehemelte waar het orgaan van Jacobsen zit, een soort microscoop-computer die het deeltje uitleest. De gespleten tong zorgt ervoor dat een komodovaraan stereo kan ruiken, ofwel kan uitlezen waar de geur vandaan komt en dat met een bereik van zo’n 8 km. Dat wordt natuurlijk ook nog even haarfijn uitgelegd door onze gids. Pas op voor boomstammen, want daar kan zomaar ineens beweging in komen. Het lijkt alsof hij je niet in de gaten heeft, maar hij heeft jou al veel langer in de gaten als jij hem. Draai je nooit om en laat zien dat jij hem ziet, dan laat hij je met rust. De Komodovaraan is meester om je aan te vallen als je juist niet oplet. Verder lust hij alles van sprinkhaan tot waterbuffel. Ook zijn eigen kleinere soortgenoten eet hij met liefde op.

Lees hier de hele Travel Soap … »