The day after – 26 maart 2021 Moos en Kiek krijgen midden in de nacht nog even een hartverzakking en schieten te gelijk rechtop in bed. Het was net of Eef nog een laatste zucht liep glippen… iets waar de begrafenis onderneemster al voor gewaarschuwd had …desalniettemin verwacht je dat dus toch niet …, Read More
Zondag 21 maart …. de camellia, een plant uit het verre oosten, die Eefs moeder bijna 20 jaar terug in de tuin heeft geplant, voelt ook de lente in de lucht, en gaat ineens in volle glorie los. De vele knoppen en de helderrode bloemen ontplooien de lentepracht. Soms neemt een briesje de rode, Read More
Eef is donderdagmiddag 25 maart om 15:15 naar een andere horizon vertrokken … … terwijl ze omringd werd door liefde en licht … het is tijd voor “ the next level of love” “There is always light. If only we’re brave enough to see it. If only we’re brave enough to be it.” Sinds, Read More
Lopen .. was een uitdaging de afgelopen dagen in het ziekenhuis. Ook een kopje moest met 2 handen vastgehouden worden anders kwam de inhoud niet op de plek waarvoor hij bestemd was. De koorts blijft in fases op vlammen. Gelukkig is er gefikst dat Kiek ook mag kamperen op afdeling H en wordt er, Read More
We dansen nog steeds met de dood. Zolang je hem leidt bepaal je het ritme. Het ritme dat leven heet en blijven we hem een stapje voor. Steeds probeert de dood ons uit balans te halen en onze danspassen te bepalen. Wat als de muziek verandert van een bij te houden wals naar een, Read More
Daar zijn we nog … daar zijn we weer klinkt gewoon gek, want zo waarschijnlijk was dat niet. De kerst is gehaald. Iets wat Eef heel graag wilde, zodat Kiek niet gelijk alleen zou zijn de afgelopen feestdagen. Iets wat heel fijn is, niet gedacht maar wel gehoopt. Nou zou je denken, dat we, Read More
De korte versie van de afgelopen 6 weken: Still alive and kicking with sometimes a smile. Kiek is een beelddenker en misschien krijg je met deze gevormde beschrijving een beter beeld waar wij momenteel mee bezig zijn. Wij staan met een bloedgehalte van onder de 5 en een bloedneus te hyperventileren aan de ene, Read More
Er wordt weer chemo gehaald, het bizarre wekelijkse ritueel op dinsdag. Ieder keer levert Eef steeds een beetje meer in…. Vrijdag 9 oktober neemt Eef afscheid van haar dokter collega’s van de SEH. Normaal neem je afscheid van je werk als je met pensioen gaat of een nieuwe baan hebt, maar hoe doe je, Read More
Na een prima nachtvlucht waarbij we beide gestrekt konden, Eef op 4 stoelen en Kieke op 3, komen we vroeg in de ochtend van 23 september aan op een uitgestorven Schiphol. Er is wel veel strengere controle bij de gate, maar een NL paspoort doet wonderen. Jos en See staan ons gemaskerd op te, Read More
Eef heeft wat minder goede weken. Langzaam krijgt ze wat meer klachtjes in buik en rug, die soms oppoppen en soms weer even wegtrekken. Eef is wat meer moe en dan helpen de zorgen, die rond gaan dwalen in de nacht, wat de nachten onrustig maakt, ook niet mee. Je staat al moe op, Read More
De laatste 2 weken van juli zijn we beetje in en rondom huis, want thuis moet ook weer wat meer thuis worden en ook goed voelen. De lab-waardes van het bloed na de eerste reek chemo tabletten blijven nog licht doorstijgen … ofwel het blijft een soort van onzeker of deze chemo iets uit, Read More
Om dinsdag 16 juni halen we nog even immuuntherapie tussendoor. ’s Middags krijgen we de uitslag dat Sander een ernstige vorm van een auto-immuunziekte (aplastische anemie) heeft en dat hij een beenmergtransplantatie nodig heeft om dit te kunnen overleven. De ellende houdt maar niet op … Donderdag 18 juni gaan we op met de, Read More
We waren even uit de lucht en zaten gevangen in onze eigen bubbel, dus met terug werkende kracht onze verhalen na dato. Tijd om ook met familie herinneringen te maken. We vertrekken met de Dreamcatcher naar de polder waar Kiek opgroeide en de familie nog steeds woont. We staan op een soort van eiland, Read More
Het weekend van 16 en 17 mei gaan we even proef kamperen bij het Oolderhuuske in Limburg. We hebben een mooi plekje aan de Maas, waar we proosten op onze Dreamcatcher. We lunchen zondag gezellig bij Rian en Bart, samen met Daan op afstand, die we veel te lang niet hebben gezien. ’s Avonds, Read More
De laatste week van april is pittig. De combinatie van kanker, corona en een begrafenis regelen hebben toch meer invloed op onze gemoedstoestand dan we zouden willen. We lijken wel een soort van recalcitrante kleuters van 2, NEE NEE NEE … Kleine puntjes bij Eefs ogen zijn de eerste tekenen dat de wimpers ook, Read More
Het paasweekend hebben we besloten om bij beide ouders langs te gaan. De camper showen en een drankje doen op afstand. Zaterdag ochtend test Kieke nog even de krijtstiften op de geschilderde deur met schoolbord verf. We gooien drinken in koelkast, stoeltjes in de auto en onze elektrische vouwfietsjes om even rustig te testen, Read More
Helaas zijn op 31 maart de bloedwaardes van het afweersysteem, de recorddip van 2 weken eerder nog niet helemaal te boven. We voldoen niet aan de chemo en immuuntherapie criteria van de studie uit het AVL. Weer een fixe teleurstelling, terwijl Kiek niet mee mocht vanwege de corona maatregelen en alleen vol frustratie via, Read More
Eefs handen jeuken naarmate de corona crisis bizarre vormen aanneemt. Crisis management en rampenscenario’s daar gaat Eefs hart sneller van kloppen. Eef wilde al een aantal jaren een opleiding disaster management gaan doen in Milaan. Maar door alle mantelzorg, ziekzijn en het herstel erna werd dat maar uitgesteld en uitgesteld. Tot de uitzaaiingen uiteindelijk, Read More
Dinsdag beginnen we met de nieuwe chemo en immunotherapie. Als je naar het bijwerking profiel van de 2 verschillende chemo’s en de immuuntherapie apart kijkt, dan denk je “werkelijk, gaan we alles tegelijk in 1 lichaam stoppen?” Je krijgt al een rotberoerte alleen van het idee. Kieke blijft daarom ook de hele week verder, Read More
Net na de slechte uitslag in september kwamen songteksten vaak keihard binnen, waardoor het te heftig was om muziek te luisteren. Bij het horen van een liedje op de radio schoten we vol of lagen we soms helemaal in de vernieling. Inmiddels heeft dat ook zijn eigen weg weer gevonden en heeft muziek een, Read More
Het is nog steeds ongelofelijk dat wij het campertje tegenkwamen. Elke keer als we er mee bezig zijn, krijgen we er een glimlach op ons gezicht. “Fijn en handig hè, die openslaande achterklep!” Eef: “Schuif je mijn kist zo achterin de Dreamcatcher. Hoef ik straks niet in een lijkwagen, dat vind ik maar niks., Read More
We zijn bezig om alles goed te regelen. Hoe cru ook. Kan Kieke blijven wonen, hoe zit het met nabestaande pensioen, schadevrij jaren van een auto kun je die overschrijven en dan stuiten we op de transitie regeling met een ontslagvergoeding, waarvan de wet gaat veranderen per 1 januari 2020. Stress …. Met deze, Read More
Ondertussen klussen we hard verder en leven we 10 dagen extra in een ontploft huisje. Ook de deuren en de deurkozijnen pimpen we nog even mee, nu we nog op de vloer mogen knoeien. Van uitstel komt gewoon een extra mooi huisje. Harrie van de Parketteur komt met het verlossende telefoontje. Woensdag kan hij, Read More
Costa Rica was fijn, maar ook erg dubbel. We waren net te laat voor de piek van 400.000 zeeschildpadden… of anders gezegd deze keer waren ze 4 dagen te vroeg. Ja, ook een schildpad komt soms te vroeg. Wij zijn nog steeds dik tevreden met de leftovers. Nog steeds honderden over een stuk strand, Read More
Back to reality, helaas. Dinsdagochtend 5 november landen we weer in NL en ontwaken uit ons wintersprookje. We duiken eerst ff in bed met onze jetlag. ’s Middags moeten we gelijk weer aan de bak om bloed te prikken. Terwijl we op de bloeduitslagen wachten doen we een bakkie op de spoed, Eefs werkplek., Read More
We zorgen dat onze tassen gepakt klaar staan voor we aan de 3de gift van de eerste chemo kuur op 23 oktober beginnen. Deze keer wordt de chemo weer langzaam opgebouwd en zijn er geen gekke bijwerkingen, dus dat is fijn … maar dat houdt niet in dat de normale bijwerkingen er niet zijn., Read More
Met de ice cap heb je 80% kans dat je bij deze chemo je haren behoud (eventueel dat ze wel wat dunner worden). Ondanks de goede kansen heeft Eef er toch een hoop slapeloze nachten van. Stel dat je haren namelijk wel uitvallen, dan kun je ze niet meer gebruiken voor een eigen haarband., Read More
Er start weer een zware week. Van maandag tot donderdag hebben we een abonnement op het ziekenhuis. Maandag moeten er nog wat onderzoeken opnieuw en krijgen we te horen dat we mee mogen doen aan de trial, …. alleen de loting van de 4 behandelopties valt vies tegen. Het is degene waar we het, Read More
Donderdag 3 oktober krijgen we telefoon dat we ons morgen 9:00 moeten melden bij AVL. Helaas moeten de punctie van de lymfeklier en de bloedafname opnieuw omdat het niet ouder mag zijn dan 2 weken. In alle vroegte rijden we voor de file uit naar Amsterdam, want daar wil je toch echt niet te, Read More
Na 2 heftige weken met een hoop onderzoeken en uitslagen komen we steeds een stapje dichterbij de harde waarheid. Tussen de afspraken in het ziekenhuis wandelen vaak in het bos en de duinen waar alle lelijkheid langzaam tot ons door dringt. Ons foster parents hondje, Mojo, wandelt fijn met ons mee en zorgt voor, Read More
Na een paar slapeloze nachten een intens verdrietig bericht van ons. Helaas hebben wij gisteren te horen gekregen onze grootste angst en stil vermoeden ons hebben ingehaald. De knobbeltjes in Eefs hals zijn naar alle waarschijnlijkheid uitzaaiingen van de borstkanker. Verder onderzoek volgt deze week … We hopen dat ons nog een paar jaar, Read More