Zwarte Parels bewaakt door haaien

Frans Polynesië: 16 – 23 febr 2011

Tahiti, 16 – 17 februari 2011

Tahiti
Tijdens onze vlucht passeren we de tijdslijn. Ofwel we vliegen de 17de weg uit Auckland (1) en komen de 16de aan in Papeete (2), Tahiti (A). Een dag cadeau op een bounty eiland. Make my day!!!

Na het passeren van datumgrens lopen we nu 11 uur achter op NL tijd, ofwel 23 uur verschil met Nieuw-Zeeland waar we 12 uur tijdsverschil hadden en voor liepen…… We zijn lichtelijk de kluts kwijt wat tijd betreft, alleen dit keer zonder jetlag gelukkig.

Op het vliegveld worden we gezellig verwelkomd door een live hoela hoela muziekje en bloemetjes voor in je haar. We krijgen jammer genoeg geen stempel en mogen zo doorlopen bij de douane omdat het Frans grondgebied is en wij binnen de Europese Unie horen, terwijl alle VS-honeymoners gezellig aan sluiten in een lange rij.

Christelle staat ons al op de wachten met een mega naambord, omdat we Kiekes achternaam hadden doorgeven, om ons op te pikken. Christelle heeft bij haar huis een B&B, waar wij 2 nachtjes verblijven. Eigenlijk een betaald logeren, want we zitten ’s ochtends met de hele familie en alle andere gasten aan het ontbijt en ook eten we ’s avond gewoon mee. Beetje vreemd, maar super gastvrij. We kunnen wat lastig deelnemen aan het gesprek aangezien Eef een rekenknobbel heeft en Kieke zo dyslectisch is als een deur en we beide Frans zo snel mogelijk geskipd hebben op school en het Engels van de gastfamilie ook veel te wensen over laat. Met wat hints en pictionary moves kunnen we ons toch verstaanbaar maken.

De volgende dag, alweer de 17de worden we al vroeg gewekt door de haan van de buren en de straathonden. Het is weer even wennen leven uit je tas en geen campertje meer, wat toch een soort van huisje was geworden en rust gaf.

We gaan naar het strand om even wat zon te snuiven. Met open mond staren we naar het turkoois blauwe water. Zulk helder water hebben we nog nooit gezien. Het lijkt wel kraanwater!!!

We dobberen wat rond want op het strand liggen is eigenlijk te heet. Daarna maken we een wandeling langs de waterlijn op zoek naar een drankje. Ongeveer 10 meter bij onze voetjes vandaan cirkelen plotseling 2 blacktip reefhaaien opzoek naar wat eetbaars.

Uiteindelijk komen we uit bij een hotel, je weet wel met van die tropische hutjes in het water uit de film, maar dan echt. We halen een drankje wat afschuwelijk duur is. 9 Euro voor 2 cola, bij gebrek aan strandtentjes en wandelen daarna snel weer terug naar onze B&B.

 


Mo’orea, 18 – 23 februari 2011

OLYMPUS DIGITAL CAMERAPlaatje!

We besluiten naar Mo’orea (B) te gaan met de ferry. Een wat kleiner eiland voor de kust van Tahiti en belangrijk detail wat goedkoper en hier en daar een budget backpackers place. Na een half uur varen komen we aan op het bounty eiland. Palmbomen, begroeide vulkanen (lost world), lagunen, witte stranden, zwarte parels, turkooizen zee en zon. We stappen in de lokale bus op zoek naar wat betaalbaars. Bij ons in de bus (oud rammelding zonder veren) stappen ook wat vreemde backpackers; mensen met mega koffers en beautycases. Zij stappen uit bij het Hilton voor hun honeymoon… met een blij gezicht.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAMoorea vanuit zee

Uiteindelijk stappen we uit bij Hauru Point (3). Het eerste plekje is vol. Bepakt en bezakt willen we 2 km verder wandelen, maar nog voordat we onze tas op de rug slingeren krijgen we een lift aangeboden. Helemaal fijn bij 32°C. De man dropt ons keurig bij camping Nelson. We kunnen daar nog een schattig hutje krijgen met uitzicht op zee en de lagune als voortuin, helemaal prachtig.

Van de campinggasten daarentegen zou je een dogma documentaire voor de VPRO kunnen maken. Even een personage schets van gasten die langere tijd op de camping verblijven: labiele oudere net gescheiden vrouw, gedeserteerde militair uit Franse vreemdelingen legioen, spion van de KGB, een paar wietrokende surfdudes, kunstenares die parels rijgt, een Belg die zijn winterdepressie ontloopt, een Italiaan met de maffia op zijn hielen, en een paar rijke stinkers die in de turkooizen zee hun geld aan het witwassen zijn. Verder zijn er ook wat backpackers die een paar dagen budget komen genieten van het bounty eiland. Rond 19.00 verzameld het bonte gezelschap zich met een biertje aan het strand om de zonsondergang te bekijken en komen de bizarre verhalen op gang.

De eerste dag liggen wij vooral gestrekt op het strand of in het hutje en maken we vrienden met de buurthond, die voortaan ons huisje bewaakt. We lunchen met brie en stokbrood, want dat is het enige wat een beetje betaalbaar is, omdat de prijs door de regering is vastgesteld. Ook is verse tonijn hier bijna gratis, dus daar doen we ons meerdere keren aan te goed, Eef helemaal blij. Tonijn sashimi, pizza tonijn, tonijn salade en gegrilde tonijn met vanille sausje, boontjes en rijst (traditioneel bounty recept) enz ….. TONIJN!

OLYMPUS DIGITAL CAMERAHet uitruststrandje

De 19de gaan we op verkenning uit. We wandelen heerlijk langs het strand en vinden een duikschool om mee de diepte in te gaan. De 20ste en de 21ste gaan we ’s ochtend duiken en ’s middag relaxen bij de camping. Bij onze eerste duik gaan we op zoek naar de lemon shark. Dat was wel even schrikken… een 3 meter-plus haai die over de bodem jou kan op komt. Die was even een maatje groter dan verwacht. Daarna nog 3 die groter zijn dan jij, terwijl we de hele duik achtervolgd worden door vele blacktip reefsharks, die gelukkig ietsje kleiner zijn dan wij. Er is weinig koraal, super zicht, wat vis en vooral veel haai. Als we terug naar de boot gaan cirkelen 16 blacktips om ons heen.

OLYMPUS DIGITAL CAMERANog meer haaien

Ook bij de tweede duik weer veel haaien. Verder genieten we aan het strand in de schaduw van een palmboom. De laatste dag is een hangdag. Terug met de Ferry en dan door naar de luchthaven. Dus nog 1x plonzen in de lagune en dan op pad voor het volgende avontuur.

OLYMPUS DIGITAL CAMERAZonsondergang

8 Comments on “Zwarte Parels bewaakt door haaien

  1. Ach ach wat ik heb ik weer een medelijden met mijn zussies 😉

    Hier is het weer lekker grauw grijs en mistig. Kus

  2. Olle zei:
    “Ach ach wat ik heb ik weer een medelijden met mijn zussies 😉

    Hier is het weer lekker grauw grijs en mistig. Kus”

    Naar hè?

  3. Lieve Kieke en Eef,

    om je een idee te geven, ik heb de houtkachel maar aangestoken en we proberen er met een glas wijn maar iets van te maken.
    Wat een gave foto’s weer en wat ben ik telkens jaloers!! Je moet het gewoon doen, iedereen zou het kunnen, toch? Jullie doen het! Goed hoor! Geniet en dat etentje bij ons staat nog steeds hoor. Kan ik ook de verhalen van jullie horen.

    Geniet en veel geluk!

    Rien. (en Heleen en kids natuurlijk).

  4. haaai dames!

    was blij dat jullie op tijd van ’t Zuider Eiland van NZ weg waren… wat een heerlijk uitziende bounty stranden!! Ouddorp in de stromende regen was… nèt ietsje anders.
    liefs,
    Cécile

  5. Hola,

    Momenteel op Santiago Airport om de nacht door te brengen :(, maar met jullie site hebben wij daar geen enkel probleem mee. Wat een gave foto’s hebben jullie, niet normaal! Rapa Nui foto’s zullen ook weer ongelooflijk zijn…. Geniet van de laatste dagen daar en doe de Moai’s de groeten van ons. Wij vonden het super daar, maar mede dankzij jullie was het gewoon supergezellig.

    CU in BA

  6. Spectaculair die haaien.
    Op 9 maart landen wij om 8.50 in BA.
    We hopen jullie 11 maart in Puerto Madryn te zien.
    Wat snel al!!!!!!
    Kus

Laat een antwoord achter aan Webmaster Jeroen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *