The Perfect Storm

Posted on november 11, 2014 by Kieke Van Maarschalkerwaart

Costa Rica: 11 – 15 september 2014

Costa Rica, Uvita, 11 – 12 september 2014

Vandaag rijden we van de Caribische kust naar de Pacifische kust. Alle wegen in Costa Rica gaan door San José en gelukkig staat Nuvi nu op de snelste weg. We rijden deze keer de rondweg van de hoofdstad. Een prachtige weg langs de kust leidt ons daarna naar Uvita. Een klein kleurrijk dorpje met uitzicht op Marino Ballena NP. We vallen met onze neus in de boter, want het walvis festival begint morgen. Deze keer overnachten we bij Flutterby House en wonen we voor 2 nachten in onze eigen Robinson Crusoë boomhut. Via een wenteltrap om de stam van boom klimmen we ons optrekje met blader-uitzicht tegemoet. De boom loopt dwars door de slaapkamer. Ons balkon op vogel-ooghoogte heeft een katrolsysteem zodat we onze tassen zo de boom in kunnen hijsen.

Een heerlijk relaxte sfeer overmeesterd ons!

Uvita street

Robinson crusoe boomhut

Relax modus

De volgende dag wandelen we naar het strand en kunnen voor een gereduceerde prijs mee de zee op. Zeiknat springen we aan boord … altijd leuk instappen in een boot die in de branding ligt. Een bruine pelikaan dobbert om de boot, hopend op een visje. We gaan opzoek naar de bultrug, die hier dicht langs de kust migreren. De bultrug is trouwens de enige walvis die zich helemaal los kan lanceren van het water oppervlakte. Een moeder met kalf komen we als eerste tegen. Dan krijgt er ééntje verderop de geest en geeft een showtje voor ons weg. De bultrug breached meerdere keren uit het water. Een soort schoonspringen voor walvissen. Ongelofelijk om zoiets grootst en zwaars sierlijk langs te zien vliegen. Al moet er nog ff geoefend worden op de landing … Het grootste bommetje dat we ooit gezien hebben!

Tevreden keren we terug naar ons boomhuisje en plannen de volgende dagen, terwijl de bliksem langs de boomtop scheert en de regen op ons charmante stulpje tikt!
4.0 Schoonspringen Schoonspringen

Geen bommetje

Bruine pelikaan

Costa Rica, Sierpe, Drake bay en Corcovado NP, 13 – 15 september 2014

Vandaag nemen we deel aan de vervoermiddelen triatlon van jeepsafari, perfect storm boot en heupel hartattack hill. We rijden zigzaggend naar Sierpe, dat ergens goed verstopt tussen de palmplantage ligt. Ook een mini dorpje met een aanlegsteiger midden in het mangrove bos. Daar parkeren we de auto. Alleen moeten we onze autosleutel afgeven aan de man die zijn tuin verhuurd als parkeerplaats. We zijn ff van de wap, want ja dat is natuurlijk niet de bedoeling als je een huurauto hebt. We kijken eerst de kat uit de boom en na een kleine inspectie blijkt dat iedereen met groot gemak de sleutel aan de parkeerbeheerder zonder tanden afgeeft. We maken maar een foto van de km stand, voor… je weet maar nooit.

Dan stappen op de kleine boot, die volgens ons toch wel een beetje te zwaar beladen wordt. Het is een prachtig ritje door de mangrove, maar helaas komen de grote grijze donderwolken in hoog temp inhalen. We kunnen nog net op tijd onze kleine rugzakjes in de drybags wurmen en de poncho over ons hoofd gooien. Ineens varen we in een mega bui en fungeren onze grote tassen als spons en absorberen alle regen, die in de boot valt. De mangrove mondt uit in zee. De branding waar we doorheen moeten is vrij onstuimig. Langzaam krijgen we wat meer zicht en dat wordt er niet leuker op. Hoge golven rollen naar ons toe. Ineens is het niet zo erg meer dat onze grote tassen doorweekt zijn…. Maar is onze aandacht verschoven hoe blijf ik drijven als we om gaan (poncho’s en grote schoenen uit om bodemzink scenario te vermijden).

Iedereen in de boot is ook ineens verdacht stil.

Na 3 pogingen krijgt de kapitein de boot pas over de metershoge branding. Toch spannend zo’n golf, die veel hoger is dan de boot en dat je alleen maar lucht ziet over de boeg. Wederom zijn we weer nat tot op het bot. Dus uitstappen in de branding is niet echt meer een probleem. Alles is toch al nat.

DCIM100GOPRO Mirrador lodge

Uitzicht op Drake Bay

Geelkapje

De buurvrouw op bezoek

Birds

Rainhead

Dit keer overnachten we in Mirador Lodge boven op de heuvel, met een fantastisch uitzicht. Nou dat hebben we geweten. Het is nog een hele klim omhoog, terwijl alle kleding aan je plakt. Werkelijk alles is nat, de kleren die we aanhebben gooien we bij de eigenaar in de was- en droogmachine. Ook is natuurlijk de inhoud onze grote tas lekker vochtig … Tijd voor een survivalmomentje … onze grote wandelschoenen tapen we aan het bed nadat we het laatste voetenbadje eruit hebben laten lopen … zodat de ventilator de rest kan drogen! Sisaltouw wordt gespannen en we versieren de kamer met klerenslingers. Het duurt dagen voordat alles weer een soort van droog is.

’s Avonds gaan we, wederom tijdens een enorme regenbui, op jungle expeditie. We hebben superponcho’s gekregen van de lodge eigenaar en huppelen met de gids het donkere bos in als 2 geelkapjes. De gids is geweldig en elk blad wordt omgekeerd en de ene kikker na de andere wordt gevonden. Glassfrog, een doorzichtbare kikker waar je het hartje zo kan zien kloppen. Deze heeft babysit duty onder het blad. Het broertje van de Rana Roja, deze is lichter rood met een groen broekje. Red eyed tree frog, met zijn felle rode ogen en nog een paar andere kwakende knapperds!
6.1 Red eyed tree frog Red eyed tree frog

Na een kort nachtje springen we de boot weer in naar Corcovado NP. Gelukkig is het rustiger op zee. Na 2 uur varen komen aan op het strand van Sirena Ranger Station en de airstrip. Een stukje vrijgemaakt land.

Corcovado wordt door de National Geographic gelabeld als “ the most biologically intense place on earth”. Nou, daar zijn wij het helemaal mee eens!

Meestal hoor je veel in een tropisch regenwoud, maar zie je weinig. Dat is hier dus niet het geval! Ook hier hebben we een fantastische gids. Hij kan alles vinden van insect tot zoogdier. Allereerst zien we de familie van meneer Nielson (het doodshoofdaapje van Pippi). Ze trekken zich niks van ons aan en spelen vrolijk tikkertje om ons heen. De meeste dieren blijven rustig zitten als wij ze bewonderen. Een spin vangt voor onze neus een lekker hapje, de coati (neusbeer) struint de bodem af, apen slingeren aan de takken, luiaards hangen hoog in de bomen, toekans en ara vliegen over en kolibries geven een vliegshow.

Kaaiman

Ara’s

Ibis

Heel het bos wordt meter voor meter uitgekamd, want wij zijn hier namelijk om misschien het grootste landdier van Midden-Amerika te spotten. We wandelen door slootjes, door de dichte jungle en dan stuiten op een wel hele grote krokodil in de delta van de rivier. Das toch ff slikken … als je nog moet oversteken met zo’n mega reptiel op ongeveer 10 meter afstand. Gelukkig blijft ie liggen waar die ligt en glippen wij naar een soort eiland tussen de rivier en zee.

7.8 Croc doc Croc doc

Zachtjes sluipen we dichterbij en … ja hoor … Daar tussen het hoge gras vinden we de tapir, die een dutje doet! Gaaf hoor … hier gingen we voor!

Lost and found

Ssssssttttttttttt

8.2 Face to face Face to face

Op de terugweg krijgen we nog fantastisch bonus materiaal. We komen nog een boommiereneter en een familie spechten tegen, die werkelijk een hele boom tot zaagsel bewerken. Tja, je hebt een schokdemper in je kop of niet! Het laatste stukje wandelen we terug over het ruige strand vol met heremietkreeftjes en krabbetjes, die snel wegschieten in hun schelp of holletje!

Familie schokdemper

Crabstick

Tiny me

Beach and Forest

Na een prachtige wandeling moeten we nog 2 uur terugvaren met de boot, terwijl het in de verte al bliksemt op de grote oceaan en Corcovado NP langzaam verdwijnt in de dichte mist! De golven nemen weer grote proposities aan en we een kleine bui op ons dak …. Maar gelukkig voor de heftige storm komen we weer aan bij de lodge. Later bleek dat we last hadden we de restjes van de tyfoon, die over Mexico trok!

11.1 The perfect storm The perfect storm